Park Miejski położony jest na południe od Starego Miasta, w sąsiedztwie Wisły i zajmuje około 14 ha terenu. Założenie parkowe powstało na terenach należących w średniowieczu do klasztoru dominikanów, później w XIX wieku do rodziny Petersów. W 1889 r. tereny te przeszły
na własność miasta i wydzierżawiono je rolnikom. W 1898 r. w dzierżawę wzięło 5 ha Towarzystwo Upiększania, które w kolejnych latach powiększało teren dzierżawy, aby ostatecznie w 1910 r. wydzierżawić dodatkowo blisko 5 ha terenów. W latach 20. XX wieku teren powrócił pod miasto i odtąd zarządzał nim Miejski Urząd Budowlany. Jako tereny publiczne, należące do miasta, park zarządzany jest do dnia
dzisiejszego.
Od samego początku miejscem charakterystycznym była fontanna w centrum starej części parku. Fontanna była grodzona stalowym, niskim ogrodzeniem. Wodotrysk był pojedynczy, wysoki, charakterystyczny dla założeń miejskich ówczesnych czasów. W późniejszym czasie dysza wodotrysku obudowana została głazami, a w czasach współczesnych wstawiono dwie żabki.
Po dotarciu do żabek trzeba będzie podejść lekko pod górkę. Kesz "odpoczywa" pod drzewem, zdjęcie pokazuje z której strony.