--- Historia ---
Konsekracja świątyni i erygowanie parafii miały miejsce dnia 12 czerwca 1667 roku. Nie jest znany ani autor pierwszego projektu, ani budowniczy świątyni. Istnieje jednak kilka hipotez mówiących o powstaniu budynku kościelnego. Najbardziej prawdopodobna jest hipoteza, która mówi, że budowniczym kościoła był Mikołaj Wiktoryn Grudziński. W latach 1893-1907 dokonano przebudowy i rozbudowy kościoła według projektu archidiecezjalnego architekta Konstantego Wojciechowskiego. Kościół wydłużono o 20 łokci, rozbudowano nawy boczne, oraz dobudowano od frontu dwie wieże. W dniu 17 września 1903 roku miało miejsce poświęcenie kościoła i ołtarza przez arcybiskupa metropolitę warszawskiego Wincentego Teofila Chościak-Popiela. W czasie rozbudowy zmianie uległ wystrój świątyni. Znikły wcześniejsze naścienne malowidła, a zastąpił je kolor biały ścian. Zresztą większość powierzchni ścian pokrytych malowidłami została w czasie rozbudowy wyburzona. Do znacznych zmian należy wymienić także zmianę ilości ołtarzy z trzech na pięć. Zmianie uległ wygląd ołtarza głównego, w którym zamieniono obraz Wniebowzięcia NMP na rzeźbioną scenę Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego oraz otaczające go trzy postacie, a także rzeźbione w drewnie podobizny świętych apostołów Piotra i Pawła. W prezbiterium kościoła umieszczono witraże (Wniebowzięcie NMP i św. Konstantyna) z herbami książąt Lubomirskich, upamiętniające ich udział finansowy w przebudowie kościoła.
2 września 1957 roku budynek kościelny został uznany za zabytek. W dniu 6 lutego 1985 roku władze wojewódzkie wpisały kościół do rejestru zabytków województwa skierniewickiego.
Szukaj przy kolorach flagi Polskiej.