Na terenach Kaszub mięsa spożywano mało, w związku z tym świniobicie obywało się 2-3 razy do roku i stwarzało okazję do świętowania. Z mięsa wieprzowego wyrabiano kiełbasy (worsztë) oraz inne wyroby podrobowe. W przejrzysty sposób przedstawili to Friedrich Lorentz, Adam Fischer i Tadeusz Lehr-Spławiński w opracowaniu „Kaszubi. Kultura ludowa i język” (Toruń, 1934 r.):
Kaszub odżywia się skromnie, głównem jego pożywieniem są ziemiopłody i ich przetwory, np. mleko, a szczególnie maślanka (masląnka). Gdzie uprawia się rybołówstwo, dochodzą do tego ryby, także śledzie słone są ulubioną i bodaj jedyną potrawą, kupowaną przez Kaszubów. Mięsa jada się mało, najczęściej w postaci solonej czy wędzonej, świeże mięso tylko z okazji świąt. Przyprawia się potrawy głównie solą, pieprzem i cebulą. (…) Z mięsa używa się prawie wyłącznie wieprzowiny i gęsiny. Większą część mięsa świń, które zabija się w jesieni, soli się i przerabia na kiełbasę (kôłbôse, vorszta) i okrasę (szpjek).
Receptura na wòrsztę na terenach Kaszub przekazywana była z pokolenia na pokolenie i do dnia dzisiejszego jest tam w ten sam sposób przyrządzana.
Skrzynka:
Maskowanie leśne.
Je moet ingelogd zijn om de hints te zien