Na elewacji budynku znajduje się sentencja która jest odwróceniem zdania Seneki. 

_ _ _   _ _ _ _ _ _ _    _ _ _    _ _ _ _ _    _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _   0 _ _ _ 2 _ _    _ _3     7 _ 8 _ _    _ _ _ 9 _ _ _ _ 

Współrzędne:

N 51 LS.DSV 

E 16 DT.TCS

Kesz to średni pojemnik z logbookiem, ołówkiem, certyfikatem dla pierwszego znalazcy oraz kilkoma rzeczami na wymiane.

Kilka tygodni po wyzwoleniu, na ziemię wołowską zaczęły przybywać pierwsze transporty polskich osadników zza Buga, Narwi i Sanu. Zatrzymały się tu również grupy powracających z przymusowych robót Polaków. Zaistniała więc konieczność utworzenia polskiej szkoły średniej. Władze miasta, zgodnie z życzeniem mieszkańców, 1 września 1945 roku dokonały otwarcia Prywatnego Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej "Oświata". Organizatorem tej placówki był Jan Robak, jego też mianowano pierwszym dyrektorem. Do pracy w nowej szkole zostali zaangażowani: pani Jadwiga Meissner (język francuski i łacina), pani Irena Styrna (język polski), pan Edward Żebrowski (fizyka i matematyka), obowiązki dydaktyczne podjął również dyrektor (geografia, biologia, chemia i gimnastyka).

W pierwszych miesiącach istnienia, szkoła liczyła zaledwie 30 uczniów stanowiących jedną klasę typu matematyczno-przyrodniczego. W ciągu roku szkolnego ilość ta systematycznie wzrastała, aby z jego końcem osiągnąć liczbę 60 uczniów zebranych w 4 klasach (2 pierwsze, druga i trzecia). W pierwszych latach szkoła mieściła się w budynku przy ulicy Spacerowej, z wielkim trudem uzyskanym od władz po byłym Urzędzie Repatriacyjnym (obecnie budynek Zespołu Szkół Zawodowych).

Z dniem 1 stycznia 1946 roku szkoła przestała być placówką prywatną i została przekształcona w Filię Państwowego Gimnazjum i Liceum w Trzebnicy. Wiosną 1946 roku przejęto od władz radzieckich budynek przy placu Sobieskiego.

12 lipca 1948r. Państwowe Gimnazjum i Liceum w Wołowie zostało przekształcone w Szkołę Ogólnokształcącą stopnia podstawowego i licealnego.

W czerwcu 1948 roku odbył się pierwszy egzamin maturalny na prywatnym Kursie Licealnym dla Pracujących powołanym 1 września 1946 roku. Świadectwo dojrzałości otrzymało wówczas 54 abiturientów.

W roku 1951 przeprowadzono pierwszy egzamin dojrzałości wychowanków szkoły; świadectwo maturalne dostało wówczas 43 absolwentów, w tym 17 otrzymało dodatkowe uprawnienia (po zdanym egzaminie z przedmiotów pedagogicznych) do nauczania w szkole podstawowej. W minionym 60-leciu egzaminy dojrzałości odbywały się rokrocznie, z wyjątkiem roku 1970, w związku z reformą szkolnictwa.

W roku szkolnym 1970/71 po remoncie kapitalnym szkoła przechodzi na system pracy klaso-pracownianianej. Powstają pracownie polonistyczne, biologiczna, fizyczna, chemiczna, geograficzna. W latach następnych wyodrębniono pracownie języków obcych, zaadaptowano nowe pomieszczenia na bibliotekę i czytelnię. Wzbogacono również wszystkie pracownie w niezbędne pomoce naukowe i środki audiowizualne (w roku 1991/92 zakupiono sprzęt komputerowy i oddano do użytku pierwszą pracownię komputerową).

Staraniem dyrektora szkoły, pana Tadeusza Janiuka, zorganizowano 2 października 1971 roku uroczyste obchody 25-lecia istnienia liceum połączone z pierwszym zjazdem absolwentów roczników z lat 1951-60. Z okazji jubileuszu i w uznaniu zasług szkoły, decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania we Wrocławiu z dnia 18.12.1970 roku, nadano jej imię wielkiego uczonego Mikołaja Kopernika, a młodzieży przekazano sztandar ufundowany przez społeczeństwo.

We wrześniu 2005 r. obchodzono 60 lecie powstania i działalności szkoły. Z okazji jubileuszu zorganizowano zjazd absolwentów wszystkich roczników.