Dwór wniesiony w 2 połowie XVIII w. roku przez Józefa Kiełczewskiego. Przebudowany gruntownie wg projektu Jana Heuricha w latach 1906-1907 dzięki ówczesnym właścicielom - Marii Mielęckiej i Tadeusza Hantkego.
Jest to budynek murowany, parterowy, częściowo podpiwniczony. Dach mansardowy, kryty dachówką. W centralnej części znajduje się portyk wejściowy, z dwiema parami kolumn w stylu jońskim, przykryty dwuspadowym zadaszeniem. O strony północnej znajduje się neoklasycystyczny portyk z czterema kolumnami.
Obok dworu znajduje się kilka budynków pozostałych po zabudowaniach dworskich: neogotycka oficyna, wozownia, spichlerz.
Dwór otacza park w stylu krajobrazowym z wieloma pomnikowymi drzewami. Utrzymany w dobrzej formie, z 2 stawami, na jednym z nich znajduje się wyspa z rzeźbą. Za bramą wjazdową znajduje się dorodny okaz platana, z fajnie wrośniętą gałęzią.
Po wojnie w obiekcie funkcjonowała szkoła, w wyniku czego uległ on znacznej dewastacji. Prace rozpoczęte w końcu lat 90-tych skończyły się w 2019 przywróceniem dworu do stanu świetności. Obecnie jest własnością miasta.