Alojzy Pronobis (Alois Pronobis)  (ur. w Bytkowie na Górnym Śląsku, zm. w Bytomiu) – polityk śląski, pierwotnie polski działacz narodowy, następnie śląski działacz niepodległościowy, uczestnik walk podczas obalania monarchii w Berlinie w roku 1918,  naczelny organizator i III komendant powiatu katowickiego Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska w roku 1919 i jej delegat na rozmowę z Józefem Piłsudskim, prezes katowickiej, powiatowej Rady Ludowej w latach 1919-1920, dowódca frontowy podczas I powstania śląskiego w roku 1919, założyciel Polskiego Związku Górnośląskich Autonomistów w roku 1920, działacz Związku Górnoślązaków-Bund der Oberschlesier i wydawca jego organu prasowego w roku 1922.

Gdy w nocy z 16 na 17 sierpnia 1919 roku wybuchło I powstanie śląskie Pronobis był oficerem polowym. Pod pseudonimem „Białek” dowodził tu oddziałami walczącymi w okolicach Katowic i Siemianowic, które wycofał za granicę do Czeladzi, gdy niemiecką Straż Graniczną (Grenzschutz) wsparły posiłki z Katowic i Bytomia. W okolicach kopalni „Saturn” zebrał nowe oddziały. Narzekał tam na Polaków, którzy nie kwapili się z zapewnieniem powstańcom pożywienia. Alojzy Pronobis na czele wzmocnionego oddziału wkroczył z terytorium Polski na Górny Śląsk w rejonie powiatu tarnogórskiego, a następnie zdobył tam Miasteczko Śląskie. 24 sierpnia powstańcy, którzy zostali rozgromieni przez niemiecką Straż Graniczną, ewakuowali się za granicę do Polski (Sosnowiec, Jaworzno, Oświęcim). Wkrótce po klęsce powstania, 10 września z rozkazu ppłk Michała Żymierskiego, Alojzy Pronobis został bez podania powodu internowany w Sosnowcu – głównej siedzibie POW Górnego Śląska. Przyczyną uwięzienia Pronobisa była jego ostra krytyka wobec władz polskich, które nie udzieliły powstańcom pomocy zbrojnej, ani logistycznej. Wkrótce „na życzenie śląskiej milicji, za wichrzenie w obozach górnośląskich” skierowano go do polskiego obozu Kraków-Dąbie, przeznaczonego dla czeskich, słowackich, śląskich i ukraińskich działaczy narodowych, w którym pod koniec 1918 roku więziono Julię Kożdoń – żonę porwanego lidera Śląskiej Partii Ludowej – Józefa Kożdonia oraz wielu stronników tego ugrupowania. Natomiast Pronobisowi udało się uciec z konwoju na stacji kolejowej w Trzebini, po czym wrócił on na Górny Śląsk.

Pronobis  krytykował bałagan w powstańczych szeregach oraz poczucie wyższości oficerów z Polski nad Ślązakami oraz przypadki samowoli Polaków na Górnym Śląsku. Chociaż Pronobis uważał się za Polaka to jednak był zwolennikiem Polskiego Związku Górnośląskich Autonomistów (Polnische Verband der Oberschlesischen Autonomisten), który popierał opcję utworzenia Wolnego Państwa Górny Śląsk z ziem Prowincji Górnośląskiej i Śląska Cieszyńskiego, jako jedynej alternatywy wobec polsko-pruskiego sporu. Zgodnie z założeniami Pronobisa, prymat w niepodległym Państwie Górnośląskim mieli posiadać polscy Ślązacy. Istnieją hipotezy historyczne, że Polski Związek Górnośląskich Autonomistów wspierał finansowo książę von Donnersmarck. Na łamach górnośląskiej prasy pojawiły się nawet spekulacje, że książę von Donnersmarck będzie pretendował do roli prezydenta niepodległej Republiki Górnośląskiej.

O keszu: Nietypowy – IV etapowy multak . UWAGA! Czytaj wszystko uważnie na każdym etapie!!!

Skrzynka nietypowa, bo I etap wirtualny – teren jest niedostępny, na niego nie idź! Nie skaczemy przez płot, nie wchodzimy na teren młodych upraw leśnych, nie deptamy małych drzewek, nic tam nie znajdziesz. Pomyśl, policz ( albo na odwrót ) i udaj się od razu na II etap.

II etap – z niego kordy startowe kesza ( I etap) są na azymucie 178,  w odległości 88 m

III etap – dane na II etapie ;-)

IV etap – finał, tu jest skrzynka

Źródła: Wikipedia, bliskopolski.pl