Konary – cmentarz ewangelicki – dawniej Konarskie Olędry, które ustanowił przywilejem z 1770 roku Józef Wężyk, właściciel dóbr grodzieckich. Rolę osadźcy przyjął sołtys z pobliskiej Wielołęki - Jan Kimel. Przywileje dla osady w roku 1785 potwierdził hrabia Franciszek Stadnicki. Wspólnota, oprócz nadziału ziemi dla każdej rodziny, otrzymała też teren pod budowę szkoły oraz z przeznaczeniem na cmentarz. W 1791 roku Konary liczyły 19 gospodarstw. Wszyscy przybyli tu osadnicy byli luteranami, zarówno o polskich jak i niemieckich nazwiskach. Cmentarz założony został na podłużnej, rozległej i wysokiej wydmie leśne. Cmentarz zajmuje dość spory obszar, zachowało się także sporo grobów w różnych stanie. Tuż za cmentarzem znajduje się punkt pomiarowy, a niedaleko po drugiej stronie drogi opuszczony dom z pozostałościami budynków gospodarczych (jednak drzwi i okna są zabezpieczone deskami, a i na resztkach płotu widnieje ostrzeżenie, iż jest to teren prywatny). Za to w okolicy można odnaleźć więcej opuszczonych domów, ruin, gospodarstw (jednak należy też pamiętać, że czasem gdy nam wydaje się że coś jest opuszczone w rzeczywistości takie nie jest). Do cmentarza prowadzą polne drogi, które mogą o niektórych porach roku być trudne do pokonania autem.
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.956262687776871.1073741944.835396053196869&type=3
na pierwszych trzech znalazców czekają certy.