Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 115 m n.p.m.
Województwo:
Polska > mazowieckie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 25-01-2017
Data utworzenia: 07-12-2016
Data opublikowania: 25-01-2017
Ostatnio zmodyfikowano: 25-09-2022 
80x znaleziona 
8x nieznaleziona 
3 komentarze 
8 obserwatorów 
197 odwiedzających 
49 x oceniona 
Oceniona jako: dobra
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
28 stycznia 1944 r. żandarmi z Zaborowa otoczyli gajówkę w Opaleniu, w której akurat odbywało się czyszczenie broni. Byli tu plutonowy podchorąży pseudonim „Bernard”, kapral podchorąży Jerzy Zawadzki pseudonim „Zapora”, kapral podchorąży Kazimierz Banek pseudonim „Wit”, kapral Wacław Miecznikowski pseudonim „Pustelnik” i zupełnie przypadkowo kapral podchorąży Stanisław Siwek pseudonim „Zadziora”, który przyszedł do Opalenia, by sprawdzić, jako kwatermistrz stan magazynu (OP8D3C).
Czujka na zewnątrz ostrzegła żołnierzy, że Niemcy otoczyli dom.
Żołnierze wypadli na zewnątrz licząc , że pod osłoną gęsto podszytego lasu uda im się wyrwać z pułapki. Niestety żandarmi byli na to przygotowani i ogniem broni maszynowej zniweczyli próbę ucieczki. Pierwszy padł „Zapora” ścięty serią z pistoletu maszynowego. „Zadziora”, „Pustelnik” i „Wit” dostali się w ręce żandarmów. Jedynie „Bernardowi”, udało mu się dotrzeć do gęstwiny krzaków i ujść spod ulewy kul z niemieckich automatów.
Aresztowani trafili do Zaborowa gdzie w budynku szkoły mieściła się placówka Schutzpolizei (OP8D2R). Mimo tortur nie zdradzili oni towarzyszy broni.
Tragedia „Zadziora”, „Pustelnika” i „Wita” nie trwała zbyt długo. Po kilkunastu dniach przesłuchiwań zostali powieszeni wraz z kilkudziesięcioma innymi członkami ruchu oporu i cywilami na balkonie jednego z budynków przy ul. Leszno w Warszawie. Przed śmiercią zakneblowano im usta gipsem, aby nie mogli w ostatniej chwili życia wydać okrzyku „Niech żyje Polska”.
Powieszono ich o poranku 11 lutego 1944 roku na balkonach 2 wypalonych budynków na terenie getta przy ulicy Leszno 52 i 54. Do dziś nie udało się ustalić personaliów większości zamordowanych, jedno jest pewne, że byli pośród nich Żołnierze Kampinosu.
Wieść o mordzie obiegła Warszawę a mieszkańcy w milczeniu przechodzili ulicą oddając hołd pomordowanym. Mówiono, że w tamtych dniach niemal cała Warszawa przeszła w tym miejscu.
Polecam także zapoznanie się z artykułem „Powieszeni na Lesznie….” Janusza Trylińskiego.
Obecnie miejsce to upamiętnia skromny pomniczek wciśnięty w kąt parkingu, wielokrotnie przenoszony i obecnie oddalony około 100 od miejsca kaźni.
Opis przygotowano na podstawie książki Powstanie i konspiracja w Kampinosie 1944 autor Józef Krzyczkowski „SZYMON”.
Dodatkowe waypointy
| Symbol | Typ | Współrzędne | Opis |
|---|---|---|---|
|
Interesujące miejsce | --- | Pomnik, o którym mowa |
Dodatkowe informacje
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
80x
8x
3x
3x
