OPIS MIEJSCA:

Będąc po raz kolejny w Świnoujściu postanwiliśmy odnależć i zwiedzić kilka ciekawych obiektów bojowych, które zachowały się w bardzo dobrym stanie. Podczas jednego popołudnia spenetrowalismy wraz z Art-nois Team okolicę miedzy Ognicą a Przytorem w której to istniała ciężka bateria nadbrzeżna GOBEN. Udało nam się odszukać, obfotografować wleźć do środka i okeszować 7 obiektów, które wchodzą w skład baterii:

WIEŻA KIEROWANIA OGNIEM.

RAMPA PRZEŁADUNKOWA.

BUNKIER KOSZROWO-BOJOWY "GOBEN-1".

BUNKIER KOSZROWO-BOJOWY "GOBEN-2".

BUNKIER AMUNICYJNY.

WIATA DLA SKŁADU POCIĄGU.

BUNKIER GENERATORÓW PRĄDU.

WARSZTAT KOLEJKI WĄSKOTOROWEJ-obecnie zaadoptowany na mieszkanie w lesie!-brak mozliwości zwiedzenia.

  Ciężka bateria nadbrzeżna, zbudowana w 1938roku przeznaczona była do obrony portu oraz walk z dużymi okrętami wojennymi na pełnym morzu. Projekt baterii powstał w 1936 roku. Sztab budowy umocnień marynarki dyskutował jednak cały czas nad tym, jak powinna być uzbrojona. Według pierwotnej wersji bateria miała być wyposażona w trzy wieże artylertyjskie z działami 305mm. Póżniejsza koncepcja skłaniała się ku uzbrojeniu baterii z armaty 283mm. Ostatecznie zdecydowano w 1937 roku, że projekt budowy bunkrów koszarowo-bojowych przewidywać będzie oba warianty uzbrojenia baterii, czyli każdy z bunkrów posiadać będzie dwa stanowiska ogniowe.

Wszystkie obiekty baterii były budowlami chermetycznymi, przystosowanymi do funkcjonowania w warunkach skażeń chemicznych. Wejścia do obiektów były chronione podwójnymi, pancernymi drzwiami gazoszczelnymi, tworzącymi tzw. sluzę gazoszczelną. Śluzy po otwarciu i zamknieciu pierwszej pary drzwi , przedmuchiwane były wewnętrznym systemem wentylacji, a w bunkrze wytwarzano ciśnienie powietrza wyzsze, niż na zewnątrz. Dzięki temu do obiektów nie mogły się dostac trujące opary.

BUNKIER KOSZAROWO-BOJOWY-posiadał dwa wjazdy dla kolejki wąskotorowej orazwejście dla załogi. Pomieszczeniawewnętrzne podzielone były na dwa sektory: mieszkalny i bojowy, z trzonem wieży działowej w punkcie centralnym. Sektory oddzielone były od siebie ściana dylatacyjną grubości 1 metra, oraz wewnetrznymi sluazmi gazoszczelnymi. W sektorze mieszkalnym znajdowały się sale żołnierskie oraz pokoje dla podoficerów i oficerów. W sektorze bojowym zlokalizowano komory amunicyjne z urządzeniami transportowo załadowczymi, zespół pomieszczeń technicznych, zabezpieczających żywotność obiektu oraz sanitariaty.Uszkodzenie jednego sektora nie powodowało rozchermetyzowania drugiego. Konstrukcja ścian zewnętrznych należała raczej do lekkich. Baterię miała chronić przed ostrzałem jej lokalizacja w kompleksie lesnym, oddalonym o ponad 2 kilometry od brzegu morza, co znacznie utrudniało wykrycie stanowisk ogniowych dział. Wyjatkiem była tylko wieża dowodzenia wybudowana na wzgórzu, w pobliżu wydm.

1-trzon wieży działowej 305mm, 2-nisze transoprtowe dla amunicji,

3-pomieszczenia filtrów powietrza, 4-komora amunicyjna,

5-korytarz, 6-pomieszczenia wentylatorów i filtrów, 7-magazyn techniczny,

8-warsztat, 9-magazyn opału, 10-kotłownia, 11-pokój oficera,

12-pomieszczenia podoficerów, 13-pomieszczenia socjalne załogi,

14-pomieszczenia dla podoficerów, 15-pomieszczenie łaczności,

16-pokój oficera, 17-umywalnia, 18-WC, 19-studnia głębinowa i hydrofor,

20-wentylatorownia i filtry powietrza,

21-śluza hermetyczna i przedsionek zabiegów przeciwchemicznych,

22-tunel rozładunku amunicji z kolejki wąskotorowej,

23-śluzy chermetyczne, 24-wartownia, 25-wejście dla załogi ze śluzą,

26-wjazd dla kolejki.

1-działo 283mm na tymczasowym stanowisku ogniowym,

2-planowana docelowo armata wieżowa 305mm osadzona na trzonie.

OPIS SKRZYNKI:

Koordynaty wskazują miejsce wejścia do obiektu.

Keszyk magnetyczny ukrytu w środku obiektu. Szukaj tuż pod sufitem.