Narobił rubinek ochoty, Victorek się napalił, a tu wszystkie wejścia zamurowane. Pałac gigant! Szkoda, oj szkoda.

Na zamku ginęli ludzie i nie to, żeby po cichu, przypadkiem. Tam, kto wszedł , już nie wychodził, zginęło kilkoro dzieci bawiących się w pobliżu , a potem nie wrócili rodzice, co ich szukali. Budowla stała od wieków ruiną. Były plany odrestaurowania, przez miejscowego włodarza, lecz wysłana grupa krasnoludzkich mistrzów kamieniarskich...nie wróciła. Poszła plotka, która stała się wiejską legendą i obrosła w niestworzone opowieści , niczym świnia w sadło. Kilka głów zostało ściętych za nieposłuszeństwo,  robotnicy za nic w świecie nie chcieli się zapuścić na teren przeklętego zamczyska, bo co innego stracić życie , a co innego zostać żywym trupem, bez duszy na usługach u demona. Bo zamek ostatnim czasem ożywał nocą, słychać było głosy, przebłyskiwały trupioblade światła. Ktoś widział ponoć w oknie zaginionego niedawno syna. Lecz strach panował silniej niż miejscowy książe. Sprawa zaczynała odbijać się zbyt szerokim echem i ów książe poczuł uciekający spod stóp grunt. Jego dobre imię , jako władcy i wojownika , mocno się zachwiało. Kto pójdzie i wróci? Kto pójdzie, wróci i pozna zagadkę  i kto zetrze w proch zrodzone w zamku zło ? Ludzie gadali o jednym takim, co to w środku puszczy mieszka, gdzie las najbardziej niebezpieczny, pełen zwierza dzikiego. Ponoć wrócił z krucjat w Ziemi Świętej, gdzie walczył nie tylko z Saracenami, ale i po pustyni duchy i jakie tam dżiny wytłukiwał, w imię ? no właśnie tego nie wiadomo, w czyje imię walczył i pod czyją chorągwią. Płaszcz z pełnym krzyżem jednak nie dawał wątpliwości. Jedynie tarcza dziwna, bo Archanioł skrzydlaty z mieczem w jednym jej polu, a w drugim diablisko rogaty z biczem płomiennym. Książe znał Slawogora Ragnara, sam ruszył w bór, by zawitać w jego leśne progi. Ragnar czekał , wiedział. To on był przyczyną tego, co działo się w zamku. Ściągnął za sobą najgorszą bestię, jaką znał świat. Życie ludzkie nie stanowiło dla niego wartości, nie martwił się ginącymi w zamku. Lecz to był jego osobisty , niedokończony pojedynek. Płaszcz z krzyżem zawirował na wietrze , odsłaniając dziwnie lśniący runami miecz. Nadjechał książe , w identycznym płaszczu z pełnym krzyżem. Bez słów Ragnar dosiadł wierzchowca. Ruszyli pospołu w kierunku zamku. Przez nikogo nie niepokojeni dotarli na zamek. Udręczone twarze żywych trupów z nadzieją czekały tej sceny. Dzisiaj ich los się dopełni. Zaczęła się transformacja,  Książe zmienił się w wielkiego przerażającego pająka i tylko krzyż na plecach przypominał jego znak z płaszcza. Ragnar zawył, przez obnażone zębiska swej wilczej postaci. Pierwsza krew zalśniła na zamkowym bruku...

Panowie na lewo, panie na prawoPanowie się wspinają, panie elegancko przenikają do środka, coby się nie upierdzielićKesza brak, no ale jak? Tutaj zaginął? No nie! Upchnięty tak, że trzeba się namęczyć, żeby znaleźć. A skrzynka jak na miarę robiona!Obiekt w wielkiej ruinie, choć gdzieniegdzie tynki z malowaniem się zachowały. Bardzo dziękuję za pokazanie miejsca! Gwiazdeczkę zostawiam!

W doborowym towarzystwie Rato i AERa. Dzień na urbexiki.

W pojęciu: ruiny mrożące krew w żyłach. Pałac jeszcze!! robi wrażenie dawną świetnością. Ale dachy tylko patrzeć kiedy runą, oby nie na keszerów. Zielonego chwosta za wskazanie obiektu!

Pictures for this log entry:

Wieża od środka...

Weekendowe keszoeksploracje – odsłona kolejna. Tym razem w zacnym towarzystwie Ratowniczki i Niemena.

Nie zdążyliśmy nawet dobrze zaparkować (przy głównej drodze, pod murem), gdy miejscowi już ustawili się przy płotach w celu ostentacyjnej obserwacji. I dobrze! Statyw i aparat w garść, serdeczny uśmiech na twarz, po czym: „Dzień dobry! Czy nie orientuje się pan może…?”. Po kilku chwilach rozmowy dowiedziałem się nie tylko jak wygląda aktualny status pałacu (i problemy miejscowych z nim związanych), ale też jak tam najlepiej wejść, kto co i skąd widzi i dlaczego mamy się tym nie przejmować  Zatem ruiny udało się zwiedzić od piwnic po szczyt - niemal na legalu.

Kesz na miejscu i w dobrej formie. Jeśli dobrze pamiętam, to wrzuciłem naszego dolnośląskiego drewniaczka.

Dziękuję,

ÆR

P.S. Za miejscówkę obowiązkowo przyznaję ocenę znakomitą oraz Order Zielonej Gwiazdy!

Ten Palac byl celem naszej dzisiejszej wyprawy, ponad 125km jechalismy by.. zalozyc tam kesza do sciezki Urban Exploration.. Jakos dziwnie przeoczylem fakt, ze juz tam go posadziliscie.. SzkodaKesza nie podjelismy, nie bylo opcji dostac sie na teren palacu, a czas gonil.. Jakbyscie chcieli jakas adopcje..czy cos.. To ja bardzo chetnie ;P Obiekt robi konkretne wrazenie, strasznie spodobaly mi sie wieze.

Pozdrawiam!

Urodzinowy wypad z Anja, w okolice Nysy i Paczkowa, by na końcu, zajrzeć do Stolca.. :D

Niestety kręciło się tutaj za dużo ludzi i nie udało nam się odszukać wejścia na piętro. Weszliśmy tylko do 2 pomieszczeń w piwnicy. Za dużo miejscowych się tu kręciło więc odpuściliśmy. Ale sam pałac ma swój urok szkoda, że niszczeje.

Po zobaczeniu kesza na mapie i przeczytaniu opisu, wiedzieliśmy że musimy tu podjechać. Chęci wzmagała dodatkowo szansa na STF-a. Ostatecznie boczną bramą czmychnęliśmy do środka i zaczęliśmy zwiedzanie. Kesz był jedynie wisienką na torcie. Piękny pałac. Podjęta z Ladybird78, Bodziu79 i Kuczol. TFTC!

To dla tego budynku znaleźliśmy się całą czwórką w Stolcu!!!Warto było!TFTC

Miejsce magiczne,rewelacyjne i takie tam...Ale jakiego miałam stracha że się zawali...Warto było zwiedzić!Dzięki!Znaleziona w silnej WLKP EKIPIE!TFTC

Misja poszukiwawcza o kryptonimie "Wiosna" z Ladybird78, Bodziu79 i Abukkawon.

Kompleks zwiedzony wzdłuż i w szerz, a że trafił się nam STF to euforia była z podwojoną siłą. Dzięki za pokazanie kawałka zapomnianej historii.

P.S. Oczywiście miała być ocena ZNAKOMITA, ale poszło coś nie tak.

Obecna przy zakładaniu - dla takich chwil i takich miejsc warto: zmienić plany, mieć zawsze aparat fotograficzny przy sobie i zapas zielonych gwiazdek. Miejsce genialne - czuć histori,ę w każdym wdechu ...

Budynek robi niesamowite wrażenie.  Pałac zwiedzony wzdłuż i wszez.  Musiało życie tu kwitnąc swego czasu.  Dzięki za pokazanie miejsca.  Pozdrawiamy