Dekstryna to surowiec wykorzystywany w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, chemicznym i metalurgicznym. Jest pochodną mąki ziemniaczanej (krochmalu), która zwilżona mieszaniną kwasów, jest przesiewana i suszona. W dalszym etapie obróbki, w celu uzyskania tzw. dekstryny żółtej - zakwaszona mączka, jest poddawana prażeniu parą wodną w temperaturze 180 stopni. W suszarkach i przenośnikach podczas produkcji występowało ogromne zapylenie i ryzyko wybuchu pyłu.

17 ofiar śmiertelnych, 10 osób rannych, zniszczone budynki - to bilans największej i najbardziej krwawej katastrofy w dziejach podpoznańskiego Lubonia. 22 lutego 1972 roku w tamtejszych zakładach wybuchł pył powstający przy produkcji mączki ziemniaczanej.

Jest kilka minut po godzinie 23. 22 lutego 1972 roku. Zakłady Przemysłu Ziemniaczanego działają pełną parą. Hale opuściła już druga zmiana, w pełnym składzie pracują ich nocni zmiennicy.

Pod budynek dekstryniarni wtacza się zakładowa lokomotywa z dwoma wagonami mąki ziemniaczanej. Maszynista wyłącza silnik. Po chwili całym miastem wstrząsa wybuch. - Ze stołu posypały się niesprzątnięte szklanki, z sufitu spadały płaty tynku - wspomina tuż po tragedii Bernard Stachowiak, który mieszka kilkaset metrów od zakładu.

Rozerwany wagon przelatuje 80 metrów nad drogą, linią kolejową i wbija się w dach budynku administracji. W wielu kamienicach wypadają szyby. Jako pierwsi w miejscu wybuchu pojawiają się strażacy z jednostki zakładowej, potem jeszcze 16 innych sekcji zawodowych i ochotniczych z Poznania i rejonu.

Całkowicie zniszczony jest budynek dekstryniarni, w którym doszło do eksplozji. Pod jego gruzami znajduje się kilkanaście osób. Akcja ratunkowa nie jest łatwa - wokół miejsca katastrofy panują ciemności. Strażacy i żołnierze oświetlają teren reflektorami lotniczymi.

Nie wszystkich udało się od razu odszukać. Splątane instalacje, rumowisko i płomienie odcinające z początku drogę ratownikom, opóźniały akcję. Dwie pracownice z poparzeniami wydobyto dopiero w dwie godziny po wybuchu. Rannych i poparzonych - 21 karetek ze Stacji Wojewódzkiej odwiozło do szpitali. (...) Gdy zaczynało brakować w szpitalach spirytusu dla ratowania poparzonych, dowoziły go na sygnale samochody pogotowia.
- donosił "Głos Wielkopolski".

Akcja przeszukiwania gruzów trwa kilka dni. W Luboniu pracują ciężkie maszyny: dźwigi, ciągniki i pojazdy wojskowe. Niestety, na ratunek jest za późno.

Ostateczny bilans katastrofy to 17 ofiar śmiertelnych i 10 osób rannych. Straty materialne oszacowano na 28 mln ówczesnych złotych.

Do zbadania przyczyn wypadku powołano komisję, w której byli specjaliści i naukowcy z wyższych uczelni. Według ich ustaleń bezpośrednią przyczyną pożaru była iskra, która spowodowała pierwszy niewielki wybuch. Ten zassał powietrze wymieszane z pyłami hali dekstryn. Druga eksplozja zniszczyła całą dekstryniarnię. 

http://wielkopolskie.naszemiasto.pl/artykul/katastrofa-w-luboniu-w-1972-roku-w-zakladach-przemyslu,1744413,artgal,t,id,tm.html

http://historia.newsweek.pl/1972-smierc-na-dekstrynie,54038,1,1.html

http://www.echolubonia.pl/historia_lokalna/tragedia_w_lubonskiej/tragedia_1.htm#zakladka

http://opencaching.pl/viewcache.php?cacheid=12969

O keszu:

skrzynka na kordach, maskowanie leśne, ekstremalnie delikatne więc proszę się stosować do instrukcji:

1. Namierz oczami maskowanie/skrzynkę,

2. Zdejmij maskowanie,

3. Złap za pojemnik tak aby go nie wyłamać,

4. Otwórz pojemnik, wyjmij logbook, …

5. Zrób całą procedurę odwrotnie aby odłożyć.

(Stąd bardzo dobrze wygląda dom dyrektora).

Nie zapomnij spisać cyferek

Proszę o ostrożność - maskowanie bardzo delikatne. Proszę o odkładanie tak, aby nie psuć poszukiwań dla kolejnych poszukiwaczy. Proszę nie spoilerować w opisach.