Rezerwat Przyrody Małe Gołoborze został utworzony na mocy Zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 31 grudnia 1993 roku w celu ochrony zróżnicowanego morfologicznie obszaru (grzbiety, zbocza, doliny górskie, zarośnięte blokowisko skalne). Znajduje się na północ od czerwonego szlaku turystycznego (Główny Szlak Świętokrzyski im. Edmunda Massalskiego) prowadzącego przez Pasmo Jeleniowskie, około 1 km na zachód od drogi lokalnej prowadzącej z Wronowa do Starego Nieskurzowa. Na zachodnim zboczu Góry Witosławskiej, w dolince oddzielającej ją od masywu Góry Chocimowskiej. Ochronie częściowej poddano obszar z grzbietem górskim, zboczami i doliną zanikającego okresowo potoku. W górnej części północnego zbocza góry znajduje się niewielkie (około 0,25 ha) blokowisko skalne - gołoborze zbudowane z piaskowców kwarcytowych. Spękania w piaskowcach wypełnione są białym kwarcem, a niekiedy również związkami żelaza. Jest ono narażone na stopniowe zarastanie przez roślinność. Wychodnie skał kambryjskich znajdują się również w dolinie strumienia przybierając postać kilku niewysokich (od 0,5 do 0,8 m wysokości) wodospadów. Przedmiotem ochrony jest również naturalny, zróżnicowany wiekowo i warstwowo drzewostan (głównie II i III klasa wieku) z występującymi miejscami okazałymi egzemplarzami buka i jodły (w wieku około 150 lat). W obrębie rezerwatu wyróżniono dwa zespoły roślinne: buczynę karpacką i kwaśną buczynę. Z roślin chronionych i rzadko spotykanych występują tu m.in.: żywiec gruczołowaty, nerecznica szerokolistna, tojeść gajowa, kokoryczka okółkowa, kopytnik pospolity, kruszyna pospolita i marzanka wonna.
Symbol | Typ | Współrzędne | Opis |
---|---|---|---|
Interesujące miejsce | --- | Gołoborze |