W 1907 r. otwarto połączenie kolejowe między Nową Solą a Wolsztynem. Nadodrzański most tej linii komunikacyjnej znajduje się w odległości ok. 8 km na północ od Nowej Soli. Jest położony na terenie równinnym, otwartym, nieznacznie zalesionym (lewy brzeg). Najbliższe garnizony wojskowe znajdowały się w znacznie oddalonych miejscowościach (w Sulechowie i Głogowie). Z tego też powodu zadecydowano, że przeprawę tą należy odpowiednio ufortyfikować. Być może, tak jak to miało miejsce w innych twierdzach, do poniesienia kosztów budowy owych umocnień, władze wojskowe zmusiły towarzystwo kolejowe, uzależniając swoją zgodę na zbudowanie mostów i innych instalacji, od sfinansowania ich odpowiedniego umocnienia.

Ufortyfikowany most kolejowy

Zadaniem blokhauzów kolejowych było zabezpieczenie mostu przed ewentualnym i nieoczekiwanym napadem pieszych lub konnych oddziałów nieprzyjaciela. Z tego to powodu budowle na wszystkich kondygnacjach otrzymały liczne otwory strzelnicze przeznaczone dla karabinów, dzięki którym można było prowadzić skuteczną obronę okrężną. Strzelnice wszystkich blokhauzów zostały tak ulokowane, by prowadzić ostrzał w sektorze 360 stopni. Dzięki temu uniknięto martwych pól ostrzału. Dodatkowym atutem było umieszczenie kilku strzelnic na tej samej ścianie, dzięki czemu siła ogniowa została znacznie powiększona.

Podstawowym surowcem budowlanym obiektów była dobrze wypalona cegła pełna, łączona zaprawą cementową. Pojedynczy blokhauz posiadał dwie kondygnacje. Pierwsza kondygnacja została założona na planie prostokąta, posiadała dziewięć otworów strzelniczych, zaś druga kondygnacja została założona na planie nieforemnego ośmioboku i posiadała jedynaście strzelnic i otwór wejściowy, który był wyprowadzony przez kładkę na most. Obydwa blokhauzy były ze sobą połączone korytarzem podziemnym o długości ok 12m z czteroma otworami strzelniczymi, za pomocą których kontrolowano podejście pod zespół obronny wschodniej części.

Do całkowitego obsadzenia pojedynczego blokhauzu wystarczało ok. 6 żołnierzy, czyli 12 na stronę wschodnią i 12 na stronę zachodnią co daje nam ogólny stan obsady ufortyfikowanego mostu w liczbie ok. 24 osób.

Rozebranie wschodniego zespołu blokhauzów zostało dokonane po 1945 r. i związane było z likwidacją umocnień na wschodnim brzegu Odry, który w tym okresie nie był zagrożony.

Z dwóch zespołów strażnic kolejowych przetrwał do dzisiejszej pory jedynie jeden, położony na zachodnim brzegu Odry w stosunkowo dobrym stanie.

! ! ! Obiekty kolejowe w Stanach są zaliczane do zabytków architektury obronnej ! ! !

! ! ! Stanowią przykład pruskiej szkoły inżynieryjnej ! ! !