Początki dóbr w Małynce trzeba szukać w osadzie młyńskiej, która powstała tu na przełomie XV i XVIw. Aleksander Chodkiewicz w pierwszej połowie XVIw. przeprowadził na terenie Puszczy Błudowskiej akcję kolonizacyjną. Powstały wtedy dobra zabłudowskie, a Małynka została jednym z folwarków o charakterze użytkowym. Po 1812r. folwark wyodrębnił się z dóbr zabłudowskich, a w 1842r. był juz w rękach rodziny Kołłątajów. Wiązało się to z przeobrażeniem założenia. Wzniesiono tu murowany pałac, a główna osią była droga wiodąca z Zabłudowa do Jałówki. Po jednej stronie był ogród ozdobny i sad owocowy, po drugiej zabudowania gospodarcze i ogród warzywny. Całość założenia zajmowała ok 9ha. Po śmierci Aleksandra Kołłątaja, majątkiem zarządzała jego żona Felicja, a po osiągnięciu pełnoletności, zgodnie z testamentem, majątek przeszedł na syna Zbigniewa. Niestety nie okazał się on dobrym gospodarzem i zajmował się głównie wyprzedażą spadku. W 1913r. właścicielem Małynki został Tadeusz Tęczyński. Nie nacieszył się on długo zakupem, bo w 1915r. majątek uległ poważnym zniszczeniom. W okresie II RP odbudowano go, ale znacznie skromniej. Mniej było budynków gospodarczych, a siedziba gospodarzy to był już prosty, drewniany dom bez cech stylowych. W 1932r. kolejnymi właścicielami zostali Gawrońscy. Mieszkali oni w innym folwarku i nie prowadzili tu poważnych inwestycji w wyniku czego kompozycja ulegała powolnej dewastacji. W czasie II wojny światowej, za okupacji niemieckiej jeden z parobków spalił centrum dóbr. Po wojnie majątek przejął PGR Dobrzyniówka. W ocalałym domu przedwojennych właścicieli osiedlono pracownika państwowego gospodarstwa, który budynek doprowadził do ruiny. Pozostałe ocalałe budynki sukcesywnie rozbierano, drzewa wycinano doprowadzając do zaniku śladów po dawnym majątku.
Więcej o majątku tutaj a o innych dobrach na http://www.testowy.minigo.pl/