Przed siedzibę  Państwowej Wyższej  Szkoły Zawodowej w Zamościu  przy ul. Zamoyskiego, stoi samolot szkolno – bojowy  ISKRA – TS- 11, który pierwotnie stał na lotnisku w Mokrem.

TS-11 Iskra jest dwumiejscowym samolotem szkolno-bojowym przeznaczonym do: szkolenia podstawowego pilotażu, szkolenia w lotach bez widoczności ziemi, szkolenia w akrobacji i w lotach wysokościowych, szkolenia w strzelaniu, bombardowaniu i nawigacji oraz rozpoznania i fotografowania z powietrza. Iskra jest również wykorzystywana do szkolenia zaawansowanego po szkoleniu początkowym na innym typie samolotu i podtrzymywania nawyków wykwalifikowanych pilotów.

Płatowiec samolotu jest wolnonośnym średniopłatem o półskorupowej konstrukcji metalowej, ze skrzydłem trapezowym, zwężającym się ku końcom z grzebieniami i hamulcami aerodynamicznymi, oraz w końcach z przeciwwagami antyflatterowymi. Belka ogonowa z usterzeniem klasycznym umieszczona nad zespołem napędowym, przechodzącym w kabinę pilotów w środkowej części kadłuba. Samolot posiada trójpodporowe podwozie chowane w locie z kierowanym kółkiem przednim.

W 1957 roku zespół projektantów pod kierownictwem inż. Tadeusza Sołtyka rozpoczął prace nad skonstruowaniem samolotu szkolno-treningowego PZL TS-11 "Iskra". Prototyp tego samolotu TS-11 Iskra 02, powstał po trzech latach prac, które zakończyły się jego oblataniem 02.02.1960 roku. W rok później zakończono cykl testowania nowo powstałej konstrukcji. Badania wypadły pozytywnie i PZL TS-11 Iskra został przyjęty na uzbrojenie jako samolot szkolno-treningowy w polskim lotnictwie wojskowym.

W roku 1963 użyto do napędu płatowca, w miejsce turbinowego silnika odrzutowego HO-10 o ciągu 760 kG, nowego typu silnika odrzutowego WSK SO-1 o zwiększonym ciągu do 1000 kG.

Na tej konstrukcji pobito trzy światowe rekordy: 02.09.1964 roku - 715,7 km/h w obwodzie zamkniętym 100 km; 24.09.1964 roku - 730 km/h w obwodzie zamkniętym 500 km; 26.09.1964 roku na bazie 15/25 km, co dowiodło, że Iskra jest udanym przedsięwzięciem polskiego przemysłu lotniczego.

Po tych sukcesach w 1964 roku rozpoczęto produkcję seryjną w WSK Mielec, gdzie do 1987 roku zbudowano łącznie 400 egzemplarzy tego samolotu. W 1975 roku lotnictwo Indii zakupiło 50 sztuk tego samolotu, gdzie tak jak w Polsce zyskał opinię jednego z najlepszych samolotów do szkolenia pilotów myśliwskich i myśliwsko-szturmowych.

Iskry używane w zespole mają zdemontowane działko, posiadają niezbędne wyposażenie i instalację wytwornicy dymów, która uruchamiana jest przyciskiem na drążku sterowym.

Encyklopedia Lotnictwa.

Kesz – mikromagnetyk – przed samolotem, po jego lewej stronie.  

Weź coś do pisania. Powodzenia.