Parafia została erygowana 29 III 1919 r. przez bpa lubelskiego Mariana Fulmana. Poprzednio istniała tu par. unicka z kościołem filialnym w Łaskowie i druga, również unicka, w Modryniu. Parafie greckokatolickie w okresie kasaty unii zamieniono na prawosławne, Mircze natomiast należało do par. rzymskokatolickiej w Nabrożu. Nowej par. przydzielono w 1919 r. 11 ha ziemi pounickiej, a w 1928 r. od miejscowej dziedziczki otrzymała ona jeszcze 3 ha. W styczniu 1943 r. Niemcy wysiedli Polaków z Mircza i okolicznych wsi. Część ludności wywieziono do obozów zagłady. Los parafian podzielił proboszcz, ks. Jan Mazur (wywieziony do obozu zagłady).Kościół par. pw. Zmartwychwstania Pańskiego został wybudowany w r. 1814 z fundacji rodziny Rulikowskich dla par. unickiej. Poprzedni kościół, drewniany, spalił się w r. 1772. Parafia unicka była pw. św. Kosmy i Damiana. W r. 1875 budynek zamieniono na cerkiew prawosławną (do r. 1915). Kościół był uszkodzony w czasie I wojny światowej, w r. 1919 przekazany katolikom, po I wojnie remontowany, wiosną 1919 poświęcony przez dziekana hrubieszowskiego, ks. prał. Juścińskiego. W latach 1956-1957 zmieniono sklepienia z płaskiego na kolebkowe oraz wykonano nowy dach. W r. 1963-1964 podniesiono zakrystię o 1 m i wykuto do niej drzwi. Nowa posadzka w kościele została położona również w tym czasie.
Kościół murowany, jednonawowy, późnobarokowy, na dachu wieżyczka na sygnaturkę, ołtarz główny, drewniany, o charakterze barokowym (w. XIX), z obrazem Zmartwychwstania Pańskiego. W zakrystii przechowuje się XIX-wieczne ornaty i kapy. Na chórze muzycznym zainstalowano organy elektronowe, zakupione w lutym 1973 r. Chrzcielnica dębowa została wykonana przez rzeźbiarza z Dołhobyczowa w r. 1967. Obok kościoła znajduje się dzwonnica murowana z cegły, z początku XIX w., 2 dzwony wykonano w firmie Felczyńskiego w Przemyślu w r. 1962.
Skrzyneczka - pojemnik laboratoryjny z magnesem. po lewej stronie kośćioła.
Powodzenia.