Projekt Szlakiem „Grupy Kampinos” AK - Partyzanci trzech puszcz został objęty patronatem honorowym przez Środowisko „Grupa Kampinos” AK Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Początki konspiracji w Puszczy Kampinoskiej sięgają września 1939 r. Mieszkańcy wsi rozsianych po puszczy byli świadkami tragicznej nierównej, walki polskich żołnierzy z niemieckimi hordami. Rozbite nad Bzura polskie oddziały przedzierały się przez puszczę aby stanąć w obronie Warszawy. Jednak większość z nich pozostała tu na wieczna wartę oddając życie za Polskę w zaciekłym, nierównym boju o czy świadczą liczne cmentarze i pojedyńcze mogiły rozsiane po Puszczy Kampinoskiej. W wyniku tych walk pozostało w lasach wiele broni, amunicji i sprzętu wojskowego. Ludność miejscowa szybko zrozumiała, że broń ta będzie kiedyś przydatna i skrzętnie zbierała co było możliwe i odpowiednio ukrywała. Były to pierwsze magazyny broni i amunicji przyszłych organizacji konspiracyjnych.

W końcu 1939 roku i na początku 1940, zaczęły powstawać samorzutnie pierwsze komórki konspiracyjne. Stosunkowo wcześnie nawiązywano kontakty w tych wsiach gdzie ludzie mieli do siebie zaufanie i był ktoś kto cieszył się autorytetem. Inicjatorami byli przede wszystkim żołnierze zawodowi, którzy uniknęli niewoli, nauczyciele i służba leśna.

Stanowiły one zalążek działań konspiracyjnych na terenie Puszczy Kampinoskiej, które po wielokrotnych przekształceniach organizacyjnych dały latem 1944 oku podwaliny pod powstanie „ Grupy Kampinos” AK.

Historycy piszący o Powstaniu Warszawskiem bardzo często marginalizują lub wręcz pomijają udział "Grupy Kampinos” AK w tych działaniach. Dlatego też pozwolę sobie zacytować 7 faktów historycznych wskazanych przez majora Jerzego Koszadę o działaniach Grupy Kampinos AK:

1. Była jedyną dużą jednostką bojową Powstania Warszawskiego, liczącą ponad 2700 żołnierzy - w skład której wchodziły jedyne walczące w Powstaniu oddziały konne - działającą przez cały okres Powstania na wyzwolonych własnymi siłami terenach Puszczy Kampinoskiej, osłaniając Warszawę od północy i wspierając ją zbrojnie.
2. Była jedynym zgrupowaniem powstańczym w skład którego wchodziły liczące około 1000 partyzantów, oddziały piechoty i kawalerii, zgrupowania Stołpecko – Nalibockiego AK, które przybyły z Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej.
3. Była jedyną dużą jednostką bojową Powstania Warszawskiego, która wykonała rozkaz gen. „Bora” z dn. 14 sierpnia 1944 r., kierując do Warszawy około 1000 dobrze uzbrojonych partyzantów.
4. Przeprowadziła około 50 akcji bojowych zabijając około 1300 wrogów i około 470 raniąc. Złożyła ofiarę około 770 poległych i około 588 rannych. Szczególnie spektakularne i efektywne było uderzenie na Truskaw, gdzie w nocy 2/3 września rozgromiono pułk RONA, znany z mordów, grabieży i gwałtów dokonywanych na warszawskiej Ochocie. Była to największa klęska tych zbrodniczych oddziałów w Powstaniu Warszawskim i przyczyniła się do zakończenia działalności bojowej oddziałów RONA.
5. Z 61 zrzutów alianckich dla Warszawy, 22 podjęła „Grupa Kampinos”, skąd do Warszawy dostarczane były przez oddziały odsieczy i specjalne oddziały transportowe „Grupy Kampinos”.
6. „Grupa Kampinos” była jedyną dużą jednostką bojową Powstania Warszawskiego, która nie skapitulowała. Cały swój potencjał bojowy wykorzystała w ostatniej bitwie, stoczonej 29 września pod Jaktorowem. Była to największa bitwa partyzancka II wojny światowej, po lewej stronie Wisły.
7. Teren zajmowany przez „Grupę Kampinos” był przez cały okres Powstania jedynym obok Warszawy terenem wolnym od okupanta. Przyjęło się wówczas nazywać ten teren „Niepodległą Rzeczpospolitą Kampinoską”. Zostało to udokumentowane i upamiętnione wzniesieniem w 2004 roku w Wierszach, pomnika „Niepodległej Rzeczypospolitej Kampinoskiej”.

Poprzez skrzynki tej geościeżki chcemy pokazać miejsca związane zarówno z walkami „Grupy Kampinos” AK jak i te związane z okresem konspiracji poprzedzającym powstanie „Grupy Kampinos” AK

Odwiedzimy miejsca uświęcone krwią Polaków w tamtych trudnych dniach okupacji hitlerowskiej, czasami zupełnie nie upamiętnione.

Chciałbym w tym miejscu podziękować Dyrekcji Kampinoskiego Parku Narodowego za pomoc w realizacji projektu i wyrażenie zgody na założenie skrzynek na terenie KPN.

Oddzielne podziękowania kieruje do Kierownictwa Muzeum - Miejsce Pamięci Palmiry za współpracę i umożliwienie założenia skrzynki na terenie muzeum.

Dziękuję także tym wszystkim, którzy zechcieli uzupełnić ten projekt własnymi skrzynkami i zapraszam do dalszej współpracy.

Uwaga, do zaliczenia geościeżki poza odnalezieniem wymaganej ilości skrzynek niezbędne jest podjęcie skrzynki finałowej do tego cyklu.