Dworzec Poznań Antoninek został otwarty w 1912 roku po zbudowaniu trasy do Konina. Budynek od początku był przeznaczony do obsługi połączeń o małym znaczeniu, a to ze względu m.in. na brak poczekalni czy kasy biletowej wewnątrz budynku. Jeszcze do niedawna działała tutaj stacja węzłowa, lecz obecnie, po zbudowaniu kilkaset metrów dalej nowego peronu, budynek dworca popadł w zapomnienie.
Historyczne nazwy dworca w Antoninku:
Antoninhof: lata 1907-1919
Antonin: okres międzywojenny
Antoninhof: 1939-1943
Posen Seehof: 1943-1945
Poznań Antoninek: po 1945
Kesz:
Składa się z jednego etapu pośredniego i finału. Współrzędne prowadzą przed budynek dworca. Wejście do środka znajduje się w bocznej ścianie budynku- okno piwnicy.Pierwszy etap to pojemnik wielkości mikro, który zawiera wskazówkę ułatwiającą znalezienie finału. Finał to skrzynka wielkości normalnej ukryta gdzieś w środku obiektu. W środku znajdziecie ołówek i logbooka, a także trzy certyfikaty: FTF, STF i TTF
Uwaga!!!
Jak to w starym budynku. Może być niebezpiecznie. Ścieżka, którą trzeba pokonać zdobywając kesza jest względnie bezpiecza, czego nie można powiedzieć o wyższych piętrach dworca. Nie radzimy wychodzić poza parter.
Pzdr
Cichociemni
edit:
Zmiana opisu, usunięcie zewnętrznego etapu.