Historia kolei w Poznaniu związana jest z datą 10.08.1848. Tego dnia o godzinie 9⁴⁴ odjechał pierwszy pociąg Towarzystwa Kolei Żelaznej Stargardzko-Poznańskiej. Pierwszy parowóz, który dotarł do Poznania zwał się "Polonia". Zauważyć jednak należy, że przyjechał on do miasta (a właściwie do pod poznańskiej wsi Jerzyce) dzień wcześniej. Pierwotni dworzec miał się znajdować na św. Marcinie, ale na to zgody nie wydały władze wojskowe. Ulokowano go zatem na terenie dzisiejszego Starego ZOO i zajezdni Gajowa – wówczas osiedle Gaj. Ponieważ dworzec znajdował się w okolicach twierdzy (nie wolno tam było budować trwałych budynków) postawiono dwa skromne budynki z muru pruskiego. Przetrwał on do 1879 roku kiedy to wybudowano Dworzec Centralny (zamknięty dopiero w październiku 2013). Linia kolejowa do Szczecina biegła wzdłuż dzisiejszej ulicy Jackowskiego i szosy na Buk. Na wysokości nieistniejącej wtedy ulicy Przybyszewskiego skręcała w prawo i przez dzisiejsze Ogrody tor docierał do Szosy Berlińskiej (Dąbrowskiego) po czym wchodził na obecną trasę do Szczecina. Następne połączenie Poznań uzyskał z Wrocławiem w 1856 roku. Jej budową i zarządzaniem zajmowało się Towarzystwo Kolei Górnośląskiej (rok później przejęło trasę do Szczecina). Trzecia linia to połączenie przez Zbąszyń do Gubina. Jej otwarcie nastąpiło w 1870 roku. W Zbąszyniu linia łączyła się z trasą do Frankfurtu nad Odrą i dalej do Berlina stąd nazwa Kolej Marchijsko-Poznańska. W 1872-73 zbudowano połączenie z Bydgoszczą/Toruniem. Linia ta położona była nie na nasypie jak to jest obecnie, ale na poziomie ulicy. Dopiero po przebudowie w 1914 roku uzyskała wygląd podobny do obecnego. W 1875 roku oddano do użytku połączenie z Kluczborkiem. Cztery lata później powstała linia do Szczecinka przez Piłę. Była to pierwsza trasa kolejowa zbudowana na ziemiach Wielkopolski za pieniądze państwowe (wtedy pruskie). W 1887 roku oddano do użytku linię do Wrześni, którą rok później przedłużono do Strzałkowa. Łączyła się ona z węzłem poznańskim na stacji w Głównej (dzisiaj Poznań Wschód). W 1888 powstała linia do Pniew z odgałęzieniem w Rokietnicy. W 1905 można było dojechać do Janowca przez Sławę. W 1909 Poznań uzyskał połączenie z Grodziskiem. Po odzyskaniu niepodległości priorytetem stało się zbudowanie połączenia z Warszawą. Do tej pory ruch odbywał się przez Toruń lub Ostrów Wlkp. Dopiero w 1928 roku zbudowano brakujący odcinek Strzałkowo-Kutno (resztę zbudowali zaborcy). Podczas okupacji powstały obwodnice kolejowe (północna wybudowana została dopiero w 1970) i stacja Poznań Franowo. W latach 60 ubiegłego wieku rozpoczęto elektryfikację poznańskiego węzła kolejowego oraz poszczególnych tras. Lata 70 to przebudowa gmachu Dworca Głównego. W 2012 roku w związku z imprezą Euro 2012 oddano do użytku nowy dworzec.

Kesz:

Współrzędne oczywiście fikcyjne. Właściwy pojemnik znajduje się w miejscu:

N 52° AG.AHD' E 16° EB.BBC'

Aby dowiedzieć się gdzie to jest dokładnie trzeba odwiedzić skrzynki pośrednie i spisać litero-cyfry aby je odpowiednio podstawić.

Mosty i wiadukty (Kol-Poz) - OP81ZZ

Poznań Junikowo - wędrująca stacja (Kol-Poz) - OP8282

Plewiska - Znikająca stacja (Kol-Poz) - OP8283

HCP (Kol-Poz) - OP8284

ZNTK Poznań (Kol-Poz) - OP8285

Kolejowy Golaj (Kol-Poz) - OP8286

Poznań Wola - "skansen" (Kol-Poz) - OP8287

Poznań Podolany - kolej aglomeracyjna (Kol-Poz) - OP8288

Kolej Marchijsko-Poznańska (Kol-Poz) - OP8289

Skrzynka zawiera certyfikaty dla 3 pierwszych znalazców i kilka fantów na wymianę (poza logbookiem, ołówkiem i temperówką oczywiście)

Skrzynka znajduje się w pobliżu toru. Jest on rzadko używany, ale mimo to należy uważać!

W najbliższym czasie skrzynka przestanie być finałem i stanie się normalnym keszem z podanymi kordami. Wszystko to ma związek z reorganizacją projektu (zamierzam powoli go powiększać). Nowe logbooki, które są podkładane do skrzynek (w tym reaktywacje) nie maja już literocyferek.