Ahoj.

przedstawia:

Kościół pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny

O Kościele:

Kościół św. Józefa pierwotnie nosił tytuł Wniebowzięcia NMP. Budowa pierwszego, drewnianego kościoła miała miejsce ok. 1370r. Ufundował go właściciel Łodzi biskup Zbylut Gołańczewski i ulokowano w okolicy dzisiejszego skrzyżowania ulic Zachodniej i Lutomierskiej. W tym samym czasie arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki eryguje tu parafię. Różne klęski, pożary, najazdy spadające na miasto przyczyniły się do upadku i zaniedbania tej świątyni.Z fundacji biskupa kujawskiego Antoniego Ostrowskiego wybudowano w latach 1765 – 1768 nowy kościół na solidnym, murowanym fundamencie. Usytuowano go w pobliżu na tzw.Górkach Plebańskich (dziś Plac Kościelny.) Łódź do XVIII w. była niewielką osadą rolniczą, toteż mały kościółek zaradzał potrzebom duszpasterskim. Od roku 1835 do 1837 rozbudowano go. Został wydłużony i oszalowany.

W 1880 r. parafia liczyła już 6 tys. wiernych. Łódź stawała się ruchliwym ośrodkiem przemysłowym. Wobec tych wyzwań postanowiono w 1881 r. znowu rozbudować kościół. Prace jednak okazały się niewystarczające. Podjęto decyzję o postawieniu nowego okazałego kościoła murowanego. Władze carskie nakazały starą świątynię wyburzyć. Wówczas proboszcz ks.Jan Siemiec wpadł na pomysł, by kościół przenieść na nowe miejsce.

Wybrano cmentarz przy ul. Ogrodowej, na którym od 1856 r nie chowano zmarłych. Władze carskie poinformowano, że po przeniesieniu w głównym ołtarzu umieści się obraz św. Mikołaja, przed którym będzie można zanosić modlitwy za cara Mikołaja I. Pomysł się powiódł. I tak po 123 latach drewniany kościół zmienił miejsce swej lokalizacji.
Istnieje podanie, że kościół przeniesiono w ciągu jednego dnia. Uczynili to pracownicy pobliskiej fabryki Izraela Kalmanowicza Poznańskiego. Prace miały miejsce od 10 kwietnia 1888 r.

Po złożeniu całości 21 maja 1888 r. został poświęcony przez arcybiskupa warszawskiego Wincentego Teofila Chościak Popiela i nadano mu tytuł św. Józefa. Odtąd był kościołem filialnym parafii Wniebowzięcia NMP.
Ten status świątyni trwał do końca 1909 r. Na mocy dekretu arcybiskupa Chościak Popiela od 1 stycznia 1910 r. powstała tu parafia p.w. św. Józefa. Za pierwszego proboszcza dokonano rozbudowy kościoła, poszerzając go o nawy boczne, kaplice boczne i modernizując prezbiterium.
W latach 20-tych XX w. firma św. Wojciecha w Poznaniu wykonała pięć nowych ołtarzy do kościoła. Ich fundatorem był Żyd I. K. Poznański – współwłaściciel pobliskich zakładów.
Kolejna rozbudowa miała miejsce w 1957 r. Rozpoczęto ją bez zgody władz. Poszerzono m. in. kaplice boczne i wstawiono w nich drzwi. Następne lata związane są z remontami, malowaniem kościoła, wykonaniem polichromii itp. Te różne pace spowodowały, że kościółek zatracił swój pierwotny charakter. Mimo tego przyciąga swą niepowtarzalnością, urokiem, wyglądem nie pasującym do architektury wielkiego miasta. Jest niemym świadkiem historii Łodzi, pamięta rozbiory Polski i powstania narodowe. Jest jedną z najstarszych budowli naszego miasta.

Najstarszy Łódzki kościół?