Będąc po raz kolejny w Świnoujściu postanowiliśmy odnaleźć i zwiedzić kilka ciekawych obiektów bojowych, które zachowały się w bardzo dobrym stanie. Podczas jednego popołudnia spenetrowaliśmy wraz z ekipą Alex22, Arishia oraz Agnieszką okolicę miedzy Ognicą a Przytorem w której to istniała ciężka bateria nadbrzeżna GOBEN. Udało nam się odszukać, obfotografować, wleźć do środka i okeszować 7 obiektów, które wchodzą w skład baterii:

WIEŻA KIEROWANIA OGNIEM.

RAMPA PRZEŁADUNKOWA.

BUNKIER KOSZROWO-BOJOWY "GOBEN-1".

BUNKIER KOSZROWO-BOJOWY "GOBEN-2".

BUNKIER AMUNICYJNY.

WIATA DLA SKŁADU POCIĄGU.

WARSZTAT KOLEJKI WĄSKOTOROWEJ-obecnie zaadoptowany na mieszkanie w lesie!-brak mozliwości zwiedzenia.

  Ciężka bateria nadbrzeżna, zbudowana w 1938roku przeznaczona była do obrony portu oraz walk z dużymi okrętami wojennymi na pełnym morzu. Projekt baterii powstał w 1936 roku. Sztab budowy umocnień marynarki dyskutował jednak cały czas nad tym, jak powinna być uzbrojona. Według pierwotnej wersji bateria miała być wyposażona w trzy wieże artylertyjskie z działami 305mm. Póżniejsza koncepcja skłaniała się ku uzbrojeniu baterii z armaty 283mm. Ostatecznie zdecydowano w 1937 roku, że projekt budowy bunkrów koszarowo-bojowych przewidywać będzie oba warianty uzbrojenia baterii, czyli każdy z bunkrów posiadać będzie dwa stanowiska ogniowe.

Wszystkie obiekty baterii były budowlami chermetycznymi, przystosowanymi do funkcjonowania w warunkach skażeń chemicznych. Wejścia do obiektów były chronione podwójnymi, pancernymi drzwiami gazoszczelnymi, tworzącymi tzw. sluzę gazoszczelną. Śluzy po otwarciu i zamknieciu pierwszej pary drzwi , przedmuchiwane były wewnętrznym systemem wentylacji, a w bunkrze wytwarzano ciśnienie powietrza wyzsze, niż na zewnątrz. Dzięki temu do obiektów nie mogły się dostac trujące opary.

BUNKIER ELEKTROWNI - dwukondygnacyjną bryłę bunkra wkomponowano w naturalne wzniesienie terenu. Dwa wejścia do obiektu znajdywały się od strony południowej i każde z nich wiodło na jedną z kondygnacji. Pomieszczenia socjalne dla załogi stanowiły niewielką część łącznej kubatury wewnętrznej. Największym pomieszczeniem była hala generatorów prądotwórczych (2 generatory), napędzanych silnikami Diesla. Do dziś zachowały się w tym pomieszczeniu stanowiska mocujące dla silników i prądnic wraz z kanałami montażowymi i kablowymi. Na ścianach widoczne są resztki stalowych tregrów do prac montażowo naprawczych oraz wloty i wyloty dla kolektorów powietrza i spalin z silników. Pozostałe pomieszczenia obejmowały zapas paliwa i wody do chłodzenia silników, rozdzielnie energetyczne oraz wentylatorownie. W obiekcie tym szczególnie rozbudowane był system filtrowentylacji co było spowodowane dużym zapotrzebowaniem silników na powietrze oraz potrzebą intensywnego przewiewu i chłodzenia pomieszczeń.
Betonowe czerpnie powietrza znajdowały się na stropie bunkra i wystawały na powierzchnię ziemi.

OPIS SKRZYNKI: