Według rejestru podatkowego z 1529 roku dowiadujemy się, że w Pilicy na przedmieściu zarzecze została erygowana II prepozytura szpitalna p.w.św Walentego. Jej prepozytorem był wówczas ks. Łukasz z Pilicy. Wizytator biskup Bernard Maciejowski w 1602 r. zostawił notatkę, że szpitalnik miał drewnianą konsekrowaną kaplicę z trzema murowanymi ołtarzami. Dom szpitalny dla ubogich miał jedną ogrzewalnię i 4 izby, w których mieściło się 8 osób utrzymujących się z jałomużnych.

Z inicjatywny st. Podniewskiego 20.12.1610 r. wakujące probostwo św. Stanisława i Walentego zostało przekazane zakonowi kanoników regularnych od pokuty najwyższych inaczej markami.

Darowiznę tę zatwierdził biskup Piotr Tylicki 7.5.1612 r.

Pomieszczenia dawnego szpitalika nie odpowiadały zakonnikom. Ks. W. Pisarski bezzwłocznie przystąpił do budowy klasztory na pustym folwarku przykościelnym.

Podobnie jak dom, zabudowania gospodarcze, także dawna kaplica św. Walentego była już wiekowa i zniszczona powodziami. Wobec tego Stanisław Barszycki przy współudziale szlachcica Stanisława Goszczyńskiego, po roku 1640 wbudował nowy kościół również na Zarzeczu, przy drodze. Kościół otrzymał wezwanie św. Stanisława i Walentego. 

Orientowany na wschód, wykonany w całości z kamienia łupanego. Był jednowarstwowy, z półkoliście zaokrąglonym prezbiterium. Miał białą kamienną posadzkę, sufit zaś z heblowanych malowanych desek.

W kościele było 6 ołtarzy. W ołtarzu głównym znajdował się obraz św. Walentego  męczennika, umieszczony za szkłem w złoconej ramie.

Od strony południowej była kapica murowana, zbudowana na podstawie prostokąta, sklepiona, do której prowadziły żelazne drzwi. Ambona miała złocenia i srebrzenia. Chór wsparty był na 2 kolumnach, na nim zbudowano pozytyw o 8 głosach.

W ścianie północnej było wejście z prezbiterium do zakrystii, sklepione z jednym oknem oprawionym w ołów. Przy kościele był klasztor pokryty gontem, w którym były 4 cele i 4 komnaty. Na podwórzu zbudowano drewniany dom dla czeladzi i stodołę o jednym klepisku. W pobliżu stało 6 chałup dla poddanych, pracujących po jednym dniu pieszym w tygodniu. Zgodnie z traktatem petersburskim z 26.01.1797r. prepozytura św. Walentego na Zarzeczu została przekazana prepozyturze kościoła parafialnego, wraz z obowiązkami i funduszami.

Ostatni statni augustianin ks. Józef Henning zmarł na przyklasztorny i kościół, wg postanowienia z 21.10 3.XI.1901r. został przekazany na zbór ewangelicki. Protestanci jednak nie objęli tego kościoła wg relacji z 3.06.1819r. kościół św. Walentego na Zarzeczu, murowany, gontem pokryty, w ścianach dość dobry, ale zły dach, leje się, podłoga się niszczy". Od kilkunastu lat stoi pusty, dawniej był w nim magazyn. Kościół pozbawiony gospodarza uległ szybkiemu zniszczeniu, tak, że w 1874r... był już jedną wielką ruinq".

W roku 2002 teren kościoła został uporządkowany. wykonano ogrodzenie posadzono krzewy ozdobne. Prace te zostały zrealizowane sfinansowane przez mieszkańców Zarzecza oraz ulic Kościuszki i Mickiewicza.

źródło: tablica informacyjna przed obiektem

Dojście do kesza od tyłu kościoła. Nie trzeba skakać przez płoty.