Znaleziona w ramach przejażdżki z Nuką. Pomysł i wykonanie skrzynki super ! Maszynę udało się zlokalizować nawet szybko, ale niestety okazało się, że ktoś wywalił zawartość biblioteki. Umieściłem wszystko na prawidłowym miejscu, ale jednego zdania nie udało mi się znaleźć, nie wiem czy zaginęło, czy przeoczyłem. W każdym razie nigdy mnie taka tematyka nie interesowała, więc przyznam że byłem nieco załamany, jak ludzie w ogóle mogą czytać takie rzeczyW każdym razie dysponując dwoma zdaniami udało się po chwili dostać do skrzynki.

Przefajny keszor! Pomysł na kolejne etapy przesympatyczny. Gdy odkryłam bogate archiwum zdjęć i artykułów domyśliłam się, że autorka miała fantastyczny pomysł na podarowanie drugiego życia swoim sentymentalnym pamiątkomUkrycie finału też bardzo sprytne, troszkę trzeba się powspinaćDziekuję i polecam tą skrzyneczkę!

No coś pięknego! Za takie kesze i historie pokochałem Mariana. A teraz trochę i Justynę ;)

Przy rozwiązywaniu quizu w etapie pierwszym gęba mi się śmiała. Ciekaw jestem kto takie ładne dossier na Justynę zebrał? Czyżby matka autorka za czasów liceum? ;)

Finał na bogato. Telefon i zegarek Mariana sprawia, że w keszu jest na bogato ;)

Dzięki i zostawiam wielką zieloną gwiazdę!

Zacząłem, jak się później okazało szczęśliwie, od machiny do oczyszczania zboża. Bardzo interesujące dossier zawiera zamiast sit.

Znakomicie wymyślone miejsce i sposób ukrycia.

Bardzo dziękuję.

Znaleziona z Pani Informatyk, dobre miejsce i zadanie :)

CU - DO - WNY!!!

Jedna gwiazdka to za mało, ale więcej nie dam ;)

Dzięki!

Popołudniowa wyprawa z choooch tropem Marianowych miejscówek - w planie było pięć keszy, wpisaliśmy sie do sześciu logbooków, a szukaliśmy siedmiu. Poza Marianami były tez inne kesze, a jakże :)

Marian nr 4 - nie zawaham się tego powiedzieć - to najlepszy kesz Marianowy jaki do tej pory zdobyłem. CUDO! Od początku do końca. Czytając opis w domu nic nie zrozumiałem, na miejscu wszyskto ułożyło się w doskonałą całość. Dorzuciliśmy fantów.

Dzięki.

Biedny Marian. Miał piękną partnerkę i go opuściła. Nic dziwnego, że teraz częściej zagląda do kielicha.

Ciekawy dom Mariana i jego maszyny, piękna biblioteczka Justyny.

Jestem bardzo zadowolony, że odwiedziłem dom Mariana.

F A N T A S T Y C Z N E ! ! !

Wszystko mi się tu podobało. Świetny pomysł i wykonanie. Jeszcze parę tygodni po gęba mi się śmieje na wspomnienie rozmarzonej twarzy GFSa, wielkiego Fana Justyny.

Za drugim razem, tym razem z pytlak999. Pierwsza część skrzynki była najgorsza, bo mimo że pamiętałam co powinno być to musiałam siedzieć cicho, co by też Pytek mógł się pobawić. Druga część, z którą to poprzednim razem mieliśmy problem teraz poszła wyjątkowo łatwo, dzięki za skrzynkę

PS zapomniałam wyjąć certyfikatu z zeszytu i zabrałam do szkoły, wszystkim koleżankom się podobał :P

Już kiedyś z Kwaśnymi Żelkami przeglądaliśmy bibliotekę Justyny. Poznaliśmy ją wtedy ale mieliśmy problem z otwarciem skrzynki. Dziś już wiedziałem co gdzie i jak. Poszedłem dla pewności sprawdzić odpowiedzi i wyszło że mieliśmy dobre. Hmm, to co poszło nie tak? Chyba po prostu zbyt skomplikowany rodzaj zamknięcia jak dla mnie :,D bo teraz też się namęczyłem. Wrzuciłem kreta DP 8
Skrzyneczka znakomita!

Hello,

Marian kochliwy był okrutnie, to fakt. Ale żeby tak na stałe chcieć się związać z mężatką, i to znacznie młodszą? Coś się chłopu tam chyba pozajączkowało w głowie, a i dziewczyna nie miała najlepszego okresu w życiu. I jak te sieroty oczami pożarli się nawzajem, instynkty zadziałały, ale chemia już nie do końca. Pewnie i hydraulika Marianowi nie banglała jak trzeba, skoro Stefan, ten wąż plamisty, mający córkę farmaceutkę w aptece w Żyro, dał radę przekabacić Justynę posługując się pewnymi niebieskimi tabletkami, znacznie wzmagającymi ostrość wzroku u zabłąkanych w meandrach życia panienek. Zapuścił chłop domostwo, w końcu zamknął drzwi na głucho i pojechał gdzieś w kraj, byle dalej od miejsca dotkliwej klęski.

Pzdr, Wojtek

PS. Rada dla następnych keszerów: tajemnicze A,B i C były przestawione, zeszło nam troszkę czasu na odkryciu co i jak. Zostawiliśmy je we właściwym porządku. Jeśli jednak z jakiegoś powodu nie zadziałają, to opcja z "-1" lub "-2" powinna dać radę.

Mam nadzieję, że żona pana Mariana tego nie przeczyta, bo gotowa kudły Justysi powyrywać i oczy wydłubać, zaraz po tem, jak panu Mariana ostatniego zęba wałkiem do ciasta wybije. ;)

Pictures for this log entry:

Żona

Po drodze do skrzynki spotkaliśmy Pana Mariana, był zły jak wielkie nieszczęście i coś tam sobie mamrotał pod nosem, coś jakby:

- Kalumnie i potwarze! Szlag mnie zaraz trafi! Baby i chłopy we wsi nagadają co im ślina na język przyniesie, a ta #@%$& * Werrona dołoży jeszcze swoje trzy grosze i obsmaruje człowieka na cały świat... Plotkara #@%$& * jedna!

Jak go spytaliśmy o co chodzi, to dowiedzieliśmy że "ta #@%$& * Werrona znowu sadzi jakieś kocopoły i kłamie jak z nut" Po czym opowiedział jak to było z Justyną i zobowiązał nas, byśmy w jego imieniu zdementowali plotki. Oto co nam powiedział:

- No owszem, kilka razy żeśmy pojechali na ksiuty nad Pisię Gągolinę. Maj, psia mać był, ptaki darły ryje, zapach kwiatów bardziej trzepał po łbie niż półliterek z czerwoną kartką. Ale nic więcej potem nie było, mieliśmy bowiem różne gusta czytelnicze, o ile ja preferowałem klasykę literatury **, to zainteresowania Justyny nie wykraczały poza magazyny plotkarskie. Toteż rozmowy się nie kleiły, brak było wspólnych tematów, no może z wyjątkiem strony z krzyżówką

*) - Pan Marian używał bardzo nieparlamentarnej łaciny, aż uszy więdły,  sami poznaliśmy właśnie kilka nowych zwrotów, ale pozwolimy sobie nie dokształcać w tym temacie innych keszerów

**) - ulubionymi książkami Pana Mariana były: "Przygód kilka sołtysa Kierdziołka", "Czterech panów w czołgu nie licząc psa" i "Conan Destylator"..

A co do skrzynki, to całkiem ładna, choć trochę denerwujące jest gdy człowiek ją podejmuje, a co chwila mu nad głową przejeżdża samochód... od kiedy wyasfaltowali drogę, to wygodnie się jeździ rowerem, ale też i samochodów znacznie tu przybyło. Jak będzie więcej liści, to będzie dyskretniej. A biblioteczka trochę dała nam w kość... jak na nasz gust za dużo pozycji, a człowiek po chwili wertowania zapomina jakie były pytania psychotestu.

Znaleziono podczas wiosenno-słonecznej psio wędrówki po Polesiu i okolicach. Jedna z flaszkowych miejscówek Mariana była mi znana od dawien dawna i zwiedzona zanim jeszcze, ktoś usunął z niej krzaczory. Teraz chodzenie po posesji to lajcik chyba, że się szuka Marianowych panienek. Miejsce ukrycia skrzynki było jak najbardziej oczywiste tylko te... ABC. Zabrałem zacny certyfikat a wrzuciłem krecika. TTF ;)

ps. drogę z Bieganowa do Starych Bud Radziejowskich miejscowi keszerzy nazywają "szlakiem Mariana" lub "Małą Werroną".

Zanim zdołałem zarejestrować pojawienie się w to niedzielne popołudnie nowego Mariana, FTF został już skutecznie pozamiatany. (Tu następują całkowicie zasłużone gratulacje dla teamu zdobywców!) Początkowo pomyślałem sobie, że w związku z tym nie ma się co spieszyć, ale dotarły do mnie wieści, że jednak warto, bo certyfikaty za drugie i trzecie miejsce są równie niebanalne. Dlatego uzgodniliśmy z moim starszym Hobbitem, że w drodze do szkoły w poniedziałek rano zajedziemy tutaj. Młodszy Hobbit był niepocieszony, bo kończył kurację po złapaniu jakiejś wiosennej infekcji i nie otrzymał dyspensy. Ale jego kolej też miała wkrótce nadejść :)

Nie do końca wiedzieliśmy z Kubashem czego się na miejscu spodziewać, bo Werrona często lokuje te swoje Mariany w różnych obsikanych urbeksach, do których trzeba włazić. A ja za tym jakoś nie przepadam. Z drugiej strony, zdarza się też, że niektóre miejscówki pomimo swej urbeksowej natury potrafią oczarować swoim odmiennym urokiem nawet takiego urbeksowego sceptyka jak ja. Tu - na szczęście - jest dość lajtowo (przynajmniej o tej porze roku), a ponieważ lubię rozmaite urządzenia to i zasobnik marianowej biblioteczki bardzo mi się spodobał. We dwóch było nam łatwiej odnaleźć właściwe źródła i poznać całą prawdę. Później było już rach-ciach-ciach, choć nękało mnie dziwne uczucie bycia obserwowanym. Jak się uprzeć, to w tego typu miejscach zawsze takie uczucie może się pojawić, ale tutaj było ono jakoś szczególnie intensywne.

Bardzo dziękujemy za sympatyczny początek tygodnia i certyfikat. Całość znakomita i już!

Skrzynka zdobyta z powodu nudy oczekiwania na pociągJak to możliwe? Ano po obiadku zarządziliśmy z Antoniuszem rodzinny wypad do Lasu Radziejewskiego, aby popatrzeć na pociągi pędzące CMKą. Jedno zerknięcie na tą stronę upewniło mnie, że przed nami dłuuugie czekanie (niestety). No to pykałem sobie na fejsiku, czekając na jakieś pierdolino i tym sposobem wypatrzyłem FTFa czekającego na nas po drugiej stronie lasu. Hop do samochodu i w drogę.

Na miejscu szybkie rozpykanie zabezpieczeń i FTF był nasz (ufff). Nie wiem jak Konstancik... ale mi bardzo się podobało. Naprawdę świetna keszynka Werrono, za co bardzo dziękuję. Zasłużona zielona gwiazda!

ponieważ oglądanie przejeżdżających pociągów podoba się tylko moim chłopcom, wielką ulgą było wypatrzenie przez Wallsona nowego kesza do zdobycia, i to całkiem całkiem blisko; ruszyliśmy więc na miejsce, a tam - super sprawa z tym keszem, bardzo się podobało! no i Antek zgarnął sobie FTFa, nie wiem czy to jego pierwszy, ale na pewno pierwszy świadomy :)