Kilka osób, między innymi wielmożny pan Trelawney i doktor Livesey, zwracało się do mnie z prośbą, żebym spisał od początku do końca wszystkie szczegóły i zdarzenia odnoszące się do Wyspy Skarbów, nie pomijając niczego oprócz położenia samej wyspy, a to dlatego, że znajduje się tam skarb dotychczas jeszcze niewydobyty. A więc dziś, roku Pańskiego 17…, biorę pióro do ręki i cofam się do czasów, gdy mój ojciec prowadził gospodę „Pod Admirałem Benbow” i gdy pod naszym dachem rozgościł się stary, ogorzały marynarz z blizną od szabli...

(…) Każdy z nas otrzymał sowitą część skarbów i użył ich mądrze lub nierozsądnie — zależnie od swego charakteru. Kapitan Smollet już zerwał z morzem. Gray nie tylko zaoszczędził swoje pieniądze, lecz opanowany naraz chęcią dobicia się wyższego stanowiska, zaczął kształcić się w swym zawodzie; obecnie jest szturmanem i współwłaścicielem pięknej fregaty, ożenił się i został ojcem rodziny. Co się tyczy Bena Gunna, dostał on tysiąc franków, które wydał czy roztrwonił w ciągu trzech tygodni lub powiedziawszy ściślej dziewiętnastu dni, gdyż dwudziestego dnia poszedł żebrać. Wówczas dostał posadę odźwiernego, właśnie tę, której tak bardzo obawiał się na wyspie. Żyje jeszcze do dziś dnia jako wielki ulubieniec wiejskich chłopców, dworujących sobie nieraz z niego, i jako wyborny śpiewak kościelny w niedziele i dni świąteczne.

O Silverze nie słyszałem już nigdy. Ten straszny marynarz z jedną nogą przestał wreszcie być zmorą mego życia i przepadł gdzieś bez śladu Prawdopodobnie spotkał się ze swą starą Murzynką i może gdzieś żyje szczęśliwie z nią i Kapitanem Flintem, w każdym razie bardzo mało jest prawdopodobieństwa, żeby miał zaznać szczęścia na innym świecie.

Złote i srebrne monety jeszcze spoczywają, o ile mi wiadomo, tam gdzie ukrył je Flint, życzę im, żeby spoczywały tam spokojnie na wieki. Wołami i powrozami nikt mnie nie zaciągnie powtórnie na tę przeklętą wyspę! Najgorsze sny, jakie miewam, to te, w których słyszę łoskot bałwanów dokoła jej brzegów, lub gdy zrywam się z łóżka, a w uchu dzwoni mi przeraźliwy głos Kapitana Flinta: „Talary! Talary! Talary!” *

* Robert Louis Stevenson -  Wyspa skarbów

Skarb

Tak, Jim Hawkins miał już dość przygód. „Hispaniola” podniosła kotwicę i odpłynęła z Wyspy Szkieletów. Ale lwia część skarbu Kapitana Flinta pozostała na wyspie i wciąż czeka na kolejnych śmiałków... Współrzędne wskazują dogodne kotwicowisko przy Wyspie Szkieletów. Do skarbu doprowadzi was tajemnicza mapa znaleziona w kufrze Billa Bonesa.

Po zejściu na ląd i przycumowaniu statku kierujcie się na południowy wschód, wąską ścieżką prowadzącą nabrzeżem między wodami Zatoki Piratów a południowym brzegiem wyspy. Ścieżka doprowadzi was na Polanę Ludożerców. Uważajcie, bo możecie spotkać tu dzikich, zamieszkujących w pobliżu wyspy, odprawiających swoje straszliwe obrzędy.

Żeby dostać się do skarbu potrzebne wam będzie pewne narzędzie. Chcąc je zdobyć musicie znaleźć Brzozę Wisielca i uważnie się rozejrzeć. Z narzędziem zmierzacie w kierunku pónocno-wschodnim w poszukiwaniu ruin dawnej Twierdzy Piratów. Skarb ukryty jest kilka metrów na wschód od twierdzy w miejscu zaznaczonym na mapie czerwonym krzyżykiem.

Pamiętajcie, żeby w drodze powrotnej odłożyć narzędzie na miejsce!

Informacje organizacyjne

Polecamy wycieczkę kajakową po okolicy keszowym szlakiem. Jest tutaj kilka skrzynek wartych odwiedzenia, które można zdobywać kajakowo. Poza Wyspą Skarbów min: OP8K29, OP8FJC, OP8FF5, OP8J47, OP0D47, OP173B, OP7027, OP173A, OP6276, OP1A82  (wymieniamy tylko te, które sami zdobywaliśmy i wiemy, że da się w pobliżu zacumować kajak).

Miejsca, w których można wypożyczyć kajak (i inne jednostki pływające) podajemy w dodatkowych waypointach.