Józef Morton był synem Jana i Genowefy z Kozłów, włościan z Chrobrza. Wykształcenie zdobywał w szkole powszechnej w Chrobrzu i w gimnazjum w Pińczowie, w którym zdał maturę.
Pracę podjął w Urzędzie Skarbowym w Olkuszu a następnie dzięki pomocy rodziny Wielopolskich rozpoczął studia prawnicze w Warszawie. Jednak problemy finansowe uniemożliwiły mu ukończenie studiów. Jego pierwsza praca literacka została opublikowana w dzienniku Czas w 1937 roku. W czasie II wojny światowej wrócił do Chrobrza i w 1944 roku za namową kolegi Franciszka Kucybały wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej a w okresie tzw. Republice Pińczowskiej związał się z działalnością Armii Ludowej. Po wyzwoleniu Ponidzia spod okupacji niemieckiej wszedł w skład tworzonej Powiatowej Rady Narodowej w Pińczowie[2]. Został też powołany na stanowisko komisarza do spraw majątków obszarniczych[3]. Był współpracownikiem oraz redaktorem pism "Chłopska Droga" oraz "Wieś". Jego powieści dotyczyły przede wszystkim życia współczesnej mu wsi. Zmarł w Warszawie, pochowany został na cmentarzu w Chrobrzu.
Więcej TUTAJ
O keszu:
Mikromagnetyk na kordach - umiejscowiony intuicyjnie