Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: m n.p.m.
Województwo:
Polska > lubuskie
Typ skrzynki: Nietypowa
Wielkość: Mała
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 16-06-2022
Data utworzenia: 11-07-2022
Data opublikowania: 27-07-2022
Ostatnio zmodyfikowano: 27-07-2022 
29x znaleziona 
0x nieznaleziona 
0 komentarze 
0 obserwatorów 
22 odwiedzających 
14 x oceniona 
Oceniona jako: znakomita
1 x rekomendowana
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Info za Ośno.pl:
Na początku XX wieku w Ośnie powstała nowa wspólnota religijna, zwana Kościołem Nowoapostolskim. Powstał on w latach trzydziestych XIX wieku z inicjatywy Edwarda Irvinga ze Szkocji i dość szybko zakorzenił się w protestanckich krajach Europy Zachodniej. W okresie międzywojennym w Ośnie mieszkało około 80 wyznawców tej religii. Zawiązali oni tu swoją gminę i rozpoczęli starania zmierzające do budowy własnej świątyni. Na początku lat trzydziestych XX wieku wykupiono działkę od mistrza bednarskiego Schmidta i zlecono wykonanie projektu miejscowemu architektowi Fredrichowi Thisiusowi. Budowę rozpoczętą w kwietniu 1933 roku, a ukończoną już 3 miesiące później, prowadzili ośnieńscy rzemieślnicy: Eduard Buttner, Ernest Sprenger i Paul Strehl. Razem z kościołem zbudowana została plebania. Świątynia funkcjonowała do 1945 roku. Po wojnie przez długie lata pozostawała nie użytkowana, aż wreszcie na początku lat dziewięćdziesiątych przekazana została na rzecz parafii św. Jakuba i staraniem proboszcza w 1992 roku została wyremontowana i poświęcona jako kościół pomocniczy pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Kościół usytuowany został poza obrębem murów obronnych, po południowo wschodniej stronie miasta, przy dawnej ulicy Werderstrasse, ob. Alei Pokoju. Wzniesiono go z cegły w formie niewielkiej salowej budowli zwróconej częścią prezbiterialną w kierunku południowym. Niewysoką bryłę nakrywa dwuspadowy dach z sygnaturką. Główne wejście do wnętrza w elewacji północnej ujęte zostało ustawionymi skośnie podwójnymi filarkami z cegły klinkierowej i zwieńczone kompozycją z ceglanych kształtek w formie kratownicowo ukształtowanej płyciny, zakończonej krzyżem. Południową elewację kształtuje motyw pseudo apsydy akcentowanej dwoma skośnie ustawionymi filarkami z cegły klinkierowej. Elewacje podłużne podzielone zostały półkolistymi oknami. Przy elewacji zachodniej stała zakrystia, którą rozebrano w 1992 roku. Jednoprzestrzenne wnętrze nakrywa drewniany belkowy strop, a ściany pomiędzy oknami dzieli rytm lizen z cegły klinkierowej ułożonej na przemian z pasami muru tynkowanego. Kompozycję ściany ołtarzowej stanowi motyw krzyża, wymurowany z cegły klinkierowej.
Dodatkowe informacje
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
29x
0x
0x
