Wieś szlachecka Choyno położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) wzmiankowane były dwie miejscowości: Stare Chojno i Nowe Chojno. Obie leżały w okręgu sarnowskim w ówczesnym pruskim powiecie Kroben (krobskim) w rejencji poznańskiej. Stare Chojno stanowiło odrębny majątek, którego właścicielami byli wówczas (1846) Pomorscy. Natomiast majątek Nowe Chojno należał do Marcelego Czarneckiego i chłopów. Według spisu urzędowego z 1837 roku Stare Chojno liczyło 162 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 20 dymów (domostw). Z kolei Nowe Chojno liczyło 238 mieszkańców w 23 domach.