W latach 1961-1970 przeprowadzono badania wykopaliskowe, które pozwoliły stwierdzić, iż na terenie Kotlina nad rzeką Kotlinką znajdowała się osada łużycka, która zamieszkana była w latach 700-550 p.n.e. we wczesnej epoce żelaza. Odnalezione relikty obiektów mieszkalnych i gospodarczych pozwoliły określić wielkość osady ocenianą na około 350 budynków w zwartej zabudowie, na powierzchni ok. 3 000 m2. Przeważające obiekty to półziemianki ( ze śladami konstrukcji o jednym słupie, tylko w jednym przypadku o czterech słupach) prawdopodobnie mieszkalne oraz szałasy prawdopodobnie warsztaty pracy (znaleziono w nich rekwizyty rogowiarza, a także odlewnika). Główne zajęcie ludności to uprawa roli i hodowla zwierząt, łowiectwo, garncarstwo, tkactwo, obróbka rogu i kości, metalurgia (ślady noża żelaznego, brak jest zupełni przedmiotów z brązu choć znaleziono formę do odlewu brązu). Ponadto odnaleziono ślady ludożerstwa, prawdopodobnie rytualnego (dość częste zjawisko u ludów prasłowiańskich tego okresu). Nie natrafiono na cmentarzysko, choć p[pewne luźne znaleziska z XIX wieku wskazują na jego bliskość i pozwalają przypuszczać, że zamieszkiwała tu ludność raczej zamożna o czym świadczą odkrycia w nawach grobowych brązowych, żelaznych oraz szklanych ozdób, uzmysławiających nam ponadto, że ta prastara osada nie była odcięta od świata. Ponieważ surowiec brązowy do przetopu na miejscu pochodził z Węgier a ozdoby szklane z południowej Europy lub nawet Egiptu.
Po kilkuwiekowej przerwie następny okres zasiedlenia tego terenu datowany jest na II i III w.n.e Jest to okres wpływów rzymskich. Znaleziono jedną ziemiankę z tego okresu.
Mikro w większym maskowaniu.
Na znalazców czekają certy. Uwaga teren wiosną i latem porośnięty pokrzywami.