Grzybiasty był złodziejem i to nie byle jakim... Znał się na swoim fachu jak mało kto. Wszystko miał przygotowane, wytrychem otwarł bramę, potem furtę, dalej drzwi do skarbczyka. Wszystko szło jak po maśle, służba pojechała z Państwem na wizytację przyległości, i został tylko głuchy odźwierny. Kiedy już uporał się z zamkiem największej skrzyni i podniósł wieko... nastała ciemność.

Obudził się z wielkim bólem głowy, wokół ciemno i wilgotno. Wciągnął w nozdrza powietrze, to był niezawodnie zapach katakumb zamkowych. Jak to się mogło stać, przecież był taki ostrożny... nic to, teraz trzeba było pomyśleć, jak uratować skórę. Najpierw spróbował wstać, ale coś nie pozwoliło mu się podnieść i boleśnie szarpało za nadgarstki. No tak, kajdany... Ale co to za przeszkoda, Grzybasty miał w pasku schowaną piłkę. Podciągnął się bliżej ściany, sięgnął do paska i wydłubał ów przedmiot, który mógł być drogą do wolności, w końcu już raz uciekał z takich katakumb. Uchwycił piłkę i zaczął piłować łańcuchy. Oj kowal się postarał, piłowanie szło bardzo powoli, uczucie było jednocześnie podziwem i wściekłością na mistrza fachu. Wielogodzinna praca jednak się opłaciła, kończyny były już wolne.

Zaczął obmacywać okolicę, posunął się kilka kroków i zaklął szpetnie potykając się o sarkofag. Poczuł ból nawet w ... no tak, przecież jednak kilka klejnotów udało mu się zabrać i ukryć w tajnych złodziejskich schowkach szaty, która tylko miała wyglądać na zwykłą. Wyjął skarb, razem z mieszkiem, i zaczął szybko myśleć. Jeśli go złapią ze skarbem, będzie złodziejem, a więc ucięcie rąk go nie ominie, jeśli jednak nic przy nim nie znajdą, kaci tylko sprawia mu baty, i puszczą wolno. Wspiął się więc na jeden z sarkofagów i ukrył skarb. Tu go nikt nie znajdzie i za 200 lat, pomyślał uradowany, teraz tylko trzeba spróbować znaleźć wyjście. Odwrócił się i poczuł straszny ból czaszki, potem stał się lekki i taki nieobecny. Wznosząc się nagle w ciemnościach ujrzał swoje truchło i... pokraczną bestię pochylającą się nad nim.

Państwo dawno pomarli, z zamku nie pozostał kamień na kamieniu, zostały jedynie katakumby z miejscami po sarkofagach. Starzy ludzie powiadają, że ostał się tez skarb Grzybiastego, jednak nikt nie ma odwagi go szukać, było kilku śmiałków w zamierzchłych czasach, ale jedni nie wrócili, innym pomieszało zmysły z przerażenia. Chodzili od tej pory otępiali i opowiadali o strasznym duchu pilnującym skarbu...

Czy Ty się odważysz? Jeśli tak, to bądź bardzo ostrożny, gdzieś tam czai się istota nie z tego świata, pilnująca swojej własności.

Kesz jest na koordach, ale nie tak łatwo go podjąć... wszystko znajdziesz w opowiadaniu.

Zalecane szukanie z pomocnikiem.