Cerkiew wybudowana w 1894 roku na potrzeby kuracjuszy wyznania prawosławnego.
Budynek złożono z przywiezionych z Rosji gotowych elementów. Był to wówczas obiekt na planie prostokąta z sygnaturką na dachu. W 1898 roku dobudowano do korpusu część południową tzw. „babiniec” oraz wieżę.
Cerkiew została opuszczona w 1914 roku wraz z odwrotem wojska i rosyjskiej administracji, a następnie ogołocona z wyposażenia w czasie I wojny światowej.
Została zamieniona w kasyno, a w 1935 roku urządzono w niej żołnierską świetlicę, częściowo przebudowując wnętrze. Ściany zewnętrzne i wewnętrzne zostały w tym okresie oszalowane deskami, dzięki czemu zachowały się oryginalne elementy stolarki.
Po 1945 roku budynek pełnił funkcje ponownie świetlicy, sali kinowej a także szkoły i magazynu. Przez wiele lat niszczał nieużytkowany, aż do 1995 roku kiedy za sprawą Prawosławnego Ordynariatu Wojska Polskiego rozpoczęto w cerkwi prace konserwatorskie, rekonstruując zniszczone elementy. Wyposażenie współczesne.
Cerkiew wpisano do rejestru zabytków 4 września 1995 pod nr A/673.