Na kanaryjskiej wyspie Lanzarote od Mozagi po Ugę na skraju Parku Narodowego Timanfaya rozciąga się dolina La Geria czyli największe zagłębie winiarskie na wyspie. Nazwa regionu pochodzi od zagłębienia /la geria/ ,w którym uprawia się winorośl. Rośliny otoczone są murkami z kamieni. Tysiące półokrągłych tarasów /zocos/ o wysokości dochodzących do jednego metra, tworzy niepowtarzalny widok.
Ten niegdyś żyzny region po erupcji wulkanów w XVIII w został pokryty grubą warstwą lawy i pyłu wulkanicznego. Mieszkańcy wyspy wymyślili jednak sposób pokrywając ziemię na uprawy drobnym (2 do 60 mm) żużlem wulkanicznym zwanym lapilli lub picon, który ma tą właściwość, że przeciwdziała parowaniu wody z gleby oraz wchłania wilgoć z porannej rosy oddając ją z powrotem do gleby. Reasumując, nocą warstwa lapilli dostarcza glebie wilgoci, a w ciągu dnia zapobiega jej wyparowywaniu.