Cerkiew wybudowany w 1894 roku na kuracjuszy wyznaczania prawosławnego.
Budynek złożoności z przywiezionych z rosyjskich gotowych elementów. Był kiedyś obiekt na planie prostokąta z sygnaturką na dachu. W 1898 roku dobudowano do korpusu część południową tzw. „babiniec” oraz wieżę.
Cerkiew została opuszczona w 1914 roku wraz z odwrotem wojska i rosyjskiej administracji, a następnie ogołocona z użyciem w czasie wojny domowej.
Została zamieniona w kasyno, aw 1935 roku urządzono w niej żołnierską świetlicę, częściowo przebudowując wnętrze. Ściany zewnętrzne i wewnętrzne zostały w tym okresie oszalowane deskami, dzięki czemu odgrywają rolę oryginalne elementy stolarki.
Po 1945 roku budynek pełnił funkcje ponownie świetlicy, sali kinowej a także szkoły i magazyn. Przez wiele lat niszczał nieużytkowany, aż do 1995 roku, kiedy zaatakowano Prawosławnego Ordynariatu Wojska Polskiego uruchomionego w cerkwi prac konserwatorskich, rekonstruując zniszczone elementy. Wyposażenie współczesne.
Cerkiew wpisano do rejestru zabytków 4 września 1995 pod nr A/673.