#32 - Kotlina Turoszowska pieszo lub rowerem
Pomysł na założenie skrytek w Kotlinie Turoszowskiej narodził się podczas przygotowywania Pierwszego Pieszego Rajdu Kotliny Turoszowskiej w Bogatyni.
I Rajd Kotliny Turoszowskiej odbył się 30 czerwca 2019 roku o dystansie 60 km.
Chęć udziału w Rajdzie zadeklarowało 203 uczestników.
Na starcie pojawiło się 187 uczestników a do mety dotarło 151 startujących.
W Pierwszym Pieszym Rajdzie Kotliny Turoszowskiej udział wzięli uczestnicy z krajów: Polski, Czech, Słowacji oraz Niemiec.
Po 6 godzinach i 18 minutach pierwszy uczestnik rajdu dotarł na metę.
Trasa Rajdu prowadziła przez trzy kraje: Polska, Czechy, Niemcy.
II Rajd Kotliny Turoszowskiej odbył się 19 czerwca 2021 roku o dystansie 61 km.
Chęć udziału w Rajdzie zadeklarowało 207 uczestników.
Na starcie pojawiło się 173 uczestników a do mety dotarło 123 startujących.
Po 9 godzinach i 20 minutach pierwszy uczestnik rajdu dotarł na metę.
Tym razem trasa rajdu odbyła się tylko w Polsce.
III Rajd Kotliny Turoszowskiej odbył się 18 czerwca 2022 roku o dystansie 62 km.
Chęć udziału w Rajdzie zadeklarowało 230 uczestników.
Na starcie pojawiło się 193 uczestników a do mety dotarło 164 startujących.
Trasa Rajdu prowadziła ścieżkami po polskiej jak i czeskiej stronie :)
IV Rajd Kotliny Turoszowskiej odbył się 17 czerwca 2023 roku o dystansie 62,5 km.
Chęć udziału w Rajdzie zadeklarowało 235 uczestników.
Na starcie pojawiło się 191 uczestników a do mety dotarło 162 startujących.
Trasa Rajdu prowadziła ścieżkami po polskiej jak i czeskiej stronie gdzie było 1 800 m przewyższeń.
Najstarszy uczestnik rajdu miał 76 lat i pochodzi z Gdańska.
W rajdzie udział wzieła Dorota Szparaga, która przeszła samotnie Via Alpina Red Trail - 2 650 km.
INFORMACJA O KOTLINIE TUROSZOWSKIEJ:
Kotlina Turoszowska znajduje się w powiecie zgorzeleckim, w gminie Bogatynia oraz w przygranicznym obszarze Republiki Czeskiej na terenie gmin Hradek nad Nisou oraz Chrastava
Oprócz znajdowania skrytek będzie możliwość poznania historii Kotliny Turoszowskiej dawnej i obecnej.
TRASA PĘTLI KOTLINY TUROSZOWSKIEJ:
Pętla Kotliny Turoszowskiej zaczyna się na placu przy Dworcu Historii w Bogatyni i będzie przebiegać ścieżką Śladami Przeszłości do Opolna Zdrój. Następnie ścieżką przemytników dotrzemy do drogi asfaltowe (Bogatynia – Sieniawka), którą kierujemy się do Kopaczowa.
Następnym miejscem jest Styk Trzech Granic gdzie znajdujemy szlak zielony, którym podążamy wzdłuż Nysy Łużyckiej do Trzcińca Górnego, tu znajdują się ruiny Zamku Ronów.
Drogą polną kierujemy się do Działoszyna, a drogą asfaltową idziemy przez Posadę, Bratków, Krzewinę aż dochodzimy do Lutogniewic.
W Lutogniewicach kierujemy się na pas graniczny drogą szutrową dochodzimy do drogi asfaltowej (Działoszyn – Wyszków), którą kierujemy się do Wyszkowa. Następnie zwałowiskiem zewnętrznym zwanym hałdą dochodzimy do Bogatyni.
OPIS Z KSIĄŻKI POLSKIE GÓRNE ŁUŻYCE - Waldemar Bena
SIENIAWKA
"Miejscowość położona w Worku Turoszowskim, która od Żytawy (Zittau) oddziela jedynie Nysa Łużycka. W 1380 r. wieś zapisano jako Wenig Schonaw, zaś 7 lat później – Sconow pavrum.
W pierwszych latach powojennych do wsi przylgnęła nazwa Borowe Łąki lub Łąki.
W 1469 r. pod Sieniawka wojska Związku Sześciu Miast zostały rozbite przez królewicza czeskiego Henryka Podiebradowicza. W 1547 r. Ferdynand I Hasburg dokonał konfiskaty Sieniawki , ale po dwóch latach zwrócił wieś Żytawie.
Już w XVI w. notowany jest miejscowy nauczyciel. W latach 1695 – 1696 wzniesiono tu nowy budynek szkolny.
W listopadzie 1745 r. kwaterowali we wsi węgierscy kirasjerzy i huzarzy a także pandurzy. Oddział pandurów przebywał w Sieniawce również w 1757 r. podczas wojny siedmioletniej.
W 1847 r. drewniany dotąd most, łączący wieś z Żytawą, został zastąpiony murowanym. Był on dziełem żytawskiego mistrza murarskiego Henryka Hillera. Most pod Sieniawką był wielokrotnie niszczony podczas rozmaitych wojen prowadzonych na Łużycach. Na przykład 1 września 1813 r. most spalili polscy strzelcy konni z 7 dywizji generała Sokolnickiego.
W początkach XX w. we wsi wybudowano kompleks mieszkalno-magazynowy oraz koszary wojskowe. W okresie nazistowskim ulokowano tu ośrodek szkoleniowy wojsk pancernych. W latach II wojny światowej we wsi znajdował się obóz jeńców, których zatrudniono przy produkcji materiałów wybuchowych, pocisków rakietowych V1 i V2 oraz elementów do samolotu Focke-Wulf. Na przełomie lat 50 i 60 ubiegłego wieku w obiektach po koszarowych zamieszkało ponad 2 tysiące pracowników budujących Elektrownię "Turów" (obecnie mieści się tu szpital dla chorych nerwowo, psychicznie oraz uzależnionych od narkotyków). W 1959 r. Sieniawka uzyskała prawa osiedla.
We wsi znajduje się barokowy kościół Niepokalanego Poczęcia NMP. Najstarsza świątynia powstała w Sieniawce jeszcze w okresie średniowiecza i była poświęcona św. Tekli. Obecny kształt budowla otrzymała w końcu XVIII w. Przed wiekami w świątyni znajdował się malowany na drewnie obraz Matki Boskiej, który znany był z czynienia cudów. W 1730 r. król August Mocny kazał go przenieść do ratusza żytawskiego a następnie do Drezna. Przed II wojną światową z kościoła zostały ponadto zabrane do muzeum miejskiego w Żytawie późnogotyckie rzeźby z około 1500 r. Przedstawiały one m.in. MB Bolesną z martwym Chrystusem na kolanach, św. Małgorzatę, św. Magdalenę oraz św. Piotra. W murze cmentarnym wmontowano stary krzyż pokutny. Jak podaje Krzysztof Tęcza, we wsi i na jej gruntach miało znajdować się dawniej aż 6 krzyży pokutnych.
Rozwój ludnościowy we wsi przedstawiają następujące liczby: 1847 r – 339 mieszkańców, a w październiku 1947 r. - 114 mieszkańców."
ŹRÓDŁO:
Tablice informacyjne na trasie ułożonych skrytek "Kotlina Turoszowska pieszo lub rowerem"
Książka "BOGATYNIA I OKOLICE ZARYSY DZIEJÓW" - Marian Iwanek i Elżbieta Orłowska
Książka "Polskie Górne Łużyce" - Waldemar Ben
Książka "Królewska Dolina Górnołużyckiej Ścieżki Działoszyn" – Ryszard Zawadzki
Książka "Im Zittauer Zipfel"
Fundacja Rajd Kotliny Turoszowskiej