Kesz bardzo wymagający, opowiadający smutną, choć bardzo ciekawą historię. W pałacu obecnie działa restauracja, o dziwo, ceny ma całkiem przystępne. Pozwoliłem ją sobie dziś odwiedzić, okazało się, że nie jestem jedynym, który wpadł na taki pomysł. Miejsce cieszy się sporym zainteresowaniem. 

I etap był dla mnie niewidzialny, pomógł kontak z założycielem. Keram wskazał mi też, czego szukać w etapie drugim. Finał, na szczęście poszedł już sprawniej. Pudełko finałowe spore, suche i czyste, pełne fantów. Polecam!

 

Usunąłem z kesza śmieci, kapsle i inny chłam. Dodałem nowy dziennik i dołożyłem trochę certów i gadżetów.

Towarzyszył mi wnuk, który postanowił założyć sobie konto i keszować z tata lub dziadkiem :).

Bardzo dziękuję za kesza oraz za pomoc w lokalizacji miejsca ukrycia - czas zrobił swoje, i z oryginalnego pieńka nic już nie zostało.

Niestety mimo pomocy założyciela i poprzedniego znalazcy to pierwszego etapu nie udało nam się znależć. Pzdr. 

Smutna historia, ale i radosna zarazem. Sporo trzeba się nachodzić, ale warto. Dzięki.

Nie zdawałem sobie sprawy z tego, że ukraińskie formacje działały też na tych terenach.

Straszna historia. Piękne miejsce w lesie na finale ze smutną historią.

Dziękuję.

Kwarantannowe keszowanie po Kampinosie i okolicach. Dzięki za opowiedzenie kolejnej ważnej historii tego dnia.

Rodzinny kwarantannowy wypad na skrzynki poza miasto.

Bardzo ciekawa historia - bardzo dziękuję za jej przyblizenie

Dziękuję za skrzynkę!

Fan-ta-sty-czna! Opis nieco skąpy i nieco się martwiłem, ale Keramat to solidna firma, więc zaufałem że wszystko będzie w punkt. I było, a  ubawiłem się nieźle. Całość przemyślana, przez moment mały zonk,ale po chwili olśnienie. Nie napiszę o co chodziło bo bym zdradził i zepsuł zabawę. Finałowa skrzynka też podejmowana na raty, bo jacyś grzybiarze mnie zdybali ,ale pozbyłem się ich "metodą na dwójkę", zacząłem gmerać przy pasku i przykucnąłem. Natychmiast czmychnęli i raczej nie będą sprawdzać co tam się działoDzięki za kesha i zabawę.   

tradycyjnie po oddaniu krwi wykorzystując dzień wolny jeżdżę sobie po okolicach Warszawy zdobywając kesze. pieniek trochę wygląda już inaczej niż w spoilerze ale do znalezienia łatwe no i wielkość słuszna TFTC

Znaleziono podczas pochmurno-słonecznej psio wędrówki z Zaborówka do Pruszkowa. Etapy proste do znalezienia.

Kolejny dzień na keszowaniu w Puszcźy Kampinoskiej. Świetny multak z finałem w niebanalnym opakowaniuTrochę zakręciłem się z hasłem ale pomogła konsultacja z właścicielem kesza. Ode mnie reko. Dzięki.

Bardzo porządnie zrobiony multak.

Super finał, znalezione, moja poprzednia wiadomość że nie znalazłam to nie do tej skrzynki, pomyłeczka

Nie znalazłam skrzynki

Pierwszy etap zaliczony już dawno, dziś w końcu była okazja aby wracając ze spaceru w Puszczy wraz z Katką_40 i Nuką pojechać do drugiego etapu i przy okazji spotkać autoraMiło było w końcu się zobaczyć i chwilę pogadać. Potem pojechaliśmy po finał. Wszystko w jak najlepszym porządku, skrzynka jak zwykle porządnie wykonana i dopracowana, nawet na certyfikaty się załapaliśmy. No i historia zdecydowanie godna upamiętnienia.

(no i znów mi zabrakło gwiazdekedit: uzupełniona gwiazdka :)

Niesamowite (i przerażające) ile takich historii kryje ta okolica... Dzięki za jej opowiedzenie oraz za znakomitego kesza!

Na pierwszym etapie gieps najpierw pokazał inne miejsce, na szczęście po dłuższej chwili zweryfikował błąd. Drugi etap i finał znalezione już bezproblemowo. Dzięki wielkie za przybliżenie historii okolicy. Pozdr.

Hello,

Dziedzic to chyba tylko pruski, ten najsławniejszy  Tym razem nie, był klasyczny, jakich dawniej paru mieszkało po okolicy. Ciekawa historia, lekki zgryz na starcie, a potem jak z płatka, ścieżką do celu. Multak z gatunku przyjaznych nie tylko dla miejscowych. Pzdr, Wojtek

Zdobywanie tej skrzynki nocą daje trochę dreszczyku, głównie przy finale, ale po kolei.

I etap - nie wiedziałem, czy szukać fizycznego pojemnika, czy też innych wskazówek, ale po dotarciu na miejsce od razu miałem trafne przeczucie, gdzie szukaćTrasa trochę ruchliwa, więc trochę się naczekałem, żeby sobie poświecić latarką i spisać numer ;)

II etap - tu już pusto, i całe szczęście, bo znów trochę światła było potrzebne. Obejrzałem, co było do obejrzenia, i ruszyłem po...

...finał - znalazłem uliczkę i wjechałem w nią kawałek, resztę drogi pokonałem pieszo. Niby cicho i pusto, a zaraz mieszkańcy się zainteresowali, nagle na samochód skądś zaświeciła latarka, potem po ścieżce którą szedłem. Ech, ciekawość ludzka. Skrzynkę znalazłem dość szybko, a ciemność i dźwięki natury nadawały klimatuSama skrzynka - wow! Wpisałem się, odłożyłem kesza, wracam do samochodu... a ktoś przy nim się kręci, ech ta ciekawość. Okazało się, że jakaś pani z psem, ale gdy zobaczyła, że nadchodzę od strony ciemności, to zniknęła dużo szybciej, niż się pojawiła i więcej jej nie widziałem :P

Dziękuję za bardzo ciekawą historię i wspaniałą skrzynkę!

Jeszcze zajączki nas zaatakowały w lesie... prawie się o nie potknąłemNawet się zastanawiałem czy by ich nie zebrać, ale co mi po kilku zajączkach, a zresztą połowa z nich pewnie i tak robaczywa (jak to zajączki), grzybobrania i tak nie planowaliśmy na dziś.

Multaka zacząłem już dawniej, ale telefon nie chciał mi czytać QR-kodu, więc zrobiłem zdjęcie i dziś wróciłem z lavinką po finał i hasło.

W drodze do finału przeszkadzały przewrócone drzewa (atakowaliśmy od północy), ale w końcu się udało. Komary i mrówki atakowały zawzięcie, więc to była bardzo szybka skrzynka. ;)

Tu było zabawnie. Jakoś tak zrozumiałem opis, że trafiłem od razu na 2. etap. Gdy już zdobyłem kordy finału i hasło do logu, nagle nieoczekiwanie dopadł mnie roześmiany Założyciel. Skorzystałem z jego pomocy, żeby skorygować kordy finału Apelu Cieni. Pożegnaliśmy się i wtedy ruszyłem po finał. Kiedyś takie maskowanie sprawiłoby mi pewnie duży kłopot, dziś poszedłem jak po swoje bez wahania. Dzięki wielkie.

Na pierwszym etapie troszkę to trwało - pewnie dlatego, że się zafiksowaliśmy na bramę zamiast na kordy. Ale nawet kiedy już sprawdziliśmy dokładnie gdzie pokazują kordy i tak pierwsza próba była nieudana. To była dość zabawna lekcja jak bardzo selektywnie postrzegamy różne rzeczy, jeśli zafiksujemy się na coś, albo oczekujemy, że powinniśmy coś znaleźć, a w rzeczywistości to "coś" jest inne. Z drugiej strony "coś" jest w tym wypadku naprawdę eleganckie i zupełnie nie zwraca na siebie uwagi. Bardzo mi się spodobało i to pierwszy powód dla gwiazdki.

Powód drugi to wzbogacenie kesza i jego historii o spotkanie z Ojcem Założycielem, z którym nie widzieliśmy się już dłuższą chwilę. Pewnie byśmy go nie niepokoili bez zapowiedzi, ale stwierdzony wcześniej w terenie brak skanera kodów QR spowodował, że i tu potrzebowaliśmy pomocy. No i dzięki temu doszło do spotkania i dodatkowych, już bardzo osobistych wspomnień związanych z tą historią...

Powód trzeci - to sam finał i zachwyt moich Hobbitów, kiedy zobaczyli kesza i jego zawartość. Właśnie o to chyba w tej zabawie chodzi. Ten kesz okazał się być kwintesencją keszowania na najwyższym poziomie. W każdym wymiarze.

Dzięki wielkie Marku!

Jak ja nie lubię mulciaków, no może nie lubiłam bo po tych kampinoskich może zmienię zdanie. Najwyższa półka: pomysł na kesza i opakowanie ;)razem z Bambą, dzięki :)

Etapy poszczególne znalezione a i finał niezłego kalibru, tylko potem z hasłem się zakręciłem...ale sobie przypomniałem gdzie było

Fajna historia którą powtórzył mi osobiście i bardziej rozwinął założyciel.Małe kółeczko po okolicy i po finał.Dzięki

Pierwszy etap błyskawicznie i już grzejemy na drugi etap. Desperacko sprawdzaliśmy już naprawdę dziwne miejsca do momentu kiedy za bramą zaczął przechadzać się podejrzliwy sąsiad. Chciał być niepozorny, bo przechodził z domu do garażu z 10 razy i zawsze zerkał co się dzieje. Normalnie nazwałbym go jakoś niemiło, ale że to w końcu sąsiad założyciela to nie będę oceniał po pozorach ;). W końcu ulegliśmy i zmuszeni byliśmy sięgnąć po telefon. Dzięki wielkie, tam raczej byśmy nie dotarli naszym obszarem poszukiwań. 

Drugi najazd na Partyzantów AK w towarzystwie wesołej łódzko-pabianickiej ekipy (pani_ka, Vulpecula, Nefryt+, Victor+). Dzięki wielkie!

Jedziemy na pierwszy etap, a było tak pięknie i rozmowa tak dobrze nam szła w aucie, że prawie minęliśmy ten zacny pałacPrzedstawia się przepięknie. Poznajemy interesująca historię związaną z jego mieszkańcem i idziemy podjąć wskazówkę. Mamy co trzeba zatem jedziemy na drugą cześć zagadki i tu nieuchronnie wszystko prowadzi do tego by wreszcie poprosić o pomoc. Przyznam, że nie szukaliśmy tak daleko. Okazało się jednak, że warto było skontaktować się z założycielem całej serii. Miał dla nas nie lada niespodziankę, czyli kesza łącznika całej seriiwracajc do kesza w ten piękny dzień z przyjemnością udaliśmy sie na jego poszukiwania. W pięknych okolicznościach przyrody jego podejmowanie było prawdziwą radością. To co ukazało się nam po odbezpieczeniu kesza rzuciło nas na kolana... GRUBO!

Zimowe keszowanie z historią w tle, czyli druga część wyprawy Szlakiem "Grupy Kampinos" w składzie Pani_ka, Nefryt+, Victor+, Vulpecula

Wysadziłem ekipę na kordach pierwszego etapu a sam zaliczyłem zawrotę pod tym pięknym pałacem. Chłop/dziedzic z widłami nas nie pogonił i już mogliśmy jechać na drugi etap. 

Przy drugim etapie mieliśmy spore problemy. Konieczny okazał się kontakt za założycielem co zaowocowało przejęciem łącznika. Finał to już tylko formalność.  Dzięki za przedstawienie kolejnej ciekawej historii. 

Skrzynka znaleziona z Paniką, Vulpeculą i Victorem+ podczas wspólnej wyprawy do Kampinosu.

Mimo usilnych próśb nasz Kierowca nie chciał zrobić spektakularnego powitalnego drifta na podjeździe do posiadłości, choć miejsca było pod dostatkiem. Za to jak tylko przybyliśmy pod kesza, to legnął niczym hrabia na szezlongu:D i tylko dyrygował paluszkiem swemu parobkowi Wiktorowi gdzie ma kopać:D no po prostu scena że boki zrywać:D  Drugie i ostatnie podejście do geościeżki szlakiem grupy Kampinos. W doborowej ekipie: Vulpecula, Nefryt+, Victor+, no i ja, czyli pani_ka. TFTC i geościeżkę oraz pozdrawiamy z Łodzi:)

Taka pogoda w listopadzie? No to obowiązkowo trzeba lecieć na kesze! Lekko przyśnieżone miejsce finału w promieniach słońca wyglądało uroczo. Ach ta zima!Cały multaczek poszedł nam szybko i sprawnie i nawet zostaliśmy zaproszeni do obejrzenia pałacu. Najpierw przez pana, który chyba pilnuje tego terenu, a potem przez panią zarządzającą pałacem, która jadąc do Warszawy i widząc nas stojących przy bramie, specjalnie się przy nas na chwilę zatrzymała.Nie zdążyliśmy zagadać, co się tu dokładnie będzie działo, ale dowiedzieliśmy się, że pałac ma być dostępny. Nie wiem też, czy to mój urok osobisty zadziałał, ale w razie co, to mam numer telefonu do tej miłej pani.Dziękuję za kesz i za historię, którą opowiada.

Znaleziona.Piękny dzień, słoneczny - warto ruszyć na podbój ... keszy.I ten był po drodze jako pierwszy. Trafiliśmy tu za dnia, i jakież było nasze zdziwienie, jak tu szybko zrobił się ruch! Nawet zostaliśmy zaproszeni do środka! Warto oglądnąć.Dziękujemy za kesza. :)

Zdobyta przy okazji wizyt na grobach. Ta historia jest mi chyba najlepiej znana ze wszystkich opowiedzianych przez serię skrzynek o AK.

Historię opowiadała mi jeszcze dziadek, wspominała babcia. Aż wstyd się przyznać, że nie wiedziałem o tym, że ślady tamtych dni są cały czas widoczne w terenie - za to gwiazdka.

No i za rodzinną integrację.

Trudno wybrać, która ze skrzynek keramowych powinna dostać rekomendację  za ogrom wiedzy, którą przekazuje. Te małe historie, które giną w cieniu wielkich wydarzeń, a które tak naprawdę definiują jako Ludzi.

 

Dziękuję. TTF.

STF :)

Ładna okolica i fajna sama skrzynka.

Nieznaleziona. A było tak - podjechałem rowerem... jeju, ale to teraz ruchliwa szosa, sznury samochodów w obie strony. Doskonale na jej przykładzie widać jak bardzo w ciągu ostatnich kilku, może kilkunastu lat wzrósł ruch samochodowy. Kiedyś całkiem przyjemnie się nią kiedyś jeździło rowerem, a teraz po przejechaniu krótkiego odcinka człowiek ma ochotę uciec gdzieś w bok. Pierwszy etap znaleziony w try miga, więcej czasu zajęło mi ponowne włączenie się do ruchu.

Etap drugi też znaleziony szybko, ale okazało się że mój telefon ma jakies problemy ze skanowaniem QR-kodów w terenie. Już kiedyś miałem podobny problem, więc przed wyjściem z domu zainstalowałem sobie kilka apek i je przetestowałem - działały. Na miejscu odpalałem je jedna po drugiej i długo próbowałem zeskanować kod - bezskutecznie, tak więc z finału dziś niciTutaj stwierdziłem że nie lubię QR-kodów, zwłaszcza że przy okazji rozładowałem sobie telefon i już nie było po co dzisiaj jechać do Zaborowa po drugiego multaka, bo nie miałbym czym się namierzyć.

Oczywiście fotkę kodu zrobiłem, w domu zeskanowałem i następnym razem mogę jechać od razu po finał.

Przyjechałem tu dość późno a plany miałem nazwijmy to dalekosiężne więc trochę się spieszyłem a jak wiadomo pośpiech jest wskazany tylko w dwóch przypadkach wiec im bardziej się spieszyłem tym bardziej mi nie szło. W końcu na spokojnie godząc się z ewentualną korektą planów udało się ogarnąć całość i dotrzeć do finału a to co tam zobaczyłem było najlepszą nagrodą za to moje motanie się na starcie, dawno tak się nie śmiałem na widok kesza, 

W/g mnie ocena znakomita i gwiazdka to za mało dla tej skrzynki ale nic więcej dać nie mogę. Dzięki Marku za kesza i cały spacer który jak się okazało udało się jednak pomimo tej i późniejszych przeciwności zrealizować do końca. ;) 

Teraz podobno Ukraincy jak i Niemcy są naszymi Przyjaciółmi, i dobrze ale ja Im tej historii nigdy nie zapomnę.