Bardzo mało wiemy, w zasadzie tyle, co poniżej.
„Za Płazowem na rzece Różańcu stały dwa młyny, każdy o jednym kamieniu. Pierwszy z nich należał do Grochów, drugi do Żuków. Mieszkał też w Płazowie trzeci młynarz Iwan Kuryi. Najprawdopodobniej przejął od niego młyn Iwan Groch. Warto dodać, że przy młynie była stępa i folusz. Oprócz mieszczan płazowskich z usług tych młynów korzystali także poddani z Rudy Różanieckiej.” Tak pisze Adam Łazar w artykule „Historia Płazowa 1614 – 1939” [Rocznik Lubaczowski, 3, 1985], cytując Inwentarze starostwa lubaczowskiego z 1729 i 1762 roku oraz Lustrację dóbr królewskich woj. bełskiego w pow. bełskim i lubaczowskim z 1764.
Trzy rodziny dały początek trzem osadom: Grochom, Żukom i Kuryjom.
O małżeństwie młynarzy Grochów wspomina w swoich zapiskach Karol Notz. Notz, nauczyciel z Niska, który w 1904 roku na zlecenie stowarzyszenia Grono Konserwatorów Galicji Wschodniej we Lwowie inwentaryzował zabytki w ówczesnym powiecie cieszanowskim. Przy opisie cerkwi w Płazowie zanotował, że na nawie świątyni namalowany jest napis: „Świątynię tę (…) Mikołaja Stertyńskiego kosztem mieszczan miasta Płazowa za przyłożeniem się Iwana Grocha i żony jego Katarzyny roku bożego 1798”. (Jadwiga Styrna, Agata Mamoń Zabytki ziemi lubaczowskiej. Przemiany w latach 1904-2004 na podstawie rękopisu Karola Notza, Kraków 2004). W roku jest błąd, powinno być roku 1728, bowiem drugą cerkiew w Płazowie zaczęto budować w 1728 roku.
Usytuowanie administracyjne tych trzech miejscowości nie jest do końca jasne. W ostatnim dwudziestoleciu XIX w. Grochy funkcjonowały jako przysiółek Huty Różanieckiej. Kuryje zaś i Żuki jako grupy domów koło Huty Różanieckiej.
Z kolei na początku XX wieku Grochy i Kuryje zaliczano do przysiółków Huty Różanieckiej, Żuki natomiast były przysiółkiem Rudy Różanieckiej. Zgodnie z danymi z począku wieku XX, dotyczącymi parafii greckokatolickiej w Płazowie miejscowości te należały do Rudy Różanieckiej (Tomasz Róg Dzieje Płazowa (1614 – 2014) Zarys monograficzny, Narol, 2014).
Od 1 kwietnia 1935 zaczęła funkcjonować zbiorowa gmina wiejska Płazów do której weszła m.in. gromada Huta Różaniecka (z przysiółkami Bachory, Grochy, Huta Stara, Korkosze, Maziarnia, Podsigła, Rebizanty, Kuryje, Żuki).
W 1925 w Grochach było 207 wiernych greckokatolickich.
Liczba gospodarstw, za mapą WIG z 1938 roku: Grochy 22, Kuryje 7, Żuki 4.
Mieszkańcy zostali wysiedleni w 1945 roku na teren Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej oraz w ramach akcji „Wisła” na Ziemie Odzyskane.
Stowarzyszenie Geoturystyczne „Roztocze Wschodnie” wyprodukowało film „Nieistniejące wsie Roztocza Wschodniego - Kuryje, Grochy, Żuki”: link
Krzyż z 1879 r. na terenie byłej miejscowości Grochy.
Inskrypcja w języku ukraińskim:
Zbaw Panie lud Twój, i błogosław dziedzictwu Twemu
Dnia czerwca 1879 roku
O zbawienie dusz
Krzyż ten wystawił Fetko Rebizant chłop z Grochów
R.P. 1879
Tłumaczenie za serwisem kamiennekrzyze.pl (http://kamiennekrzyze.pl/ruda-rozaniecka-5)
Może Fetko pochodził z Rebizantów w okolicy rezerwatu Szumy na Tanwi? Tam występuje takie nazwisko.
Kesz: PET, blisko krzyża. Zawiera tylko logbook. Weź coś do pisania.
Uwaga: Najkrótsze dojście do tej skrzyneczki od strony kesza Krzyż z 1860 r. - OP9NNE wymaga przejścia przez Różaniec. Więc albo gumaki, albo boso.
Aby skrzynka przetrwała jak najdłużej: bardzo proszę o dokładne zakręcanie pojmnika.
Zamaskuj tak, jak zastałaś/zastałeś.
Symbol | Typ | Współrzędne | Opis |
---|---|---|---|
Parking | --- | Tu można zostawić auto. | |
Parking | --- | Tu można zostawić auto. Jest zjazd z drogi Płazów - Narol. Krótki odcinek wyboisty, jak ktoś ma bardzo, bardzo niskie zawieszenie (jakieś lambo), to raczej nie. Dalej droga leśna z zakazem. | |
Interesujące miejsce | --- | Mały, zapomniany, cmentarz epidemiczny z XIX wieku. Pod kordami krzyż z motywem czaszki z piszczelami. | |
Interesujące miejsce | --- | Pozostałości po wysadzonym w czasie wojny, kamiennym, mostku. |