Opis miejsca:

Dom Dziecka "Zielony Dwór" / Diakonissen Mutterhaus Kinderheil (D.M.K.)
Zdroje / Finkenwalde

Szczeciński oddział D.M.K., prowadzonych przez zakon sióstr diakonisek, został założony 15 maja 1851 r., jako szpital dziecięcy. W roku 1901 przewodniczącym instytucji został pastor Paul Fabianke, który w Hökendorf założył dom dla samotnych matek. Po zakupie nowych gruntów w 1907 i 1914 roku, rozpoczęto rozbudowę sierocińca dla małych dzieci - "Guter Hirte". W 1926 roku, wskutek połączenia dwóch oddzielnie stojących budynków, poprzez wybudowanie kaplicy i skrzydła centralnego powstaje "Barmherzigkeit" (dom główny). Lata dwudzieste XX wieku to rozwój D.M.K., który posiada m.in. 35 ha ziemi, własne szklarnie, piekarnię, hodowlę koni, bydła i trzody chlewnej, rzeźnię. Na potrzeby własne przebudowano i zaadaptowano - niestety już nieistniejący - dolny młyn w Hökendorf (Untermühle) oraz dwa budynki stojące do dziś przy ul. Mącznej. Również w roku 1926 wybudowano szpital - Buchheidekrankenhaus, gdzie obecnie mieści się - założony w 1958 r. przez Weronikę i Grzegorza Dowlaszów - pierwszy w Polsce Rodzinny Dom Dziecka (dziś ul. Mączna 16). Lata 1928-1936 to dalsza rozbudowa kompleksu D.M.K., stworzono m.in. szkołę kształcącą siostry w przebudowanym Untermühle. Działalność D.M.K. opierała się na przyjmowaniu dzieci - niemowląt, sierot, zaginionych i trudnej młodzieży - i poprzez adopcję oraz edukację przyczyniała się do zmniejszenia patologii. W ten sposób pełniła rolę dzisiejszych domów dziecka i ośrodków wychowawczych. Pod koniec lat trzydziestych XX wieku w D.M.K. zatrudnionych było 360 sióstr, 15 lekarzy, pastor, dwóch mistrzów piekarskich i ok. 100 osób do prac pomocniczych. Działalność D.M.K. w Finkenwalde zakończyły walki w marcu 1945 r. D.M.K. została przeniesiona do Bad Harzburg w Niemczech, gdzie funkcjonuje do dnia dzisiejszego.

Powołanie do życia w październiku 1954 roku Domu Dziecka w Szczecinie-Zdrojach było symbolem troski Polaków pozostających na uchodźstwie za tragiczne losy osieroconych wojną dzieci. Inicjator pomysłu, Stowarzyszenie Obrony Granic na Odrze i Nysie we Francji sprawowało opiekę nad placówką przez ponad 15 lat. Na siedzibę Domu wybrano miejsce po opisanym powyżej D.M.K. Około 100 pierwszych wychowanków zamieszkało w cudem ocalałym budynku głównym. Akcja zasiedlenia regionu i wynikający z niej ogromny przyrost naturalny w sprawiły, że na początku lat sześćdziesiątych XX wieku limit Domu wynosił aż 210 dzieci. W tamtym czasie bazę placówki poszerzono o dwa, funkcjonujące do dziś budynki. Dzieci uzyskały w nich sypialnie. Miały też do dyspozycji sale gimnastyczną i teatralną oraz stołówkę. Na terenie pobudowane zostały również boiska sportowe. Każdą z 20-osobowych grup przedszkolnych, szkolnych i specjalnych opiekowało się po trzech wychowawców. Wychowankowie uczyli się w pobliskich szkołach, a czas wolny spędzali na zajęciach kół zainteresowań oraz sportowych. W latach osiemdziesiątych zmniejszyła się liczba wychowanków. Organizacja Zielonego Dworu oraz metody wychowania tak jak w innych placówkach tego typu przypominały bardziej internat niż dom rodzinny. Pierwsze zmiany koncepcji Domu Dziecka polegały na wyraźnym zmniejszeniu liczebności grup i powierzeniu ich opiece dwóm wychowawcom. W 1993 roku utworzona została pierwsza grupa prowadzona systemem rodzinkowym. Statut placówki, ustalający zasady nowego systemu opracował wieloletni doświadczony wychowawca pan Janusz Grodecki. Wdrażał go we współpracy z ówczesnym dyrektorem panem Zdzisławem Krupą. Mający jeszcze przedwojenne tradycje pomysł Czesława Babickiego, aby grupa łączyła dzieci w różnym wieku bardzo spodobał się pozostałym wychowawcom i mieszkańcom Zielonego Dworu. Dwa lata później wszystkie dzieci mieszkały i wychowywały się w kilkunastoosobowych "rodzinkach". Idea ta jest kontynuowana do dzisiaj.

31 października 1996 r. doszło do wybuchu pożaru, w wyniku którego spłonął niemal cały dach głównego budynku. Na szczęście szybka ewakuacja wychowanków zapobiegła ofiarom. Remont zniszczonego domu ciągnął przez jednak kilka kolejnych lat.

Dom dziecka został zamknięty kilka lat temu a budynek stoi pusty. Wraz z terenem jest wystawiony na sprzedaż.

Zaczerpnięte z: http://www.prawobrzeze.eu/index.php/topic,876.0.html

Opis skrzynki:

Na teren można wejść bez problemu jednak kesz na wszelki ukryty jest poza nim. Polecam przejść się bliżej dworu ,jest na prawdę ładny.

Kesz ukrył się w pobliżu ścieżki idącej na prawo od wjazdu na teren. Szukaj trzech braci.

Proszę ostrożnie obchodzić się z maskowaniem i dobrze zamaskować :)

Kesz nietypowy bo kordy mogą być niedokładne.