Naturalny otwór schroniska znajdował się w dolnej części nieregularnej ścianki gipsowej o bogatej mikrorzeźbie krasowej. Otwór (4,3x0,8) był słabo widoczny, ukryty za blokami skalnymi. Teren tuż nad gipsową ścianką obfituje w liczne studnia krasowe o średnicy 1 - 1,5 m . Należy uważnie stawiać kroki ! . Schronisko udokumentowano w 1997r. Po roku 2002 obiekt uległ zniszczeniu po oderwaniu się wielkiego bloku gipsowego, pod którym znajdował się otwór wejściowy. Gipsowa ścianka zamyka od północy niewielkie zagłębienie krasowe z jeziorkiem, z którego wypływa ciek wodny.