Nie znaleziona ale jeszcze spróbuję

Znaleziona, dzięki.

Dobra miejscówka

Przeprowadzono procedurę adopcji skrzynki: Użytkownik -> Użytkownik

Orzecznik ZUS najwyraźniej miał podobne doświadczenia z kobietami, bo wysłuchawszy historii Mariana przyznał mu kolejny turnus sanatoryjny na koszt NFZ (i to nie w sanatoryjnym molochu a w prywatnym domku!).

Obawiam się, że biorąc pod uwagę hydrowatość Hydry to jeszcze nie koniec tej mrożącej krew w żyłach historii...

Jednym słowem - na razie nie przewiduję wycieczek do miejsc, w których Marian mógłby ukoić skołatane nerwy, więc nadal dochodzi do siebie w aktualnym miejscu pobytu. Tym bardziej, że jest ono wyposażone w obszerną bibliotekę (choć nieco rozproszoną), dzieła sztuki oraz elementy kultu maryjnego (gdyby Marian zapragnął duchowej pociechy i wsparcia "z góry").

Mam nadzieję, że nikogo nie było w okolicy, bo mój obłąkańczy rechot po znalezieniu mógłby zrodzić plotki, że miejsce pobytu Mariana jest nawiedzone.

Wszystko w komplecie - łącznie z logbookiem i kretem.

Werrono - you made my day

Kontynuując wypoczynek Marian skierował swe kroki z sanatorium do domku letniskowego. Wyczerpany padł na zielone łoże, gdzie też następni poszukiwacze powinni zajrzeć w celu odnalezienia kesza.

No co tu dużo gadać - znakomity kesz. W 100% spełnił rolę gwoździa dzisiejszego programu. Od dawna się na niego zasadzałem i z niepokojem obserwowałem, czy mi nie ucieknie. Dziś wreszcie udało się do skrzynki dotrzeć i korzystając z posiadania samochodu zabrałem dzieło Mariana w dalszą podróż.

Dzięki za świetną zabawę!

TFTC

Co tu dużo mówić, kesz wybitny! Nigdzie nie przenosimy, niech zostaje tu gdzie jest. TFTC! 

Bez przenosin.

Genialny pomysł i genialne wykonanie. Dla takich skrzynek się keszuje.

Aktualne miejsce ukrycia jest mi znane, ale z uwagi na jego fatalny stan nigdy dokładnie go nie zwiedziłem, a chyba jednak warto (zwłaszcza piwnice wyglądają ciekawie).

Niestety logbook się prawdopodobnie zapodział - znalazłem tylko stronę tytułową. Dołożyłem, więc karteczkę.
Do tego przygarnąłem ostatni już certyfikat znalazcy.

Marian z Hydrą trafili do sanatorium. Szukajcie nisko prawie w rogu w pomieszczeniu do którego prowadzi otwór ze zdjęcia. 

Brr! Historii tego kesza pewnie i tak bym nie zrozumiał. TFTC.

Do czasu znalezienia nowej miejscówki kordy fikcyjne. Nie szukajcie w stawie. 

Punkt obowiązkowy dzisiejszego pobytu w okolicach Brodnicy. Najpierw trochę niepotrzebnej ekwilibrystyki ygreka żeby dostać się na +1 (okazało się że jest dogodniejsze wejście), potem penetracja zawartości (brrr.). Zabraliśmy kesza ze sobą, trwają poszukiwania nowej miejscówki... 

Świetny urbex! Aż żal że nie ma tu "stacjonarnego" kesza.

Jak zwykle musiałem sobie utrudnić zadanie (wejście na +1). Potem już było trochę łatwiej. Przesyłka namierzona i zejście w cywilizowany sposób. Otwieraliśmy z duszą na ramieniu i ... nie zawiedliśmy się! ZIELONA GWIAZDA musi być! 

Kesz zabrany, znajdziemy mu miejsce nieco bliżej Heimatu.

Makabra.. Bez przenosin. Dzięki

Fajowa Skrzynka. Ja razem z Siostrą, Tatą i wujkiem weszliśmy do opuszczonego budynku. W skrzynce byłe rzeczy, które używali doktorzy.

Mój Tata nas wszystkich nabierał strasznymi żartami, ale ja się nie dałem nabierać.

Skrzynka pozostała w swoim miejscu, czyli nie została przeniesiona

Hydra w końcu trafiła w nowe miejsce a konkretnie do opuszczonej tuczarni trzody chlewnej w Mileszewach. 
Miejsce niebezpieczne dlatego trzeba bardzo uważać. Pełno wkoło dziur, studzienek i kanałów. Jest kilka dróg dotarcia do kesza. Auto można zostawić tu: N 53° 19.933, E 019°, 13. 598 choć to nie jedyne wejście. Następnie trzeba odnaleźć budynek oznaczony numerem ze spojlera. Skrzynka ukryta jest właśnie w tym budynku, mniej więcej na kordach, na poziomie +1. Jeszcze raz przypominam o ostrożności. 

Mega skrzynka. Jedna z najlepszych jakie widziałem a do tego mobil. Oczywiście leci gwiazdka. Dzięki

Byłoby miło, gdyby po roku przetrzymywania przez keszerow skrzynka znow trafiła w teren.

To tylko zabawa, ale proszę, szanujmy nawzajem włożoną w nią pracę... 

Kesz u mnie. Niedługo trafi w odpowiednie miejsce.

O ja jebie. Ale sucz... Grunt, że się zmieściła w bagażniku :)

Marian u mnie w bagalarku

W rejonie nastawni. Pzdr. 

Witaj Werrona!

Miło nam poinformować, iż Twoja skrzynka została wybrana skrzynką tygodnia.

SERDECZNIE GRATULUJEMY!
Zespół Opencaching

Żary jednostka wojskowa.. chwilowoPzdr.

Znaleziona w silnej urbexowej ekipiena trasie Boleslawiec-Pstraze-Żary. Dzięki. Pzdr.

Kesz znaleziony silną ekipą podczas wypadu urbexowo keszowego!TFTC

Oczywista oczywistość ;-)

Dobrze że rękawiczki typu CoViD były w zasięgu ręki... Niezła robota!TFTC

No i tak, to już druga życiowa hydra w mojej karierze na OC. Pierwsza dała mi popalić w terenie bo podejść miałem kilka. Z tą na szczęście uporał się Maniek i to tak po MarianowemuPewnie gdyby nie to, to teraz ja musiał bym się brudzić, chociaż i to możliwe gdy Hydra się wierzga... Hydra nie hydra, ale towarzyszyła w drodze na rozległy urbexik. Nie przenosiłem co by nie zostać posądzonym. Niech inni się z nią uporają, bo a nóż jeszcze kilka głów zrodzi... Dzięki.

Kordy fikcyjne, szukamy docelowej miejscówki.

Z tego Mariana to jednak straszny łobuz byłDzięki za kesza, pozdr.

Hello,

Otwieranie kesza w nocy pod amerykańską ambasadą w W-wie to był lekki przypałA co jeśli Hydra była Amerykanką i nadal jej szukają? W sumie to Marian miał chyba rację - z Hydrą nie ma co się certolić, pies z obywatelstwem i innymi sprawami. Minka słodka, a w środku aż kipi od zła. W kontekście uczynku nie dziwi, że Mariana tak nosi po świecie, ma chłop powody.

Pzdr, Wojtek

O ja... No Werrona ale mi teraz zaimponowałaś w tym momencie. 

Pod schodami. Kordy orientacyjne

Loguję znalezienie z dwu tygodniowym opóźnieniem bo jakoś mi się zapomniało. Może dlatego, że Marian i Hydra pokazali swe poryte wnętrze. Dziękuję za kolejną historię o Marianie i Kolejnego znakomitego kesza. Pozdrawiam

Dopiero teraz doszłam do sienie po spotkaniu z Marianem i Hydrą... Nie wiem, który z keszerów tak Ją skrzywdził, pewnie rozkochał i porzucił, ale ma dziewczyna powód do robienia tego, co robi... Jako dziewczyna wiem coś o tym :P  Marian na szczęście przeżył spotkanie ze ślicznotką mam więc nadzieję niedługo go spotkać  :)

Zabrany

Marian mówi, że nie trzeba skrzynki przenieść. Wystarczy wieko uchylić :) 

A więc to było tak. Ujrzawszy pojawienie się intrygującej skrzynki mobilnej w mojej okolicy postanowiłem połączyć przyjemne z pożytecznym i zorganizować sobie krótki spacer - trening nordic walking w stronę kesza. To, że miałem przy sobie kije miało dobre i złe strony. Dobre były takie, że kije posłużyły mi do wspinaczki, bo miejsce ukrycia kesza jest delikatnie mówiąc trudno dostępne. Staśkowe ostrzeżenie, że ślisko zdaje się być eufemizmem. No ale do rzeczy. Kesza znalazłem błyskawicznie. Od razu otworzyłem. No i, jakby to ująć. Nie chciałem, by mnie ktoś z nim zobaczył. Wiem, że w takim miejscu spotkanie kogoś jest bardzo mało prawdopodobne, ale jednak.... Nieopodal przejeżdżał pociąg. Zwolnił i zatrzymał się. Po co? Czy ktoś mnie dostrzegł? Czy zaraz maszynista wysiądzie? Czy przyjedzie SOK? Policja? Wszystkie te myśli były absurdalne z uwagi na miejsce w którym się znajdowałem - nie było mnie widać, a nawet gdyby mnie kto dostrzegł to i tak by tam nie wlazł. Co tu dużo mówić, trochę spietrałem. Nawet bardzo. Tak się kończą znajomości z Marianem. Mama mówiła, że kto z kim przestaje.... 

Więc emocje były. Pojawił się też problem - jak kesza zabrać ze sobą. W obu rękach kije. Nie ma jak nieść. A nawet gdyby nie te kije, to co ją z tym zrobię? Nie ukryje tego od razu, a do domu nie wezmę. Mam żonę, dzieci. Nie. Zbyt duże ryzyko. A tak poza tym, to jak to znieść z miejsca ukrycia? Zapewne z  tym spadnę. Do  plecaka nie wejdzie. Nosz kurka. Trudno, pooglądam i zostawiam.

Kolejnym ciekawym Marianowych wybryków polecam odzianie się w odzież, którą można pobrudzić. Do wspinaczki przydadzą się rękawice, czekan, raki (no dobra, żart, ale rękawice się przydadzą). 

Kesz został więc tam, gdzie go Stasiek ukrył. Pozwalam sobie zalogować znalezienie, jeśli założycielka uważa, że bezpodstawnie (bo nie przeniosłem kesza), proszę o usunięcie wpisu. No,ale jeśli nie zaloguję znalezienia, to nie będę mógł dać rekomendacji, a za tyle emocji gwiazdka się należy. 

Północno zachodni przyczółek. 

ŚLISKO!

 

Google maps średnio nawiguje w środek niczego więc nie obyło się bez rzucenia okiem na OSM. po uzupełnieniu o odpowiedz poprzednich znalazców skrzynka okazała się GPS free. Pojemnik okazał się zgodny z przewidywaniami, i dodatkowo zamaskowany workiem na śmieci. Jak się okazało, folia była istotna.

Postanowiłem powstrzymać się z otwieraniem pakunku do momentu dojechania w jakieś cieplejsze miejsce. Decyzja ta okazała się dobra jak i niedobra zarazem.  Zawartość okazała się duużo bardziej odjechana niż OP91EA, które wydaje się przy tym dziecinną igraszką. O certach (STF) nie wspomnę. Boję się pomyśleć jak wyglądał FTF.

Wiele marianowych przygód wyszło już na jaw, ale takiej chyba jeszcze nie było dane poznać nikomu.

Bardzo dziękuję za znakomitą skrzynkę na bardzo osobliwym poziomie. Dalsze podążanie w tym kierunku zaprowadzi zapewne Autorkę do jakiegoś zamkniętego zakładu, gdzie obiecuję przesyłać paczki  (obawiam się ze na odwiedziny nie będzie co liczyć).

Capnięta

Niestety na kordach nic keszo podobnego nie znalazłem  :(

Szukajcie pod środkową rurą na zachodnim brzegu Wilanowki. Zawinięte w worek i przykryte zielskiem.

Marian wrzucił do skrzyni parę przypadkowych przedmiotów, które zwędził Mariannie z chłodni dla upozorowania działalności naukowej, i odjechał beztrosko, zostawiając ją z całym tym majdanem. Pewnie gdzieś leży w rowie i śpi. Oby tylko to nie był ten rów, do którego Marianna wrzuciła skrzynię...

Cbq śebqxbją eheą.

"-Dzień dobry. Kontrola drogowa. Co tam Pan wiezie na tym rowerze w taką pogodę?"

 

No także tego. Jak się Zueira zlituje i wpłaci kałcję to kesz zoatanie przeniesiony. Na razie współrzędne fikcyjne.

Miał sobie człowiek pospać dnia następnego albo porobić konstruktywne rzeczy, a tu przyszła wieść o nowych przygodach Mariana. Zawsze chciałem zwiedzić postnuklearny świat. Takie zboczenie.

 

Mogłem go zgarnąć już wcześniej, ale lenistwo plus problem logistyczny odłożył ten plan na dzień następny. Wsiadłem w kibla, a raczej jego wersję neo, do Żyrardowa, a gdy tam dotarłem, dosiadłem swojego czerwonego rumaka, skierowałem się na główną aleję miasta i tym razem ruszyłem na południe. Walka chyba jeszcze trwała, bo co i rusz w gębę obrywałem falami uderzeniowymi, a gdy dojeżdżałem do miejsca wyznaczonego przez gps, moim oczom ukazał się las, a raczej to, co z niego zostało. "Ale urwał" - pomyślałem. "Będę świecił przez rok. Dobrze. Zaoszczędzi się na prądzie w domu".

 

W punkcie docelowym wpakowałem się pod wiadukt, oczywiście w momencie gdy przejeżdżał jakiś pociąg, bynajmniej nie towarowy... Dobrze, że chociaż odczekałem z otwieraniem skrzynki do momentu, aż ten zniknie na horyzoncie, bo podejrzewam, że na stacji w drodze powrotnej czekałby na mnie komitet powitalny... Marian jak zwykle narozrabiał i trzeba go ratować, by dalej mógł mieć przygody, a my skrzynki. Nic to - zabierzemy to do chłodni, by nie capiło, a potem porzucimy dowody w jakimś ustronnym miejscu, żeby się w spokoju zutylizowały, zanim ktoś je znajdzie.

 

Na spokojnie zabrałem co moje i wróciłem do Warszawy. Tym razem nie siałem zgorszenia wśród współpodróżnych. Nawet się do nich uśmiechałem, mając w świadomości, co mam w skrzynce. Ach, tak to na linii łódzkiej można jeździć ;)

 

Pamiętajcie więc - jeśli ktoś się uśmiecha do Was w pociągu na kolejowej linii nr 1, to znaczy, że należy brać nogi za pas albo przynajmniej pod płaszczem odbezpieczyć pistolet maszynowy. Tak na wszelki wypadek ;)

Pod, po  wschodniej stronie mostu. 

Punkt startowy kesza