Wiosenny objazd skrzynek -wszystkie etapy na miejscu, choć już tak ładnego zdjęcia pierwszego etapu nie da się zrobić.

Dziś udało się wytypować dom, rozwiązać zadanie i znaleźć kordy. Śmieszne, bo oczywiście na fali przygody nie doczytaliśmy, że kordy wskazują pierwszy etap a nie finałNo cóż - było wesoło. Ponieważ przemieszczaliśmy się samochodem to GPS był jeszcze mniej dokładny niż zazwyczaj bywa w lesie. Naszą uwagę przykuły trzy wielkie relikty "przyrody" więc przystanęliśmy. Chodzimy, chodzimy, ale poza żółciakiem siarkowym nic nie znajdujemy (warto przeczytać o tym jadalnym grzybie!). Na koniec odwracamy się, idziemy w stronę samochodu obok którego w odległości 1,5 metra stoi reliktTak, tak - oczy już nie te albo jakieś wiosenne rozkojarzenie. Dziś bez sił na takie spacery. Odpuszczamy. Chcieliśmy skorzystać ze skrzynki zapasowej, ale okazała się być RÓWNA i WIERNA oryginałowi :-)

Dzięki za kesza.

Przedostatni (mam nadzieję) etap zdobywania eSeŁki razem z choooch. Dziś fragment początkowy od Skierniewic do okolic Mszczonowa. Znaleziony prawie komplet szukanych keszy. Do wszystkich dorzuciliśmy jakieś fanty (oprócz ostatniego, bo nam zabrakło).

 

No, tu trochę wspinaczki było. Kesz zaliczony na dwa podejścia - za pierwszym obliczyliśmy kordy drugiego etapu i ... nie miałem siły na take gimnastyke. Dziś zwarty i gotowy pokonałem przeszkody. Niestety dokonałem też niezamierzonych zniszczeń, o czym doniosłem samokrytycznie OZ w mejlu. W sumie wyrobiliśmy się w około godzinę. Sporo, ale w porównaniu do roku ... ;)

Dzięki.

Od zagadek, questów, kalambur, obliczeń, testów to ja mam ludzi... Najlepszych, dle mnie tylko przyjemność i upajanie się przygodą.

Razem z MiszkaWu, Psikiszkiem i wzorowym.

Grudniowa eskapada na S-Ł z MiszkąWu, Psikiszkiem i mimim.

Znaleziono podczas 6 psio-wędrówek (GPS Free). W sumie przechodzone ok. 150 km w poziomie i kilkanaście m w pionie. Najlepsze w tym multaku to ciekawa okolica, którą można było przedreptać na wiele sposobów i końcowy bonus w postaci dorodnych grzybów. Ciąg wysokościowy wydał mi się zbyt monotematyczny. Logbook nieco wilgotny ale podsuszyć nie było jak. Zdobywanie tego kesza zajęło mi prawie rok i jest on jak do tej pory najdłużej szukanym i najbardziej wyczerpującym z wszystkich zdobytych.

Łatwo nie było.Już z pierwszą lokalizacją miałem problem. Przejechałem wieś w tą i z powrotem zanim wybrałem.Nie mogłem znaleźć trzeciego etapu i musiałem się posiłkować telefonem do przyjaciela.Finał to już prosto do celu.Dzięki

Nalatałem się za tą skrzynką jak za mało którą. Nie patrzyłem na zegarek, ale pewnie od punktu pierwszego do ostatniego z godzina zleciała. Żeby to chociaż dwa etapy pośrednie normalnie ukryte, ale nie, trzeba narażać mnie na cierpienia   Prawdę mówiąc gdybym nie znalazł wcześniej innej skrzynki z esełki to bym nie wpadł na pomysł, że te punkty pośrednie są tak ukryte. Nawet teraz skupiłem się w bardziej przyjaznych miejscach, ale próżne me nadzieje. Z finałem też nie było łatwiej. Idę na kordy, GPS zapiszczał że zbliżam się do celu, wiec się rozglądam i widzę miejsce z podpowiedzi. Niestety puste, a w środku dziura akurat na skrzynkę. Już się zmartwiłem że jakiś zwierz pociągnął kesza, ale wśród zieleniny zobaczyłem inne potencjalne miejscówki i w końcu jest. Zmęczył mnie ten kesz niemiłosiernie, ale i radość po znalezieniu ogromna.

Przyznam się, że dawno nie robiłem takiego w sumie ciężkiego albo inaczej wymagającego mulciaka.

1 etap i pozostałe są na miejscu. (nie wiem jak z zapasem, n ie sprawdzałam)

A na finale trochę sobie nogi pomoczyłem, ale co tam pełen sukces.

Sobotnie przedświąteczne włóczenie się po okolicach Rawki i Bzury wraz z Serengeti, dziękuję.

 

Ten mulciak był wyzwaniem i do końca nie wierzyliśmy w sukces bo w miejscu finałowym trochę się naszukaliśmy ,a łatwo dostępne to ono nie jest, na szczęście się udało,świąteczne keszowanie czas zacząć, razem z Bambą, dzięki :)

Zakładam że chodziło o etap z wyliczonych współrzędnych - sprawdziłem dziś że jest na miejscu, zapasowy też. Przejeżdżając sprawdziłem że reszta multaka też jest (tylko finału nie sprawdzałem).

Nie jestem pewien czy skrzynka jest na miejscu i zapasowa też.

Cezary Haber.11 maja 2016 14:14

Skrzynka wraca do gry

Etap drugi zginął

Długo, długo zdobywaliśmy ten skarb, no ale się w końcu i nam udało.

Dziękuję za ten skarb!

To był naprawdę szczególny dzień i nie mógł on znaleźć bardziej szczególnego finału!

Niespieszna mglisto-dżdżysto-śnieżna wycieczka w towarzystwie Lavinki i Meteora (żeby było jasne - aura idealnie pasowała do dzisiejszego dnia i w najmniejszym stopniu nam nie przeszkadzała - wprost przeciwnie), okraszona wieloma rozmowami na rozmaite tematy, a gdzieś jakby przy okazji odwiedzinami w kilku bardzo urokliwych i ciekawych miejscach (w niektórych nawet trafiły się kesze .

A na deser Meteor dał się namówić na małe wsparcie w dokończeniu pewnego dzieła, które rozpocząłem razem z Hobbitami jeszcze w sierpniu poprzedniego roku. Uporaliśmy się wówczas bez kłopotu z etapem pierwszym, a następnie - z wielgachnym (jak dla mnie) dreszczorem emocji również z etapem drugim, gdzie przezwyciężając swoje zwykłe lęki wlazłem tam, gdzie za żadne skarby świata z wyjątkiem keszy Meteora nie włażę. Wtedy nie udało się kontynuować. Dziś Meteor otworzył mi furtkę do dalszego ciągu i bardzo bardzo pomógł w przejściu tą furtką. Dzięki temu dalsza droga do finału była już prosta.

Finał ucałowałem - dosłownie! Po cichu liczyłem na to, że będzie to moja skrzyneczka numer 800, ale wydawało mi się, że jednak brakuje jeszcze jednej i że trzeba będzie coś tam rzeźbić. Teraz okazuje się, że nic rzeźbić nie trzeba. To po prostu jest moja osiemsetna. Dzięki tej dzisiejszej wyprawie, dzięki spontanicznej reaktywacji, na którą się zdecydowaliśmy wcześniej tego nie planując. I dzięki przychylności Ojca Założyciela.

Dziękuję Ci Meteorze - to najlepszy keszerski prezent, jaki mogłem od Ciebie dziś otrzymać!

Dziękuję Wam obojgu - Lavinko i Meteorze - za dzisiejszy wyjątkowo udany dzień!

EDIT: PS. Ach - i tak przy okazji to nie tylko moja skrzynka numer 800, ale jednocześnie mój pięćdziesiąty multak .

Niestety nie udało mi się ogarnąć tematu. Własciwa chatka chyba odnaleziona ale nie znalazłem nr posesji. Na podstawie numeru innej posesji wykminiłem nr właściwej ale czy dobrze? Nie wiem. Po obliczeniach pojechałem na kordy ale nic interesującego tam nie znalazłem, tym bardziej że kordy dziś bardzo kręciły. Pooglądałem parę drzew, słupów i odpuściłem nie wiedząc nawet czy jestem we właściwym miejscu.

Pozdrawiam
Art_noise

Reszta dzisiejszej wyprawy polegała na wizytowaniu kolejnych miejsc na trasie SŁki .

Zaczynamy tutaj i pierwszy etap rozpykujemy rach-ciach-ciach. Potem jedziemy do etapu drugiego i kiedy docieramy do celu już wiem dlaczego trudność terenu to 3,5 . Mimo to zakasuję rękawy i działam... Oj nie było to łatwe... Im bliżej celu, tym bardziej drżały mi ręce i nie tylko... W końcu jest - choć aż trudno mi w to uwierzyć! Kiedy wracam (do żywych!) zapisuję co trzeba i jedziemy dalej, a tam... No właśnie... Czy to upał, czy te emocje związane z dotarciem do etapu drugiego, ale coś jednak chyba musiałem pokiełbasić i w rezultacie szukanie etapu następnego (finału?) kończy się niepowodzeniem . Nie miałem już tych... no... jak im tam... "bolsów", żeby całą operację powtórzyć... Nie dzisiaj... Innym razem... Dziś jedziemy na kolejne etapy SŁki - te bardziej... w zasięgu rąk .

lavinka szukała, a ja sprawdzałem czy wszystko w porządku... podczas gdy lavinka szukała już finału, ja naprawiłem jeden z etapów, bo się naderwał. Zniknęło też maskowanie w finale, trzeba było więc uzupełnić.

Nie wiem o jakim sprzęcie mówili Wallson i Konstancik, moim zdaniem multaka da radę zrobić z buta. Ostatecznie partner może stanąć na czworaka jako podpórkaSzukanie tej skrzynki to prawdziwa przygoda.

krótki wypad z Wallsonem celem zdobycia kilku keszy, dziękujemy!

to było nasze drugie podejście do tego multaka, przy pierwszym odpuściliśmy i postanowiliśmy wrócić ze specjalistycznym sprzętem; tak czy inaczej sprawił nieco problemów, choć finalnie sukces

Za drugim podejściem, ale się udało. Tym razem uzbrojeni po zęby w sprzęt dodatkowy wybraliśmy się pod etap drugi, gdzie poprzednim razem odpuściliśmy. Tym razem bez problemu. Dalej już nie było tak łatwo, bo mieliśmy z Olgą trochę wątpliwości ile ten multak ma etapów. Dojście do finału o tej porze roku wybitnie wilgotne ;)

Znaleziona na szlaku keszowo-rowerowym z Azymut. To jest prawdziwy multak - nie - to, tamto ! A na dodatek jest z niespodzianką - nie powiem jaką !I za emocje - zielone.Niech inni też to poczują.TFTC. :)

Rowerowo, w tę i we w tę, w szerokim tego słowa znaczeniu.Miało być "nie najwyżej", ale różne sztuczki ojca założyciela już trochę znamy, a na poszczególnych możliwych do skitrania miejscówkach nic nie było. Choć rozsądek mówił mi, że to przecież nie może być tam, to ślepa żądza zdobycia kesza pchała mnie coraz wyżej i wyżej. W którymś momencie sytuacja stała się patowa, bo wyżej wejść już się nie dało, u Brym na dole nastąpiła równocześnie nagła utrata głosu, a w zamian za to stopy zaczęły mi się bardzo głośno buntować. Najgorsze było zaś to, że mimo sterczenia tam pod chmurami, ciągle nie mogłem nic namacać. I wtedy nagle stał się cud - tak, one naprawdę się zdarzają, a to jest tego potwierdzenie. Bo gdy tylko w tych okolicznościach bliskiego kontaktu z niebem, z mojej piersi wyrwało się samoistnie coś w rodzaju charakterystycznego westchnienia, w odpowiedzi na nie usłyszałem świeżo odzyskany głos Brym: "Schodź na dół, jest tutaj". Tak, to był nasz keszyk pośredni, który jak się okazało spadł i leżał na glebie. Po telefonie do poznanego dziś kilka godzin wcześniej Meteora, umieściliśmy go na odpowiednim miejscu, zabezpieczając dodatkowo kawałkami patyka (dzięki czemu być może nie wyfrunie ponownie ze swego lokum). Po uporaniu się z tym etapem, potem była już łatwizna. Jeszcze tylko małe to i tamto i niedługo po tym tamtym, z finalnego kesza mogliśmy wyjąć sobie certyfikaty, które tam na nas grzecznie przez cały rok czekały. Satysfakcja z zaliczenia tego wymagającego multaka była duża, podobnie jak radość, że możemy wreszcie jechać do kolejnych keszy.Dzięki! :)

Zaczęta 3 września  w pełnym składzie, dokończone poszukiwania 4 września w składzie ja + 2/3 (albo 2/4?) drużyny biesy. Finał ja znalazłem, dzieciakom bardzo się podobało, dokonały wymiany fantów.

Drugi atak na S-Łkę, tym razem pieszo-rowerowo-samochodowy. Upał chyba większy niż przed tygodniem, ale człowiek już się trochę przyzwyczaił.

Ten mulciak był dla mnie najtrudniejszy na S-Ł, tak się składało, że zawsze robiłem go późnym wieczorem, a po całym dniu byłem już mocno zmęczony.

Tydzień temu etap 1 bez żadnego problemu. Natomiast miałem duże problemy z etapem drugim, na usprawiedliwienie dodam, że w lesie było już prawie ciemno. Wczoraj mimo tego, że już wiedziałem czego szukać to tuż przed zmrokiem też nie wypatrzyłem w pierwszej chwili.

Etap 2 niedokładnie odczytałem/zapisałem wskazówki, wiec musiałem tu wrócić ponownie z pod etapu 3.  Na końcu było już tak ciemno, że finału szukałem z latarką, na szczęście udało się.

Dzięki za super przygotowany multi-kesz.

Projekt S-Ł zdobywany z Kao i Skyqenem. I kolejny dłuższy multakPierwszy etap znaleziny szybko, później też raczej bez problemów, choć przy trzecim etapie wskazówka leżała na dole  - spadła ? Dobrze że znaleźliśmy, oczywiście odłożona tam gdzie byłaPrzy wskazówce znaleźliśmy też okulary rowerowe "złote" z LidlaDzięki za całość.

Haha, pani, którą spytaliśmy o drogę była naprawdę mocno zdziwionaChata zlokalizowana podczs przemierzania wioski na rowerze, a później do akcji wkroczył człowiek od TAKICH zadań, chociaż cośtam mówił, że trochę niewygodnieKao znalazła, Budget podrzucił, Skygen ulokował. Finał poszedł już sprawniej , podobało mi się :)

Podjęta z buget-lodz i Kao podczas zdobywania SŁ'ki. Upał nie pomagał, ale nie poddawaliśmy się.

-Przepraszam, którędy dojedziemy do Rudki?

-A do kogo z Rudki jedziecie?

-O samą wieś chodzi

-??? 

Szybki wpis i dalej w drogę, tyle keszy przed nami...

Sprawdziłem całego multaka... etap spadł i leżał grzecznie na dole, teraz wszystko jest na miejscu.

Obiekty finałowe chyba dobrze wytypowane... tylko kordy troszkę sieknięte, a brak spoilera uniemożliwił namierzenie właściwego. Wisząc 7 metrów nad ziemią troszkę głupio szuka się po omacku...

To ci rozległy kombinat. Z początku jakoś głupio założyłem że do finału krótka droga, lecz okazało się inaczej. Trochę pochodziliśmy i finał podjęty. Dziękujemy 

Tak, uwielbiam testować, to prawda . Czuję się jak pierwszy odkrywca prawdziwej prawdy
A Właśnie!  Prezent ze "stypy" też wczoraj przetestowałam - rewelacja

Przyznaję, że pierwsza próba była nieudana z powodu mojej nieuwagi - do wzoru wkradł się błąd, wkleiłem niewłaściwą jego wersjęNa szczęście Werrona dzielnie się spisała jako betatesterka i teraz wszystko jest ok :-)

To długa historia....Pierwsze podejście - z przyczyn niezależnych nie udało się ustalić kordów. Postanowiłam poszukać kolejnego etapu nieco intuicyjnie, ale nic z tego nie wyszło(jak sie dziś okazało, nosa miałam i szukałam tam gdzie trzeba, ale za mało skutecznie). Dziś wracając z dłuzszej przejażdżki na deser zaserwowałam więc sobie FTF-a. Pierwszy, drugi etap- no może dla niektórych będą nieco trudne, ale dla mnie spoko. Powiem tylko może, że rower to bardzo przydatna rzecz jak nóg brakuje 
FINAŁ- cóż jak rozszyfrowałam co trzeba i wrzuciłam w "garniera" to kierunek był mniej więcej na to wieeeelkie coś. Było tak wielkie i piękne, że byłam absolutnie pewna, że o to chodzi. Nie sprawdzając dalej współrzędnych poleciałam przez chaszcze...
Znam dobrze możliwośći Ojca Założyciela, jest przecież autorem mojej ulubionej skrzynki OP3404. Tak więc po przeszukaniu dolnych partii rozpoczęłam mozolną i trudną wspinaczkę..u szczytu wysłałam do założyciela sms (zabiję Cię, czy coś takiego ), ale była to przecież nieistniejąca godzina poranna więc Meteora też jeszcze nie było na świecie...
Po półgodzinnym przeszukiwaniu zeszłam zrezygnowana na dół i spojrzałam na kordy w "garnierze"...no i sie znalazło!
Bardzo dziękuję za kesza!

Wczoraj podczas jesiennej wycieczki rowerowej na eSeŁkę nr 18 nie udało się zainstalować pojemnika finałowego, bo akurat obok stał samochód i ładowali drewno. Dopiero dziś podczas wycieczki nr 19 udało się doończyć skrzynkę.