Zamczysko - obszar ochrony ścisłej z pozostałościami obronnego grodziska z XII lub XIII wieku, położony w Kampinosie na granicy porośniętych lasem terenów wydmowatych i bagien. Znajduje się na południe od Górek i na zach od Leszna. To okolica porośnięta wspaniałym drzewostanem - prawdziwa puszcza.

Mazowsze w XI-XII w było graniczną rubieżą chrześcijaństwa narażoną bezustannie na najazdy łupieżcze Jaćwingów i Prusów, a potem także Litwinów. Przed grozą niewoli lub śmierci uciekano w lasy a w miejscach dogodnie przez naturę ukształtowanych budowano obronne grody. Jednym z takich miejsc jest właśnie "Zamczysko" założone na długiej wydmie wcinającej się w bagna. Grodzisko pobudowano na szczycie wydmowego wzgórza i otoczono podwójnymi wałami i fosami. Jak pisze W. Kowalski w pierwszym powojennym przewodniku po Puszczy Kampinoskiej: "Wały grodziszca były zwykle kilka metrów wysokie. Budowano je w kształcie skrzyń z drewnianych żerdzi; przestrzenie między drzewem zasypywano ziemią. Wały te ku górze były coraz węższe. Fosy wyplatano wiklina aby brzegi nie obsypywały się. Mniejszy wał między fosami musiał dawniej mieć również ponad dwa metry wysokości. Był to zatem gród nie do zdobycia dla napastnika uzbrojonego w łuk, topór, oszczep czy miecz (...)

"Zamczysko", 5 km na północ od wsi Kampinos. Od wieków okoliczna ludność te tajemnicze, porośnięte drzewami wysokie wały na wydmowym cyplu wrzynającym się w bagna - nazywała Starym Zamczyskiem. Cypel opasują dwa pierścienie wałów - niższy, zewnętrzny i wyższy, wewnętrzny wznoszący się do 6 m ponad poziomem łąk. Tworzą one zarys owalu 0 wymiarach 40 x 50 m. Wyraźnie widać, że tak wały, jak i otaczające je dwa rowy-fosy wykonane zostały celowo.

Kto, kiedy i po co zbudował tak potężny obiekt w głębi puszczańsko-bagiennych ostępów? Na te pytania częściowo odpowiedzieli archeolodzy. Choć prowadzone w 1980 r. badania były skromne, zgodnie z poprzednimi przypuszczeniami oraz nazwą, miejsce to okazało się obronnym grodem. Na podstawie znalezionych ułamków naczyń ustalono, że zbudowano go w XIII w. Na tle ówczesnych wydarzeń historycznych było to zrozumiałe, bowiem wiek XIII obfitował w częste najazdy wojowników pruskich, litewskich i ruskich na Mazowsze. Zagony przechodziły tuż obok bagien i puszczy, kierując się na zachód ku Bzurze i ziemi łęczyckiej, po drodze paląc osady, zabijając ludzi i biorąc jeńców. Przypuszcza się więc, że właśnie te najazdy zmusiły puszczańską ludność do zbudowania obwarowanego miejsca, w którym znajdowała schronienie. Nie znaleziono tu żadnych śladów walki - najeźdźcy zbytnio obawiali się zdradliwych bagien, a nie znając ukrytych przejść - omijali je. Udało się ustalić, że piaszczyste wały zwieńczone były drewnianą palisadą, w obrębie nich odkryto pozostałości glinianego pieca, co może świadczyć o zamieszkiwaniu grodu przez dłuższy czas.

Na zewnętrznym wale znajduje się ogrodzona drewnianym płotem mogiła nieznanego z nazwiska partyzanta. Poległ w 1944 r., w czasie koncentracji w puszczy partyzanckich oddziałów idących na pomoc warszawskim powstańcom. Puszczański gród i leśną mogiłę dzieli 700 lat spinających klamrą dzieje Puszczy Kampinoskiej i są ich kwintesencją. Choć na obszarze puszczy zachodziło w ciągu tych lat wiele innych wydarzeń utrwalonych w mogiłach czy pomnikach - każdą wędrówkę po niej należy zacząć właśnie od rezerwatu "Zamczysko".

Skrzynka znajduje się pod kordami na skraju zamczyska w zagłebieniu terenu .