był straszny ziąb. spotkaliśmy też króla Pomrowa Wielkiego. oto jego korona:

/\_/\_/\_/\

|_____|

Znaleziona podczas Majówki Minimum. Mamy z Kluską STF-a.

Sądząc z opisu, dotarliśmy do skrzynki tą samą drogą co Werrona, ale za to za pierwszym podejściem. lavinka proponowała dojazd od drugiej strony, ale potrzebowaliśmy znaleźć czynny sklep, a ja wiedziałem gdzie może być... i był, razem z menelem który już z daleka machał i wołał że tu jest sklep. Okazało się, że "Kapsel" (taką ma ksywkę) zna Pana Mariana i na dodatek jego siostra mieszka w Żyrardowie i jeszcze na pożegnanie chciał obdarować Kluskę minipizzą... rany, czy aż tak widać po niej, że to jedno wielkie chodzące "Żrrryć!"?

Przy skrzynce po analizie prognoz pogody (zimno, deszcz i wiatr), biorąc też pod uwagę aktualną aurę (rano padało, a teraz było zimno i mokro), zdecydowaliśmy zakończyć majówkę i zarządziliśmy odwrót (znając prognozy długoterminowe, zaczęliśmy ją wcześniej). Pojechaliśmy teraz trasą, ża którą lobbowała lavinka i okazało się że jest teraz zryta przez ciężki sprzęt od ścinki.... na sczęście wcześniej było sucho i nie utopiliśmy się w błocie, ale po majówce może być błotniście.

Cały dzień dziś myślałam o tym, czy nikt mi Mariana nie rozdziewiczy. Więc gdy w końcu przyszedł czas na wycieczkę, wystrzeliłam jak z procy. Pod domem  jednak czekał już na mnie Marian (Ten Marian, dawno temu rozdziwiczony) i jęczał:

- gdzie jedziesz? Chciałbym w końcu z Tobą pobyć. No i takie tam

Jako że i ja chciałam sobie z nim pobyć, namówiłam więc go na wspólny wypad. Warunek postawił jeden: on będzie wyznaczał trasę. 

1. Podxejście numer jeden

Jako że najlepszy w okolicy monopolowy jest w Jeruzalu, to podejscie to miało miejsce od strony pobliskiego Pelplina 

Driga skończyła się na łące, zwanej przez miejscowych myśliwych " eat and die". Kesz 300 m w linii prostej za rzeczką. Niestety Mariana oblazły kleszcze, narobił wrzasku i zawrócił. Nie rozumiem - nic nie zjadły a i tak musiały zginąć w łapach Mariana.

2. Podejście numer dwa. 

Szosa-mostek, i jesteśmy po właściwej stronie świata! Stąd dwa kilometry przepiękną, pagurkowatą drogą. Cudny las akacjowy (ach te zapachy) spowodował, że  Marian już nie jęczał. 

Zgubił mnie grzyb- Kania, który rósł może 200 m od kesza..ja zachwycona, że taki piękny, pierwszy i w ogóle, a Maniek pognał. 

I tak oto nie mogę się wpisać na pierwszym miejscu w logbooku... 

Acha - Marian mówi, że ten kamień to on poprosi do ogródka. Pamiątka rodzinna w końcu..

FTF. z Werroną, choć po prawdzie była ze 45 m za mną, więc mogę pisać: mój pieewszy ftf!!!!!