Katedra św. Mikołaja
Katedra św. Mikołaja to jeden z największych kościołów w Bielsku-Białej. Położona jest na Starym Mieście, przy pl. św. Mikołaja. Katedra powstała w latach 1443 - 1447, jednak obecny kształt uzyskała dopiero w 1912 r. Na skutek licznych przebudów posiada elementy większości stylów architektonicznych – od gotyku po modernizm.
Pierwszy kościół w tym miejscu został wzniesiony przez księcia cieszyńskiego Wacława I. W latach 1559-1630 kościół był zamieniony na zbór luterański, potem przywrócono go siłą katolikom, ale spalił się doszczętnie w 1659 r. Zniszczony kolejnym pożarem w 1750 r., kiedy to piorun stopił dzwon, zegar wieżowy i spalił dach, odbudowany został w latach 1751 – 1756. W 1783 r. zlikwidowano otaczający kościół cmentarz, a w 1808 r. kościół padł ofiarą kolejnego pożaru. Od 1752 r. kolatorami kościoła byli książęta bielscy – Sułkowscy. Książę Jan Nepomucen ufundował w latach 1815 – 1822 nowe, barokowo-klasycystyczne wyposażenie, które przetrwało do lat 60. XX wieku.
Współczesny wygląd katedra uzyskała dzięki przebudowie, której dokonano w latach 1909 - 1910 wg projektu Leopolda Bauera. Wtedy wzniesiono 61-metrową wieżę, przedłużono nawę główną i dobudowano nawy boczne. Wieża przypomina włoską kampanilę, ale nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ wzorem dla niej była najprawdopodobniej dzwonnica św. Marka w Wenecji. Ozdobiono ją stylizowanymi gałęziami winnej latorośli, symbolizującymi bożą miłość i Kościół. Na wieży, którą w 1998 r. nakryto miedzianą blachą, znajduje się zegar z 1918 r. Portal świątyni zdobi figura Chrystusa otoczona medalionami z wizerunkiem dwunastu apostołów, nad którym umieszczono posągi św. Mikołaja, Jadwigi Śląskiej i św. Jana Nepomucena. Rzeźby wykonał współpracownik Otto Wagnera – Othmar Schimkowitz. Na ścianie północnej znajduje się tablica pamiątkowa z nazwiskami parafian poległych w I wojnie światowej.
W 1992 r. została utworzona diecezja bielsko-żywiecka, a dotychczasowy kościół parafialny pw. św. Mikołaja podniesiono do rangi katedry.
O keszu:
Kesz to mikromagnetyk umieszczony pod kordami. Drobne fanty się do niego zmieszczą. Zaleca się szczególną ostrożność przy podejmowaniu kesza za względu na dużą ilość kręcących sie tutaj mugoli.