Budynek wzniesiony został w roku 1862, wybudowany z cegieł w stylu szwajcarskim, posiadał jedno piętro i dwupiętrową wieżę. Budynek kształtem przypominający literę „T” usytuowany został w północnej części Parku Zdrojowego, za Domem Zdrojowym, u podnóża skarpy.

W części parterowej umiejscowiono 22 kabiny kąpielowe o dwóch standardach. W tzw. klasie I znajdowały się wanny z marmuru pruskiego o owalnym kształcie, natomiast w klasie II kuracjusze mieli do dyspozycji wanny czworokątne złożone z pięciu części. W obiekcie tym znajdował się także gabinet lekarski służący konsultacjom kuracjuszy z lekarzem uzdrowiska, kasyno, a także biuro Zarządu Uzdrowiska.

W roku 1926 r. biuro Zarządu zostało przeniesione do nowej siedziby znajdującej się przy głównej alei parkowej (tzw. Masnówka, obecnie filia Miejskiej Biblioteki Publicznej). W tym samym roku Łazienki odremontowano, przy okazji nadając nowy wygląd, tj. rozbudowano część frontową budynku w stylu nawiązującym do modernizmu poprzez dodanie traktu, podniesienie o jedną kondygnację oraz zmieniając dach z dwuspadowego na płaski z attyką.

Część wyższa obiektu kryta była dachem płaskim z trójstronną attyką o ukształtowaniu schodkowym, ale pierwotnie attyka była niższa i symetrycznie schodkowa. Elewacje budynku charakteryzował prosty usytuowany nad drugim piętrem (pod attyką) oraz pod oknami pierwszego piętra – wydatny gzyms. Najbardziej ozdobną była elewacja północna – pięcioosiowa, z regularnym układem okien. Parter udekorowany był malowanymi wnękami o zwieńczeniu półkolistym.

Do chwili upaństwowienia uzdrowiska w 1947 r. budynek funkcjonował pod nazwą Łazienek I i II. Zniszczony podczas działań wojennych budynek został odbudowany i wyremontowany i jako "Zakład Przyrodoleczniczy" począwszy od czerwca 1949 roku działał przez kolejne 20 lat. W roku 1968 w obiekcie swą działalność rozpoczęła rozlewnia wód mineralnych („Jastrzębianka”, „Katarzynka”), która funkcjonowała do lat 90. XX wieku. Wtedy też budynek został sprzedany prywatnemu inwestorowi. Po modernizacji w 2001 r. w obiekcie przez jakiś czas funkcjonowała dyskoteka. Obecnie budynek jednak pozostaje niezagospodarowany.

Źródło: http://www.peuk.fiiz.pl

Współrzędne wskazują miejsce skąd najłatwiej dostać się do kesza, po przekroczeniu wejścia należy skierować się na lewo, schodkami na piętro i później znów w lewo, kesz ukryty jest we wnęce muru, w miejscu jest dość charakterystycznym, w razie czego spojlery pomogą.