Pałac w Wilkowie wzniesiony około 1550 roku, został założony na planie prostokąta wydłużonego na osi wschód – zachód, stroną frontową zwrócony na północ, w kierunku podwórza. Tak ukształtowaną bryłę po pożarze w 1840 roku, rozbudowano w kierunku jeziora. Dodano wówczas do istniejącego budynku dwa ryzality zlicowane z bocznymi ścianami i połączone ze sobą parterowym, płytszym przedsionkiem z tarasem. W zróżnicowanej, wieloaneksowej bryle pałacu główne skrzydło, piętrowe, nakryte jest dachem mansardowym. Dwukondygnacyjne ryzality mają dachy trzyspadowe, a nad parterowym przedsionkiem znajduje się taras. Elewacje, tynkowane gładko, pozbawione są wystroju i przeprute tylko prostokątnymi otworami okien. Nie dotyczy to jednak południowej elewacji frontowej, trzyosiowej w części środkowej i jednoosiowej w ryzalitach. W partii między ryzalitami występują dwa tarasy, dolny w poziomie cokołu, do którego prowadzą reprezentacyjne, wachlarzowe schody i górny, nad wybrzuszonym przedsionkiem. Oba tarasy i policzki schodów prowadzących do pałacu, posiadają tralkowe bariery. Wejście do przedsionka i flankujące je szerokie okna zamknięte są półkoliście. W partii fasady, za górnym tarasem, środkowe okno wykrojone jest identycznie, boczne natomiast prostokątnie. Piętrowe ryzality mają w poziomie parteru następne, drobne ryzality, trójboczne, zwieńczone tarasami z tralkową balustradą.
W trzytraktowym układzie wnętrz pałac ma na osi sień sklepioną krzyżowo. Kilka pomieszczeń przekrywają belkowe stropy, niektóre bogato profilowane i polichromowane. Zachowały się też drzwi pochodzące z XIX wieku o formach klasycystycznych oraz nieco młodsze drzwi – z 2. poł. XIX wieku – z charakterystycznymi stylizowanymi okuciami o formach roślinnych.
W latach powojennych pałac w Wilkowie, podobnie jak wiele podobnych mu założeń, przeznaczony został na siedzibę PGR. W roku 1960 adaptowano go na potrzeby Archiwum Państwowego, a w latach osiemdziesiątych przeprowadzono kapitalny remont, w czasie którego przywrócono budowli znany z ikonografii dach mansardowy. Zdjęto też wtórne podsufitki odsłaniając renesansowe stropy belkowe.
Skrzynka: Na kordach