Oznakowanie granic II Rzeczypospolitej

    Długość granicy polski-niemieckiej wyniosła 1912 km, przy czym na jej zachodni odcinek przypadło 1305 km, a na odcinek wschodniopruski 607 km. Wielkość czynników mających wpływ na wytyczenie polskiej granicy zachodniej wywarła swoje piętno na jej ostatecznym geograficznym kształcie. Nie miała ona oparcia na żadnym naturalnym dziale wodnym, z wyjątkiem odcinka dolnej Noteci i niewielkiego pasa w dolnym biegu Wisły. Była w zasadzie powtórzeniem granicy z 1772 r.

    Delimitacją, czyli szczegółowym określeniem i wytyczeniem granicy, a następnie jej demarkacją, czyli oznaczeniem w terenie, zajmowała się specjalnie do tego powołana Komisja Delimitacyjna. W jej skład mieli wchodzić Brytyjczyk, Francuz, Włoch, Amerykanin i Japończyk ze strony mocarstw oraz przedstawiciele zainteresowanych stron, tj. Polak i Niemiec. Ostatecznie w pracach Komisji brało udział pięć osób (nie było przedstawicieli USA i Japonii). Dla usprawnienia prac związanych z przeprowadzeniem, wytyczeniem i oznaczeniem linii granicznej w terenie komisja podzieliła polsko-niemiecką granicę państwową na sekcje. Odcinek zachodni (od Bałtyku do styku granic Polski, Niemiec i Czechosłowacji) miał 14 sekcji, z których każda otrzymała oznaczenie literowe: od A do O (sekcja J oznaczona była również jako I). Granice z Prusami Wschodnimi podzielono na pięć sekcji, oznaczonych cyframi rzymskimi od I do V. Początki sekcji I i V znajdowały się w okolicy miejscowości Napierki i co ciekawe, wyznaczał je jeden znak graniczny. Granica oznaczona kolejnymi sekcjami (II-IV) biegła na zachód od tej miejscowości aż do styku granic Polski, Niemiec i Wolnego Gdańska, natomiast sekcja V na wschód do styku z granicą Litwy.

     Normalnymi słupami, wyznaczającymi przebieg linii granicznej, były bloki granitu o bokach 25x25 cm (choć zdarzały się też wymiary 27x27 cm), wystające ponad powierzchnię ziemi na wysokość od około 30 do 50 cm w zależności od tego czy dany znak był zabezpieczony kopcem czy też nie. Na znakach tych umieszczano pierwsze litery nazw państw granicznych oraz oznaczenia literowe sekcji i numer kolejny. Na głowicy wywiercano otworek, a strzałki wskazywały sąsiednie znaki graniczne.

Uwaga:

1. Na pierwszych trzech znalazców czekają certyfikaty!!!

2. Pamiętaj o spisaniu literocyfry, niezbędnej do odnalezienia SKRZYNKI BONUSOWEJ OP8706.

Do podjęcia skrzynki przydatne mogą okazać się rękawiczki.