W czasach zimnej wojny, na wypadek np. ataku nuklearnego został wybudowany schron dla prezydenta miasta. Legendy mówiły, że jest tam kilka podziemnych kondygnacji i do środka można wjechać samochodem (były to tylko legendy). Schron został wyposażony w urządzenia wentylacyjne z zespołem filtrów, ujęcie wody, kanalizację, wyposażony w skondensowane jedzenie (kuchni nie było), oraz bezpośrednie połączenia telefoniczne z najważniejszymi punktami miasta (np. z zakładami pracy). Skarpa, na której znajduje się budynek oraz liczne kominy wentylacyjne były ukryte poprzez obsadzenie działki gęstym żywopłotem oraz podwójnym płotem, który zabezpieczał dojście od strony lasu. Nad schronem znajdowały się mieszkania prywatne, oczywiście mieszkali tam „odpowiedni” ludzie. Jeszcze w końcu lat 70. ubiegłego wieku było to jedyne w okolicy miejsce (oprócz poczty na ul. Słupskiej), skąd można było, korzystając z uprzejmości lokatorów, zadzwonić np. po pogotowie, policję. Obiekt został odtajniony na początku XXI wieku. Obecnie jest oddziałem Wielkopolskiego Muzeum Walk Niepodległościowych, można go zwiedzać np. w ramach „Dni Twierdzy Poznań”. We wnętrzu schronu zachowało się w nienaruszonym stanie oryginalne wyposażenie z lat PRL: od agregatów i filtrów powietrza, przez meble i mapy, aż po armaturę łazienkową, telefony, radio, meble.
Skrzynka schowana w małym "bunkrze", w punkcie, skąd widać zza podwójnego płotu otaczającego budynek mieszkalny.
W keszu oprócz stałych elementów (logbook, ołówek, fanty) kilkanaście certyfikatów.
Symbool | Soort | Coördinaten | Beschrijving |
---|---|---|---|
Interessante plek | --- | Wejście do schronu. |