Przy drodze z Goliszowca do Kruszyny na skrzyżowaniu dróg leśnych stoi ciekawa drewniana kapliczka typu kłodowego. W tym miejscu obok kapliczki stała kiedyś gajówka. Jest zaznaczona na przedwojennych mapach i istniała jeszcze całkiem niedawno, widać ją na zdjęciach z 2014 r. tutaj zamieszczonych:
http://marqobiker.bikestats.pl/a,2015,2.html
Gajówka była przedwojenna. Jako jedyny budynek w Goliszowcu ocalał podczas pacyfikacji.
Linię elektroenergetyczną również zdemontowano.

W kapliczce znajduje się przytwierdzona we wnęce drewniana deska z płaskorzeźbą św. Jana Gwalberta, patrona leśników, przedstawiająca go błogosławiącego las, pod którym jest wyryty znak Lasów Państwowym i napis „Lasy Państwowe dobrem narodowym” . O samej kapliczce spróbuje się jeszcze trochę dowiedzieć, ale ciekawostką jest to, że na tych zdjęciach z powyższego linku widać, ze w 2014 r. ta deska z płaskorzeźbą była zupełnie inna niż obecnie. Ciekawe co się z nią stało, czy ktoś ją wykręcił i ukradł? Czy może zwyczajnie stara przestał się podobać? Albo przeżarły ją korniki? Na starych zdjęciach widać jakiś dziurki po robakach. Co jeszcze ciekawe widać, że św. Jan stoi na jakimś wężu z dwoma głowami jakichś królów. Na nowej tego nie ma.

Jan Gwalbert urodził sie ok. 995 we Florencji, zm. 12 lipca 1073 w Passignano sul Trasimeno – święty katolicki, opat, założyciel zakonu wallombrozjanów.
Pochodził z rodziny florenckich patrycjuszy. Otrzymał staranne wychowanie, ale prowadził hulaszcze życie. Kiedy zabito jego brata, postanowił dokonać zemsty. Jak mówią przekazy, kiedy dopadł mordercę i dobył miecza, ten padł na kolana z błaganiem o litość: „na Mękę Chrystusa”. To wydarzenie wywarło ogromny wpływ na zmianę postawy życiowej Jana Gwalberta. Przebaczył zbrodniarzowi i sam podjął pokutę. Wstąpił do klasztoru San Miniato, zakonu benedyktynów, zaś jego cnoty sprawiły, że zaproponowano mu opactwo, którego jednak nie przyjął. Na znak protestu przeciwko lokalnej symonii wyniósł się do Camaldoli. Około 1030 roku, pragnąc się doskonalić podjął życie w odosobnieniu na zalesionych terenach doliny Vallombrosa. W 1039 zainicjował wokół siebie wspólnotę monastyczną, a wkrótce pod Fiesole zbudował klasztor, w którym mnisi żyli, kierując się pierwszą regułą św. Benedykta. Wraz z innymi zakonnikami opiekował się okalającym klasztor lasem. W ramach wspólnoty powstała „szkoła służby Bożej”, która byłe elementem reformy gregoriańskiej. Jego walka ze świętokupstwem cieszyła się wsparciem papieża i wiernych.
Św. Jan Gwalbert, nazywany bohaterem przebaczenia, zapamiętany został dzięki swojemu miłosierdziu wobec biednych, walce z symonią, a także jako reformator i założyciel klasztorów, oraz zakonu wallombrozjanów (zatwierdzonego w 1055 roku przez papieża Wiktora II).
Kanonizacji Jana Gwalberta dokonał papież Celestyn III 1 października 1193, zaś 12 stycznia 1951 roku papież Pius XII ogłosił go patronem leśników.
Grób znajduje się w klasztorze Badia a Passignano w Val di Pesa, pod Florencją, gdzie zmarł 12 lipca 1073 roku. W Polsce relikwie świętego znajdują się w świątyni parafii pod wezwaniem św. Jana Gwalberta i św. Tekli w Stanach, a jego wspomnienie obchodzone jest w dies natalis (12 lipca).
/Wikipedia/

W miejscu kapliczki przebiegają następujące szlaki:
1. Zielony rowerowy szlak powiatu stalowowolskiego o dł. ok. 86 km.
2. Fioletowy pieszy szlak przyrodniczo-historyczny. Początek szlaku w Lipie od przystanku PKS. Długość szlaku: ok. 13.5 km. Czas przejścia ok. 3 godz. Przebieg trasy wzdłuż dawnej granicy zaborów, mogiła pomordowanych mieszkańców Goliszowca podczas pacyfikacji wsi w 1942 r., gajówka w Goliszowcui. W czasie pory deszczowej szlak trudny do przejścia. Koniec trasy w Lipie na działce „Pod Dębami”.
3. Żółty pieszy szlak przyrodniczo-historyczny. Początek szlaku przy szkole podstawowej w Rzeczycy Długiej. Długość szlaku: ok. 14.5 km. Czas przejścia: ok. 3 godz. Na trasie miejsca pamięci pacyfikacji Goliszowca, Kryszyny i Janik, tablica upamiętniająca pierwszą bitwę partyzantów AK „Ojca Jana” z hitlerowcami podczas akcji Sturmwind I. Trasa przebiega w bezpośredniej bliskości z rezerwatem „Łęka”. Koniec trasy na działce „Pod Dębami”.

Skrzynka (klipsiak) na drzewie (można podjąć z ziemi) po drugiej stronie drogi niż kapliczka. Niedaleko starego dębu.

Zawsze zajrzyj na ostatnią stronę logbooka, możesz tam znaleźć wpisaną słownie cyfrę. Zanotuj ją. Przyda się później na zakończenie geościeżki.