Ponad 400 lat temu Szczeliniec Wielki był niezdobytą górą, a w planach było wybudowanie tu pruskiej twierdzy na dość niespokojnym pograniczu. Decyzja ta przerastała jednak kompetencje przysłanego w tym celu pruskiego oficera, któremu pomagał miejscowy młodzieniec Franz Pabel. Franz urodził się 17 listopada 1773 roku w leżącym u podnóża Szczelińca Carlsbergu, obecnie Karłowie. Była to niewielka wioska z leśniczówką i dwunastoma parcelami, ulokowana tu przez cesarza Karola VI zaledwie 40 lat wcześniej. Mały Franz pracował w gospodarstwie lecz bardzo pociągało go myszkowanie wśród okolicznych, niedostępnych, skalnych labiryntów. Jego pasję zauważył, przybyły tu z rozkazu króla Fryderyka II, major wojsk pruskich Bonaventura von Rauch, który mianował go swoim ordynansem i przewodnikiem mimo młodego wieku. Dołączył do nich młody porucznik Gustaw von Rauch, syn Bonaventury. Razem penetrują masyw Szczelińca i przygotowują go do wizyty króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II wraz z dwiema księżniczkami i liczną świtą, do której dochodzi 10 sierpnia 1790 roku. Wprawdzie król nie podjął decyzji o militarnym przeznaczeniu Szczelińca, ale zapewne młode księżniczki zwróciły uwagę na romantyczne walory skał i krajobrazu. Od tej pory zaczyna się turystyczna „kariera” Szczelińca i przewodnicka kariera Franza Pabla. Miał wtedy dopiero 17 lat ale już zyskał sławę znawcy skalnych labiryntów. Od roku 1804 pobierane są już opłaty a ilość odwiedzających rośnie do kilku tysięcy rocznie. Z czasem opłata nieco wzrosła, a uzyskane środki posłużyły do sfinansowania budowy 665 kamiennych schodów ułatwiających dostęp na szczyt od strony Carlsbergu (Karłowa). Sam Franz wchodzi z gośćmi na szczyt po 3 a nawet 4 razy dziennie.

Kolejna królewska wizyta Fryderyka Wilhelma III w roku 1813 oznacza dla ówczesnego sołtysa dodatkowe zaszczyty. Zostaje mianowany pierwszym oficjancie certyfikowanym przewodnikiem górskim nie tylko w Prusach ale i w Europie. Dodatkowo otrzymuje też oficjalny tytuł kasjera Szczelińca. Zawdzięczamy mu nie tylko budowę kamiennych schodów ale również nazwanie większości skał, wybudowanie letniej chatki na Szczelińcu (1815), napisanie przewodnika turystycznego (1843) i budowę schroniska zwanego „Szwajcarką”, które istnieje do dziś. Był czynnym przewodnikiem do ostatnich lat życia i mimo podeszłego wieku w sezonie letnim wchodził z turystami na Szczeliniec kilka razy dziennie. Zmarł 2 czerwca 1861 roku w wieku 88 lat. Jego potomkowie próbowali podtrzymać tradycje rodzinnego interesu przewodnickiego, ale nie potrafili sprostać legendzie ojca. Co ciekawe, Gustav von Rauch nigdy budowy Fortu Karola nie ukończył, a z czasem awansował na generała i ministra wojny zaś Franz Pablo pozostał do końca życia w Carlsbergu (Karłowie) jako sołtys i licencjonowany przewodnik.

• Poruszanie się szlakiem turystycznym jest najbezpieczniejsze dla Ciebie i dla przyrody… nie wychodź poza szlak. Ze szlaku są najpiękniejsze widoki.
• Nabierz w płuca świeżego, górskiego powietrza, nie pal papierosów.
• Skały wokół ciebie nie są dobrym materiałem do wspinania, odpuść sobie wchodzenie na nie. Tam nie ma keszy.
• Kamienie i minerały leżą tu miliony lat… zostaw je dla następnych pokoleń. Nie zbieraj i nie wydobywaj skał i minerałów.
• Jeśli keszujesz razem z psem, twój przyjaciel będzie bezpieczniejszy na smyczy.

• Przyroda żyje w symbiozie - nie niszcz i nie zbieraj roślin, owoców ani runa leśnego.
• Zwierzęta żyją tu na wolności, to ich dom. Uszanuj ich spokój, nie płosz, nie chwytaj, nie dokarmiaj zwierząt.
• Ciesz się ciszą i odgłosami natury - zachowuj się cicho, nie krzycz, nie śpiewaj, nie używaj odbiorników radiowych. Pozwól innym radować się naszymi górami, nie zakłócaj spokoju pozostałych osób.
• Co przyniosłeś – zabierz ze sobą. Śmieci zabieraj ze sobą i pozostaw w wyznaczonych miejscach przy schronisku lub wejściach na szlak.