W 1918 r. Bronisław Fudakowski sprzedał Uher Zofii Marii Wielowiejskiej (po mężu Siemieńska). W okresie międzywojennym większość dóbr została rozparcelowana, pozostała jedynie resztówka o powierzchni 45 ha, którą w 1928 r. Zofii Siemieńskiej zakupił Sejmik Chełmski, chociaż ówczesna właścicielka miała zamiar stworzyć w Uhrze malowniczą letnią rezydencję z parkiem i ogrodem (zleciła przygotowanie odpowiedniego projektu). Po parcelacji park dworski uległ likwidacji (drzewa zostały wycięte). Dawny park liczący pierwotnie 12 ha, które początki sięgały XVII w., zachował się w niewielkim stopniu. Pozostały m. in. fragmenty alei lipowej (6 drzew o obwodach do 270 cm). Przetrwała również aleja wysadzana żywopłotami bzów i budynek dawnej kuchni dworskiej. Nie zachował się pomnikowy platan klonolistny o obwodzie 347 cm (uznany za pomnik przyrody w 1986 r.), zlikwidowany na wniosek obecnego właściciela posesji. Po II wojnie światowej w Uhrze funkcjonowała trzyletnia szkoła przysposobienia rolniczego.Jednym z nielicznych ocalałych budynków zespołu dworsko-parkowego w Uhrze jest zabytkowy młyn powstały w dawnej gorzelni. Obiekt powstał prawdopodobnie w XVIII w. jako magazyn browaru dworskiego. Po zniszczeniu w 1915 r., został przebudowany na młyn. W latach 1996-1998 przeprowadzono gruntowny remont obiektu. Budowla wykonana z opoki, rozplanowana jest na rzucie prostokąta. Obecnie funkcjonuje tutaj Dom Pracy Twórczej znanych artystów - Teresy Chomik-Kazarian i Oganesa Kazariana oraz gospodarstwo agroturystyczne „Stary Młyn”.
Co do kesza:
weź coś do pisania. Kesz w płocie po prawej stronie tablicy informacyjnej.
Powodzenia