W 2006 roku obok poczty stanęła kapliczka, upamiętniająca istnienie wieruszowskiej fary.

Świątynia spłonęła w 1806 roku, jak wiele innych obiektów sakralnych w kilkusetletniej historii grodu nad Prosną.
Kaplica ma sporo elementów drewnianych, nawiązuje w ten sposób do dawnego wizerunku kościoła świętych Bartłomieja i Mikołaja.

Trochę historii kościoła św. Bartłomieja i Mikołaja (dla wytrwałych czytających):
Najstarszą świątynią parafialną w Wieruszowie był kościół św. Mikołaja biskupa istniejący przed rokiem 1368. Sam kościół nie był zapewne zbyt duży, skoro biskup Przecław w 1368 r. przyłącza do niego kaplicę św. Bartłomieja leżącą po drugiej stronie Prosny. Fakt, że późniejsze dokumenty wizytacyjne nic o nim nie mówią, wskazuje, że uległ on całkowitemu zniszczeniu najprawdopodobniej podczas wojen śląskich w 1442, gdy pożar strawił miasto.
W procesie przesuwania się życia parafialnego z Starego do Nowego Wieruszowa, istotne miejsce zajmuje kościół św. Bartłomieja wybudowany na miejscu starej kaplicy. Kościół ten jednak doszczętnie spłonął w czasie kolejnego pożaru miasta w roku 1696.
Za sprawą zasłużonego dla miasta Wieruszowa ks. Pawła Tujkiewicza w niedługim czasie wybudowano nowy duży kościół, także z drzewa, kryty gontem. Jednocześnie nadano kościołowi obok dawnego tytułu św. Bartłomieja drugi, św. Mikołaja. Fakt ten potwierdza postawioną wcześniej tezę, że w tym czasie nie istniał już kościół św. Mikołaja w Starym Wieruszowie, bowiem nowy kościół nosił obydwa tytuły dawnych świątyń dwóch części miasta.
Świątynia ta posiadała jedenaście ołtarzy. Ołtarz wielki wykonany był z drzewa, rzeźbiony, ozdobiony złotą i kolorową ornamentyką. W jego centrum widniał malowany obraz Trójcy Świętej i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W głównej zaś jego części znajdował się obraz Świętego Bartłomieja. Kamienna mensa ołtarza konsekrowana była równocześnie z kościołem w roku 1730.
Jak na ówczesne warunki kościół ten był bogato wyposażony w paramentykę liturgiczną. Posiadał osiem srebrnych kielichów, srebrną monstrancję, cztery srebrne korony do figury św. Józefa i jedna do statuy Matki Boskiej. Poszczególne ołtarze oprócz bogatych złoceń i pięknych malowideł obwieszone były licznymi votami. W wyposażeniu zakrystii znajdowały się 34 różnego koloru ornaty i sześć kap. Dla podkreślenia uroczystego charakteru nabożeństw i uroczystości ufundowano cztery dzwony: trzy zawieszone w dzwonnicy i jeden na wieży kościelnej. Omówione szczegóły wyglądu kościoła świadczą o intensywnym rozwoju życia religijnego w Wieruszowie i dużej ofiarności miejscowej ludności na przestrzeni od XVI do XVIII wieku.
Od roku 1800 zakonnicy zaczęli prowadzić szkołę, udzielali rekolekcji i licznych misji. Po 8 września 1806 roku, kiedy to klęska pożaru dotknęła kościół parafialny św. Mikołaja i św. Bartłomieja paulini przyjęli do klasztoru pogorzelców i odtąd prowadzili we własnej świątyni nabożeństwa parafialne.

Kesz: podejdź do kapliczki i zsumuj dwie rzymskie liczby widniejące na okrągłej podstawie (nie w setkach czy tysiącach - po prostu ma Ci wyjść dwucyfrowa liczba). Zamień ją na arabską - to jest Twoje A

Finał:

N 51.17. (784 + A)

E 018.09. (124 - A)